Introduction: Posterolateral thoracotomy was the access of choice in surgical treatment of patent ductus arteriosus (PDA) for many years before the introduction of video-assisted thoracoscopic surgery (VATS). The latter is thought to reduce postoperative pain and improve musculoskeletal system status. However, it carries a potential risk of conversion to thoracotomy.
Aim: To evaluate the rate, reasons and outcomes of VATS conversion to thoracotomy in surgical PDA patients.
Material and methods: From 2012 to 2017, 112 children were qualified for VATS closure of symptomatic PDA. Among them, 19 (16.9%) with the median age of 19.4 months required conversion to thoracotomy. The predominant reasons for conversion, early mortality and morbidity as well as late survival were evaluated.
Results: The overall conversion rate was 16.9% with an evident learning curve as it decreased significantly from more than 20% at the beginning to approximately 10% in the last 2 years. The predominant reasons were incomplete PDA closure (n = 6; 31.6%) followed by ductal bleeding after clip application (n = 5; 26.3%) and inadequate visualization (n = 5). One child died 48 h after the surgery due to acute cardiopulmonary failure (mortality 5.9%). All patients required postoperative chest tube insertion, and two of them developed postoperative pneumothorax. Neither deaths nor severe adverse events were noted throughout the follow-up period.
Conclusions: The rate of VATS PDA closure conversion to standard thoracotomy features a learning curve. Although it must be considered as a serious complication, probably it does not negatively affect either early the mortality rate or long-term survival.
Wstęp: Tylno-boczna torakotomia przez wiele lat była dostępem z wyboru w chirurgicznym zamknięciu przetrwałego przewodu tętniczego (PDA), do czasu wprowadzenia techniki wideotorakoskopowej (VATS). Uważa się, że tę ostatnią cechują mniejsze dolegliwości bólowe i lepiej zachowany stan układu mięśniowo-szkieletowego, ale niesie ona ze sobą ryzyko konieczności konwersji do torakotomii.
Cel: Ocena częstości i przyczyn konwersji VATS do torakotomii i wyników klinicznych takiego leczenia u pacjentów z PDA.
Materiał i metody: W latach 2012–2017 do torakoskopowego leczenia objawowego zakwalifikowano 112 dzieci z PDA. U 19 z nich (16,9%), mediana wieku 19,4 miesiąca, konieczna była konwersja do torakotomii. W badaniu analizowano główne jej przyczyny oraz wyniki wczesne i odległe.
Wyniki: Częstość konwersji dla całego czasu badania wyniosła 16,9%. Obserwowano krzywą uczenia, gdyż wskaźnik ten zmniejszył się z ponad 20% na początku do ok. 10% w 2 ostatnich latach. Głównymi przyczynami były: niezupełne zamknięcie przewodu (n = 6; 31,6%), krwawienie z PDA po założeniu klipsa i nieodpowiednia wizualizacja (po n = 5; 26,5%). Jeden wcześniak zmarł 48 godzin po operacji z powodu ostrej niewydolności sercowo-oddechowej (śmiertelność 5,9%). Wszystkie dzieci wymagały założenia drenu do klatki piersiowej, a i tak u dwojga z nich stwierdzono odmę. Podczas obserwacji poszpitalnej nie odnotowano zgonów ani istotnych powikłań.
Wnioski: Częstość konwersji VATS do torakotomii podczas zamknięcia PDA cechuje krzywa uczenia. Choć konwersję należy traktować jako poważne powikłanie, to jednak nie wpływa ona niekorzystnie na wczesną śmiertelność lub przeżycie odległe.
Keywords: conversion; outcomes; patent ductus arteriosus; video-assisted thoracoscopic surgery.