The role of magnetic resonance imaging in refining the diagnosis of suspected fetal renal anomalies

J Turk Ger Gynecol Assoc. 2013 Mar 1;14(1):6-10. doi: 10.5152/jtgga.2013.02. eCollection 2013.

Abstract

Objective: This prospective study was designed to detect the role of magnetic resonance imaging (MRI) in refining the diagnosis of suspected fetal renal anomalies detected during screening sonography.

Material and methods: 54 pregnant women, with suspected fetal renal anomalies detected during routine ultrasound screening, were rescanned by MRI to refine the diagnosis of the suspected renal anomalies. The pregnancy outcome was examined externally and by postnatal ultrasonography.

Results: Fifty-four cases of suspected renal anomalies detected during screening sonography of 8400 pregnant women (0.6%), were res-canned by MRI in this study. The MRI gave a similar diagnosis to postnatal ultrasound in 46 cases (16 cases of hydronephrosis, 14 cases of Polycystic Kidney Disease (PCKD), 9 cases of Multicystic Kidney Disease (MCKD), 2 cases of Renal Agensis (RA), 3 cases of single renal cyst and 2 cases of megacystis+hydroureter), while it gave a different diagnosis (false positive) in 6 cases (4 cases of hydronephrosis diagnosed by MRI confirmed to be PCKD by postnatal ultrasound, also, 1 case of MCKD diagnosed by MRI confirmed to be hydronephrosis by postnatal ultrasound and 1 case of RA diagnosed by MRI confirmed to be normal by postnatal ultrasound). The prenatal ultrasound gave a similar diagnosis to postnatal ultrasound in 43 cases (14 cases of hydronephrosis, 13 case of PCKD, 9 cases of MCKD, 2 cases of RA, 3 cases of single renal cyst and 2 case of megacystis+hydroureter), while it gave a different diagnosis (false positive) in 9 cases; 4 cases of hydronephrosis diagnosed by prenatal sonography confirmed to be PCKD by postnatal ultrasound, one case of PCKD+one case of MCKD, and one case of megacystis+hydroureter confirmed to be hydronephrosis by postnatal ultrasound, while one case of MCKD diagnosed by prenatal sonography was confirmed to be PCKD by postnatal ultrasound and one case of RA diagnosed by prenatal ultrasound was confirmed to be normal by postnatal ultrasound.

Conclusion: The MRI can be used as a complementary adjunctive modality with excellent tissue contrast, especially in equivocal cases or inconclusive sonographic findings.

Amaç: Bu prospektif çalışma, tarama sonografisi sırasında saptanan şüpheli fetal renal anomali tanısını aydınlatmada manyetik rezonans görüntüleme (MRG)’nin rolünü saptamak için tasarlandı.

Gereç ve yöntemler: Rutin ultrason taraması sırasında şüpheli fetal renal anomalisi olan 54 gebe kadın şüpheli renal anomali tanısını aydınlatmak için MRG ile yeniden tarandı. Gebelik sonucu dışarıdan ve postnatal ultrasonografi ile incelendi.

Bulgular: Bu çalışmada 8400 gebe kadının sonografi taraması sırasında saptanan şüpheli renal anomalisi olan 54 vaka (%0.6) MRG ile yeniden tarandı. MRG 46 olguda postnatal ultrason ile benzer tanı verirken (16 olguda hidronefroz, 14 olguda Polikistik Böbrek Hastalığı (PKBH), 9 olguda Multikistik Böbrek Hastalığı (MKBH), 2 olguda Renal Agenezi (RA), 3 olguda tek renal kist ve 2 olguda megakist+hidroüreter) 6 olguda farklı bir tanı (yalancı pozitif) verdi (4 olguda MRG ile teşhis edilen hidronefroz tanısının postnatal ultrason ile PKBH olduğu doğrulandı, ayrıca 1 olguda MRG ile teşhis edilen MKBH tanısının postnatal ultrason ile hidronefroz olduğu doğrulandı ve 1 olguda MRG ile teşhis edilen RA tanısının postnatal ultrason ile normal olduğu doğrulandı). Prenatal ultrason 43 olguda postnatal ultrasona benzer tanılar verirken (14 olguda hidronefroz, 13 olguda PKBH, 9 olguda MKBH, 2 olguda RA, 3 olguda tek renal kist ve 2 olguda megakist+hidroüreter) 9 olguda farklı tanılar (yalancı pozitif) verdi; 4 olguda prenatal ultrason ile teşhis edilen hidronefroz tanısının postnatal ultrason ile PKBH olduğu doğrulandı, PKBH olan 1 olgu+MKBH olan 1 olgu+megakist+hidroüreter olan 1 olgunun postnatal ultrason ile hidronefroz olduğu doğrulandı, 1 olguda prenatal ultrason ile teşhis edilen MKBH tanısının postnatal ultrason ile PKBH olduğu doğrulandı ve 1 olguda prenatal ultrason ile teşhis edilen RA tanısının postnatal ultrason ile normal olduğu doğrulandı.

Sonuç: Özellikle belirsiz olgularda veya sonografik bulguları kesin olmayanlarda mükemmel doku kontrastı ile MRG tamamlayıcı bir ek yöntem olarak kullanılabilir.

Keywords: The magnetic resonance imaging (MRI); fetal; refining diagnosis; renal anomalies; suspected.