Objective: Bone scintigraphy is a highly sensitive method in the evaluation of sacroiliitis. Aim of this study is firstly to evaluate interobserver variation of partial and whole sacroiliac indicis, secondly investigation of clinical importance of these indicis in the diagnosis of sacroiliitis.
Methods: Fourty-six subjects (24 female: 35.4±11.9; 22 male: 43.1±12.4) without sacroiliitis 45 subjects with low back pain (33 female: 43.3±11.5, 11 male: 35.5±17.2) were included in the study. For right (R) and left (L) whole indices (WSI) irregular region of interest (ROI), for partial indices superior (S) and inferior (I) rectangular ROI were used. For background activity, rectangular ROI was drawn from the sacral region. Indices were calculated from ratio of average counts of sacroiliac and background regions. Two independent observers calculated sacroiliac indices. Interobserver agreement was evaluated by Pearson analysis.
Results: There was no significant interobserver difference (p>0.05). Significant correlation existed between all calculated indices. Among 45 patients with suspicion of sacroiliitis 15 had final diagnosis of sacroiliitis and all of the Tc-99m methilenediphosphonate planar and SPECT bone scintigraphy results of these patients were concordant with sacroiliitis. There were 8 false positive results in other 30 patients. Seven of these eight patients had normal index values. If the scintigraphy would be evaluated in conjuction with indicis the specificity would increase from 73% to 97% but sensitivity decreases from 100% to 80%. There was significant correlation between the observers calculated indicis (p<0.001).
Conclusion: Superior and inferior sacroiliac index values can be used with confidence. If we use sacroiliac index values to confirm positive results; index values can increase the specificity of bone scintigraphy.
Amaç: Kemik sintigrafisi sakroiliit değerlendirmesinde kullanılan yüksek sensitiviteye sahip bir metoddur. Bu çalışmanın amacı, ilk olarak parsiyel ve total sakroiliak indekslerin değerlendiriciler arası değişkenliğini değerlendirmek ve ikinci olarak bu indekslerin sakroiliit tanısındaki önemini belirlemektir. Yöntem: Çalışmaya, bel ağrısı ile başvuran 45 hasta (yaş ortalaması 43,3±11,5 yıl olan 33 kadın; 35,5±17,2 yıl olan 11 erkek) ile bel ağrısı olmayan 46 kontrol (yaş ortalaması 35,4±11,9 yıl olan 24 kadın; 43,1±12,4 yıl olan 22 erkek) dahil edildi. Sağ (Sğ) ve sol (Sl) total sakroiliak eklem (TSI) için düzensiz ilgi alanı (ROI), üst (Ü) ve alt (A) kısımlar için dikdörtgen ROI kullanıldı. Background aktivite için sakral bölgeden dikdörtgen ROI kullanıldı. İndeksler sakroiliak ve zemin aktivite ilgi alanlarındaki ortalama sayımlar oranlanarak hesaplandı. İndeksler iki bağımsız gözlemci tarafından hesaplandı. Gözlemciler arası uyum Pearson test ile değerlendirildi. Bulgular: Değerlendiriciler arası anlamlı fark yoktu (p>0,05). Tüm hesaplanan indeksler için korelasyon mevcuttu. Sakroiliit şüphesi ile çalışmaya dahil edilen 45 hastanın 15’inin tanısı takipte sakroiliit olarak doğrulandı. Bu 15 hastanın hepsinin Tc-99m kemik planar ve SPECT çalışması sakroiliit ile uyumluydu. Diğer 30 hastanın 8’inde sintigrafi yanlış pozitif olarak sakroiliit ile uyumluydu. Ancak bu 8 hastanın 7’sinin indeks değerleri normaldi. Sintigrafinin spesifitesi indeksler ile beraber değerlendirildiğinde %73’ten %97’ye yükseldi, ancak sensitivitesi %100’den %80’e geriledi. Gözlemciler arasında indeksler açısından anlamlı bir uyum vardı (p<0,001). Sonuç: Bu bulgular üst ve alt sakroiliak indekslerin sakroiliitin tanısında güvenle kullanılabileceğini göstermektedir. Sakroiliak indeks değerleri sintigrafide sakroiliit tespit edilen hastalarda kullanıldığında sintigrafinin spesifitesini yükseltmektedir.