By Evelyn aan tafel - Foodpersonality interview

Foodpersonality interview Jeroen Mustert

 Zeg ‘s eerlijk, heb je bewust na chocola, sigaretten, Coca-Cola en schoonmaakmiddelen gekozen voor het duurzame van Wessanen?

Ik geef je alleen maar eerlijke antwoorden. Ik heb het zelf niet bedacht. Het werd mij aangeboden en dan ga je erover nadenken. Ik had twee opties, de andere was een grote tabaksfabrikant, een mooie baan en veel geld. Dat sprak me ook wel aan. Ik besprak het met mijn twee zonen van 13 en 16, voor wie ik de helft van de tijd zorg. Een van hen zei: ‘als wij niet roken tot ons achttiende, beloon je ons - hoe kun je dat dan rijmen?’ Ik was even uit het veld geslagen, maar hij had gelijk. Het is toch wel mooi als ik op mijn oude dag een baan heb die iets meer in zich heeft dan cola, tabak en schoonmaakmiddelen verkopen. Niet alleen iets meer voor mezelf en mijn familie, maar voor de hele wereld. De uitdaging is er ook. Wessanen is een bedrijf met een lange historie met merken die al decennia slapen en waar we nu nieuw leven inblazen. Dat past in mijn straatje. Ik krijg hier de vrijheid om te doen wat ik wil. Bij de grote bedrijven waar ik heb gewerkt, was ik een klein radertje. We besturen Wessanen maar met acht man. Dat is spannend.

Je hebt overal in de wereld gewerkt, van Saoedi- Arabië tot Bahrein, Kopenhagen, Londen, Bangkok, Manilla. Hoe lang vind je Wessanen spannend?

Met kerst ga ik elk jaar ver weg op vakantie en bedenk de drie dingen aan de hand waarvan ik mijn baan evalueer: heb ik succes behaald, heb ik geleerd en heb ik lol gehad? Daarom doe ik dingen. Ik heb veel gesport, tot wereldkampioenschappen aan toe. Ik wil winnen. Succes is belangrijk voor mij. Dat kan zijn dat je doelen haalt of overtreft, dat de mensen zeggen dat ze het hier top vinden om te werken, dat je concurrenten verslaat, marktaandeel binnenhaalt, bij een retailer binnen bent gekomen. Het kan dagelijks een ander doel zijn. Deze laatste twee jaar leer ik veel van hoe wij met z’n allen met de wereld bezig zijn. Dat is niet zo best, hoor. Daarvoor was ik me daar niet zo van bewust. Dat geeft ook weer andere doelen. Ook over het aansturen van een bedrijf leer ik weer veel. Als je er dan toch vijftig uur in de week zit, zorg er dan voor dat je lol hebt. We vieren de successen goed. We halen onze kwartaaldoelen en dan feesten we. Ik heb het enorm naar mijn zin. Het is hier warm. We zijn een familie.

Ben je hard op het behalen van de doelen?

Jazeker. Of je hard werkt of lang blijft, of je het in één uur doet of in tien, maakt me niet uit, het gaat om het resultaat. Ik vraag mensen nooit hoe laat ze hier komen en hoe laat ze weggaan, maar resultaten moeten ze halen. Als ze hard werken en hun best doen, geeft dat meer kans op resultaat, maar ik vraag er niet naar.

Word jij wel eens nijdig?

Ja. Deze toko is mijn derde kind. Mijn toko’s zijn altijd een soort van kinderen. Ik voel me er verantwoordelijk voor en niet omdat ik dan op mijn kop kan krijgen van mijn baas, maar voor mezelf. Ik voel me gigantisch verantwoordelijk. Als dingen niet goed gaan, zit ik niet lekker in mijn vel.

 Hoe kom je aan dat verantwoordelijkheidsgevoel?

Mijn vader heeft het er bij mij in gegoten. Je moet hard werken als je wat wil bereiken, en als je iets doet, doe het dan goed. Mijn ouders leven allebei  nog. Ze zijn ook heel erg betrokken. Ze wonen in Harderwijk en ik in Amstelveen. Mijn vader werd voor drie jaar door Shell naar Curaçao uitgezonden, maar het werden er dertig. Ik ben er geboren en getogen. Mijn ouders kregen er drie kinderen en we hebben veel door Latijns en Noord-Amerika gereisd. Ik deel bijna alles met ze. Ik denk dat we daardoor een goede band hebben.

Je zegt: ‘ik’ woon in Amstelveen?

