Hypoglycaemia unawareness, defined at the onset of neuroglycopenia before the appearance of autonomic warning symptoms, is an serious problem in type 1 diabetes mellitus. It is often caused by recurrent or severe hypoglycaemia, which leads to the failure of the autonomic nervous system (hypoglycaemia-associated autonomic failure - HAAF). The hypoglycaemia awareness can be restored by avoiding episodes of hypoglycaemia. Management of hypoglycaemia unawareness is complex, and can only be achieved by a multifactorial intervention of clinical care and structured patient education. In patients in whom functional intensive insulin therapy with insulin analogue, continuous subcutaneous insulin infusion using insulin pumps are ineffective in the prevention of hypoglycaemia the implementation of continuous glucose monitoring (CGM) is advisable. CGM systems equipped with low glucose alarms and prediction alarms not only significantly reduce the risk of severe hypoglycaemia, but also significantly reduce the fear of hypoglycaemia and improve the quality of life of patients and their families. The insulin pumps integrated with CGM automatically suspending insulin infusion when glucose is predicted to soon be low (PLGS) should be preferred in patient with hypoglycaemia unawareness. Hypoglycaemia management is complex and should also include structural education. Particular attention should be paid to the management of hypoglycaemia and appropriate use of modern therapy. The hypoglycaemia unawareness is very common among children under the age of 6 years who are unable to observe the early symptoms of hypoglycemia by themselves. This induces a high risk of frequent and severe hypoglycaemia, which can lead to structural changes in the brain, cognitive dysfunctions, poor mental abilities and behavioral disorders later in life.
Nieświadomość hipoglikemii, definiowana jako brak możliwości rozpoznania objawów hipoglikemii przez pacjenta, stanowi istotny problem kliniczny wśród chorych na cukrzycę typu 1. Najczęściej jest spowodowana nawracającymi niedocukrzeniami, które prowadzą do wystąpienia niewydolności autonomicznego układu nerwowego związanej z hipoglikemią (hypoglycaemia-associated autonomic failure – HAAF). Unikanie hipoglikemii może przywrócić zdolność do jej odczuwania. U pacjentów, u których zastosowanie funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii z użyciem insulin analogowych oraz ciągłego podskórnego wlewu insuliny za pomocą pomp insulinowych jest nieskuteczne, wskazane jest wdrożenie ciągłego monitorowania glikemii. Systemy ciągłego monitorowania wyposażone w alarmy niskich glikemii i alarmy predykcyjne nie tylko znacznie redukują ryzyko wystąpienia ciężkich hipoglikemii, lecz także istotnie zmniejszają lęk przed hipoglikemią oraz poprawiają jakość życia zarówno pacjentów, jak i ich rodzin. Pompy insulinowe połączone z ciągłym monitorowaniem glikemii (continuous glucose monitoring – CGM), automatycznie wstrzymujące infuzję insuliny w przypadku zagrożenia niskim poziomem glikemii (predictive low-glucose insulin suspend – PLGS), powinny być preferowane u pacjentów z nieświadomością hipoglikemii. Leczenie nieświadomości hipoglikemii jest złożone, a jego integralną częścią jest edukacja zdrowotna. Szczególną uwagę należy zwrócić na postępowanie w hipoglikemii i odpowiednie wykorzystanie nowoczesnych metod terapii. Nieświadomość hipoglikemii jest bardzo częsta wśród dzieci poniżej 6. roku życia, które nie są w stanie same zaobserwować wczesnych objawów niedocukrzeń. Wiąże się to z dużym ryzykiem występowania częstych i ciężkich hipoglikemii, które mogą prowadzić do strukturalnych zmian w mózgu, upośledzenia funkcji poznawczych i rozwoju zaburzeń zachowania w późniejszym życiu.
Keywords: continuous glucose monitoring; hypoglycaemia unawareness; insulin pump; type 1 diabetes.