Introduction: Significant impairment of left ventricular function causes low cardiac output syndrome in the immediate postoperative period in 3-14% of patients undergoing surgery, increasing the mortality 15-fold.
Aim: To assess the use of levosimendan in patients undergoing cardiac surgery in 2016.
Material and methods: The analysis included 14 patients: 3 (21.4%) women and 11 (78.6%) men aged 65.4 ±11.8 years. The mean value of left ventricular ejection fraction amounted to 20 ±6.25%. In 11 patients, levosimendan infusion was started immediately after the induction of anesthesia. Three patients received the agent during the early postoperative period due to low cardiac output syndrome refractory to conventional therapy. The dosage was modified within the range of 0.05-0.2 μg/kg/min. On the day of the surgery, all patients received continuous infusion of adrenaline and levonor.
Results: The cardiac index amounted to 2.8 ±0.71 l/m2 after several hours of infusion and 2.9 ±0.1 l/m2 the next morning. The first examination showed that the mean systemic vascular resistance was 1010 dyn/s-5 and the second: 940 ±100 dyn/s-5; mixed venous blood saturation amounted to 66 ±7.5% and 65.5 ±8%, respectively. Respectively, the mean concentration of lactates was 2.0 ±0.96 mmol/l and 1.8 ±0.24 mmol/l. Mechanical lung ventilation lasting more than 48 hours was required in 50% of the patients. Two patients with chronic kidney disease required bedside renal replacement therapy before the procedure. Two (14.3%) patients died. Nine (64.3%) patients were discharged home, and three were transferred to cardiac wards.
Conclusions: Levosimendan therapy proved safe in the study group. The nature of the study and the small sample size preclude the formulation of detailed conclusions.
Wstęp: Istotne upośledzenie funkcji lewej komory serca jest przyczyną zespołu małego rzutu w bezpośrednim okresie pooperacyjnym. Dotyczy 3–14% operowanych chorych, śmiertelność w takich przypadkach wzrasta 15-krotnie.
Cel: Oceniono zastosowanie lewosimendanu u chorych poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym w 2016 roku.
Materiał i metody: Analizą objęto 14 pacjentów, w tym 3 (21,4%) kobiety i 11 (78,6%) mężczyzn w wieku 65,4 ±11,8 roku. Średnia wartość frakcji wyrzutowej lewej komory serca wynosiła 20 ±6,25%. U 11 pacjentów infuzję lewosimendanu rozpoczęto bezpośrednio po indukcji znieczulenia. Trzech chorych otrzymało lek we wczesnym okresie pooperacyjnym z powodu zespołu małego rzutu, niepoddającego się konwencjonalnej terapii. Dawkę lewosimendanu modyfikowano w zakresie wartości 0,05–0,2 μg/kg/min. W pierwszej dobie operacji wszyscy chorzy otrzymywali wlew ciągły adrenaliny i lewonoru.
Wyniki: Indeks sercowy w kilka godzin po rozpoczęciu infuzji wynosił 2,8 ±0,71 l/m2, w kolejnej dobie rano 2,9 ±0,1 l/m2. Naczyniowe opory systemowe w pierwszym badaniu wyniosły średnio 1010 dyn/s–5, a w kolejnym badaniu 940 ±100 dyn/s–5. Saturacja mieszanej krwi żylnej w pierwszym punkcie czasowym wyniosła 66 ±7,5%, a w kolejnym 65,5 ±8%. Średnie stężenie mleczanów wynosiło w pierwszym punkcie czasowym 2,0 ±0,96 mmol/l, a w kolejnym 1,8 ±0,24 mmol/l. Połowa pacjentów wymagała wentylacji mechanicznej płuc powyżej 48 godzin. Dwóch chorych z przewlekłą niewydolnością nerek przed operacją wymagało przyłóżkowej terapii nerkozastępczej. Dwóch (14,3%) chorych zmarło. Dziewięciu (64,3%) chorych wypisano do domu, 3 pacjentów przekazano na oddziały kardiologii.
Wnioski: W badanej grupie terapia lewosimendanem okazała się bezpieczna. Charakter badania i mała liczba pacjentów nie pozwala na formułowanie szczegółowych wniosków.
Keywords: cardiac surgery; levosimendan; low cardiac output syndrome.