Ja, en mijn twee zonen wonen voor 60% bij mij. En 40% bij mijn ex-vrouw, ook in Amstelveen. Mijn vrouw woont en werkt in Breda, bij Ferrero. Ze is Thaise. Toen ik naar Nederland terugging, is zij meegekomen. Ze is niet alleen mooi maar, belangrijker nog, ze is uiterst wijs. Wijzer dan ik, heb ik gemerkt. MBA cum laude afgestudeerd, in Schotland. En daarnaast heel erg zorgzaam en ze houdt ook van reizen en plezier. Het ideaal eigenlijk.

Wat zou je doen als je niet meer zou werken?

Ik moet nog werken en dat doe ik met overgave. Ik ben baasje van dit bedrijf en dat geeft verantwoordelijkheid maar vergt veel tijd. Ik zou meer tijd willen spenderen aan dingen met de familie doen en voor mezelf. Ik heb twee tienerzonen en een hele leuke vrouw. Ik ben huisvader, doe het huishouden en ik ben gek op golfen, maar dat laatste heb ik al twee jaar niet gedaan. Kom ik niet aan toe. Ik klaag er niet over, maar toch. Ik wil meer fitnessen dan ik nu doe. Ik wil meer reizen. Mijn vakanties draaien altijd al om zon en zee. Als ik eenmaal gepensioneerd ben, wil ik iets voor een goed doel doen. Drie maanden naar Afrika gaan en daar iets zinnigs doen. Mijn zoons laten merken dat we het goed hebben. En ook is dan ‘haar tijd gekomen’: we gaan dan waar mijn vrouw naar toe wil, voor haar werk. Met alle respect voor Nederland, het is klein en grauw, het is niet ons paradijs. Ze spreekt Nederlands en ze eet Nederlandse pot, maar ze wil wel naar Azië terug. Ik ook.

Hoeveel geduld heb je?

Door de kinderen heb ik meer geduld leren opbrengen. Alleen de harde kant werkt niet altijd. Je hebt ‘nurture’ en ‘structure’. Je moet structuur aanbrengen, maar ook liefde en zorg. Ik heb meer geduld dan vroeger. Maar veel geduld? Waarschijnlijk wat minder dan anderen, zullen mijn mensen zeggen. Maar ik ben in die zin ook keihard voor mezelf.

Wat is voor jou de grootste voldoening in je werk?

Als je ziet hoe mensen hier met elkaar omgaan en persoonlijke ervaringen delen. Dan zie je wel dat je meer bent dan collega’s. Dat is het leukste. Dat is de lol die ik eruit haal. Blij worden ze door allerlei dingen en als ze goed in hun vel zitten en daarnaast goed werk leveren, dan gaat de rest vanzelf. Mijn mensen voelen dat er hoge eisen zijn. Ik heb aan ze uitgelegd dat ik het heilige geloof heb dat ze meer kunnen dan ze denken. Als ze gewoon een 100 meter gaan rennen, doen ze er misschien zestien seconden over. Als ik zeg dat er iets voor hun in zit als ze het in veertien seconden doen, dan lukt dat zeker. Positieve beloningen werken. De mensen die de medaille om de nek hebben, kijken blijer dan andere mensen. Dus winnen is leuk. En dat stimuleert. Het is leuk om complimenten te krijgen. Ik ben een uitermate simpel persoon en ik bekijk het ook simpel. Als het niet lukt, kom dan naar mij en ik help je. Ik vind het leuk om het over te brengen. Ik ben nu oud en wijs en heb het al vaak gedaan.

Wat zou jij tegen de Nederlandse retail willen zeggen?

Ik zou willen vragen of het besef er is dat de voortdurende prijsdruk niet per se goed is voor de kwaliteit van het product. Goedkoop eten is zeker niet altijd ook goed eten. In 1960 besteden consumenten 30% van hun inkomen aan voeding. Nu is dat nog maar 15%. De handel zegt dat de consument het goedkoop wil en dus staat de prijs van producten voortdurend onder druk. En kun je je serieus afvragen of we nog wel de ‘echte prijs’ voor een product betalen. Daarnaast zou ik willen zeggen dat niet-biologische voeding goedkoop is in de supermarkt, maar dat dat niet de echte prijs is. De ‘kosten achteraf ’ van niet-biologische voeding op het gebied van milieu, dier en mens zit niet verrekend in de voedingsprijs van niet-biologische voeding. Die kosten zijn bijvoorbeeld de schade aan de aarde door niet-biologische landbouw en veeteelt, dierenwelzijn en de consumptie van te veel lege calorieën, met als gevolg overgewicht en andere aan voeding gerelateerde welvaartsziekten. De prijs daarvoor zit er niet in, maar die prijs betalen we achteraf en indirect wel via de belastingen. Biologische voeding is wellicht wat duurder, maar wel een stuk eerlijker en reëler. Deze manier van beprijzing zou ook voor niet-biologische producten moeten gaan gelden. Op die manier zorgen we ervoor dat de vervuiler ook daadwerkelijk betaalt.