Objective: To review the outcomes of in vitro maturation (IVM) and in vitro fertilization (IVF) in women with empty follicle syndrome (EFS). The study evaluated the genetic underpinnings of EFS by analyzing mutations.
Materials and methods: This retrospective case series involving 17 women with EFS over at least 2 IVF cycles was conducted. The study also employed whole-exome sequencing to analyze the genetic mutations. The treatment approaches included letrozole-primed IVM, follicle-stimulating hormone (FSH)-human chorionic gonadotrophin (hCG)-primed IVM, and conventional IVF.
Results: The average female age was 31.5±4.6 years, and the duration of infertility was 7.3±3.5 years. Four patients underwent IVF. IVM oocyte collections yielded oocytes in 12 of 13 subjects. Of these, 75% (9/12) yielded MII oocytes after 48 h of IVM media incubation. Six subjects had fertilized embryos, resulting in a 40.9% intracytoplasmic sperm injection (ICSI) fertilization rate (9 embryos/22 MII oocytes). Genetic analysis revealed mutations in seven patients. This study demonstrated the partial efficacy of letrozole-primed IVM plus growth hormone and FSH-hCG primed IVM protocols. No pregnancies or live births were recorded after IVM. One ongoing pregnancy post-IVF and one spontaneous live birth were observed.
Conclusion: Inter-cycle variabilities were observed in women with oocyte maturation abnormalities (OMAs). Almost all patients with EFS had oocytes collected during IVM following IVF. These oocytes have limited potential for maturation, fertilization, and live birth, as demonstrated by the low rates observed after IVM culture and ICSI. These conditions are observed in OMAs due to defects in the oocyte machinery. The proposed flowchart provides a comprehensive classification approach for various forms of EFS.
Amaç: Bu çalışmada, boş folikül sendromu (BFS) olan kadınlarda in vitro matürasyon (IVM) ve in vitro fertilizasyon (IVF) tedavi sonuçlarını gözden geçirmeyi amaçladık. Çalışmada, BFS’nin genetik temelleri analiz edilerek mutasyonlar değerlendirildi.
Gereç ve Yöntemler: En az 2 IVF döngüsünde BFS olan 17 kadını içeren retrospektif bir olgu serisi gerçekleştirildi. Genetik mutasyonları analiz etmek için bütün ekzon dizilimi kullanıldı. Tedavi yaklaşımı, letrozol ile ön hazırlıklı IVM, folikül uyarıcı hormon (FSH)-insan koryonik gonadotropini (hCG) ile ön hazırlıklı IVM ve konvansiyonel IVF’yi içeriyordu.
Bulgular: Ortalama kadın yaşı 31,5±4,6 yıl ve infertilite süresi 7,3±3,5 yıl idi. Dört hastada IVF uygulandı. IVM ile, 13 olgunun 12’sinde oosit elde edildi. Bu toplamaların %75’inde (9/12) IVM medyumunda 48 saat inkübasyon sonrası MII oositler elde edildi. Altı hastada embriyo elde edildi ve fertilizasyon oranı %40,9 (9 embriyo/22 MII oosit) gözlendi. Genetik analiz ile yedi olguda mutasyon saptandı. Çalışma, letrozol ile ön hazırlıklı IVM artı büyüme hormonu ve FSH-hCG ile ön hazırlıklı IVM protokollerinin kısmi etkinliğini gösterdi. IVM sonrası hamilelik ve canlı doğum kaydedilmedi. IVF sonrası devam eden bir gebelik ve bir spontan canlı doğum gözlendi.
Sonuç: Oosit matürasyon anormallikleri (OMA) olan kadınlarda döngüler arası değişkenlikler gözlendi. IVF sonrası IVM sırasında BFS’li hastaların neredeyse tamamında oositler toplandı. Bu oositler, IVM kültürü ve intrasitoplazmik sperm enjeksiyonu sonrası düşük oranlarla gösterildiği üzere, sınırlı matürasyon, döllenme ve canlı doğum potansiyeline sahiptir. Bunlar, oosit makinelerindeki kusurlar nedeniyle OMA’da görülen durumlardır. Önerilen akış şeması, BFS’nin çeşitli formlarının sınıflandırılmasına yönelik kapsamlı bir yaklaşım sunmaktadır.
Keywords: Empty follicle syndrome; in vitro maturation; oocyte maturation abnormalities; oocyte maturation arrest.
Copyright© 2024 The Author. Published by Galenos Publishing House on behalf of Turkish Society of Obstetrics and Gynecology.