Aims: The aim of this study is to provide a retrospective assessment of the possibility of determining the severity of atherosclerosis based on postmortem computed tomography (PMCT), autopsy protocols and histopathological examination results. In the first stage of the study, 200 cases were evaluated of persons over 40 years of age in whom postmortem computed tomography and autopsy were performed. In the second stage, the cases were divided into a study group (cardiovascular deaths) and a control group, as well as divided by age and, in addition to autopsy protocols and PMCT results, histopathological findings were evaluated.
Results: The results of stage I demonstrated that the best detection of atherosclerosis was in the advanced stage with a predominance of detection in PMCT. Atherosclerosis detection in autopsy was highest in the coronary arteries, aorta and cerebral arteries; while in PMCT it remained equal in all evaluated locations. Autopsy showed higher detection of advanced atherosclerotic lesions in the coronary arteries and aorta compared to PMCT. The results of stage II of the study revealed that attaching the results of the general histopathological examination to the retrospective evaluation does not provide an opportunity to increase the accuracy of the evaluation of atherosclerotic lesions. The results obtained indicate the need for prospective studies.
Conclusions: Autopsy allows macroscopic evaluation of a very broad spectrum of atherosclerotic lesions, but often without precise determination of their nature, and with limited localization; PMCT allows accurate and reproducible evaluation of calcified atherosclerotic lesions in large and medium-sized vessels, but is unsuitable for the evaluation of non-calcified lesions and small vessels; targeted histopathological examinations allow very accurate, but local assessment of atherosclerotic lesions.
Cel: Celem niniejszej pracy jest retrospektywna ocena możliwości określania stopnia zaawansowania miażdżycy naczyń tętniczych na podstawie wyników pośmiertnych badań obrazowych (PCMT), protokołów sekcyjnych i badań histopatologicznych. Na pierwszym etapie pracy oceniono 200 przypadków osób powyżej 40 rż., w których wykonano badanie pośmiertnej tomografii komputerowej i przeprowadzono sekcję zwłok. W drugim etapie dokonano podziału na grupę badaną (zgony sercowo-naczyniowe) i grupę kontrolną oraz na ze względu na wiek i, oprócz protokołów sekcyjnych oraz wyników PMCT, oceniono także wyniki badań histopatologicznych.
Wyniki: Wyniki I etapu wykazały, że najlepiej wykrywano miażdżycę w stopniu zaawansowanym z przewagą wykrywalności w badaniu PMCT. Wykrywalność miażdżycy w badaniu sekcyjnym była najwyższa w tętnicach wieńcowych, aorcie i tętnicach mózgowych, w badaniu PMCT utrzymywała się na równym poziomie we wszystkich ocenianych lokalizacjach. Badanie sekcyjne wykazywało wyższą wykrywalność zaawansowanych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych i aorcie w porównaniu do PMCT. Wyniki II etapu pracy wykazały, że dołączenie wyników ogólnego badania histopatologicznego do oceny retrospektywnej nie umożliwia zwiększenia dokładności oceny zmian miażdżycowych. Otrzymane wyniki wskazują na konieczność przeprowadzenia badań prospektywnych.
Wnioski: Badanie sekcyjne pozwala na makroskopową ocenę bardzo szerokiego spektrum zmian miażdżycowych, lecz często bez dokładnego określenia ich charakteru, oraz z ograniczeniem ich lokalizacji; PMCT pozwala na dokładną i powtarzalną ocenę uwapnionych zmian miażdżycowych w dużych i średnich naczyniach, lecz jest nieprzydatne do oceny zmian nieuwapnionych oraz małych naczyń; celowane badania histopatologiczne pozwalają na bardzo dokładną, lecz punktową ocenę zmian miażdżycowych.
Keywords: AHA scale; Atherosclerosis; autopsy; histopathology; postmortem computer tomography.
Copyright © 2024 by PTMSiK.