Introduction: Paragangliomas (PGLs) related to hereditary syndromes are rare mediastinal tumors. Paragangliomas are caused by mutations in genes encoding subunits of succinate dehydrogenase enzyme (SDH).
Aim: To evaluate clinical, anatomical and functional characteristics of mediastinal paragangliomas related to SDHx gene mutations.
Material and methods: Retrospective analysis of 75 patients with confirmed SDHx gene mutations (24 patients with SDHB, 5 SDHC, 46 with SDHD mutations) was performed. Patients underwent evaluation using computed tomography (CT), somatostatin receptor scintigraphy (SRS) (99mTc-[HYNIC,Tyr3]-octreotide), 123I mIBG scintigraphy and urinary excretion of total methoxycatecholamines.
Results: Out of 75 patients, 16 (21%) patients (1 SDHB, 15 SDHD mutations) had 17 PGLs localized in the mediastinum. Fourteen PGLs were localized in the middle mediastinum (intrapericardial) and 3 PGLs in the posterior mediastinum. The median diameter of paragangliomas measured on the axial slice was 24.3 mm (interquartile range (IQR): 14.7-36.6), and the median volume was 2.78 ml (IQR: 0.87-16.16). Twelve out of 16 patients (75%) underwent SRS, and 11 of them (92.3%) had pathological uptake of the radiotracer. Eleven (68.75%) out of 16 patients underwent 123 I mIBG, with only 3 positive results. Symptoms of catecholamine excretion were observed in 3 patients with PGLs localized in the posterior mediastinum. All PGLs were benign except in 1 patient with the SDHB mutation and PGL detected in the posterior mediastinum, who had a metastatic disease.
Conclusions: Most mediastinal paragangliomas were related to SDHD gene mutations. They were asymptomatic, localized in the medial mediastinum, intrapericardially.
Wstęp: Przyzwojaki uwarunkowane genetycznie należą do rzadkich guzów śródpiersia. Mogą być spowodowane mutacjami genów kodujących podjednostki enzymu dehydrogenazy bursztynianowej (SDH).
Cel: Kliniczna, anatomiczna i czynnościowa charakterystyka przyzwojaków zlokalizowanych w śródpiersiu u pacjentów z mutacją genu SDHx.
Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano 75 pacjentów z potwierdzoną mutacją genu SDHx (24 pacjentów z mutacją SDHB, 5 z SDHC, 46 z SDHD). U pacjentów wykonano tomografię komputerową, scyntygrafię receptorów somatostatynowych – SRS (99mTc-[HYNIC,Tyr3]-Octreotide) – i scyntygrafię 123I mIBG oraz oznaczono stężenie metoksykatecholamin w dobowej zbiórce moczu.
Wyniki: Spośród 75 pacjentów z mutacją genu SDHx u 16 (21%) pacjentów (15 z mutacją SDHD, 1 z SDHB) stwierdzono 17 przyzwojaków zlokalizowanych w śródpiersiu, 14 przyzwojaków było położonych w śródpiersiu środkowym, wewnątrzosierdziowo, 3 w śródpiersiu tylnym. Mediana wymiaru guza mierzona na przekroju poprzecznym wynosiła 24,3 mm (rozstęp międzykwartylowy (IQR): 14,7–36,6), a mediana objętości guza 2,78 ml (IQR: 0,87–16,16). U 12 (75%) pacjentów wykonano SRS, w 11 (92,3%) przypadkach stwierdzono patologiczne gromadzenie radioznacznika. U 11 (68,75%) pacjentów przeprowadzono scyntygrafię 123I mIBG, patologiczne gromadzenie radioznacznika stwierdzono w 3 przypadkach. Objawy kliniczne związane z wydzielaniem hormonów występowały u 3 chorych z przyzwojakami położonymi w śródpiersiu tylnym. Wszystkie przyzwojaki położone w śródpiersiu były zmianami łagodnymi, z wyjątkiem 1 pacjenta z mutacją genu SDHB i przyzwojakiem w śródpiersiu tylnym, u którego stwierdzono uogólnienie procesu nowotworowego.
Wnioski: Przyzwojaki śródpiersiowe najczęściej występują u pacjentów z mutacją genu SDHD. W większości przypadków są bezobjawowe klinicznie i położone w śródpiersiu środkowym wewnątrzosierdziowo.
Keywords: SDHx gene mutations; mediastinal paraganglioma; paraganglioma-pheochromocytoma syndromes.