Oral leukoplakia is the most common potentially malignant disorder of the oral mucosa with a rate of malignant transformation into oral squamous cell carcinoma of 1-2% annually. The presence or absence of dysplasia as defined by the WHO is an important histological marker for malignant transformation risk assessment, but is not sufficiently accurate for patient stratification. We investigated whether identifying differentiated dysplasia contributes to oral leukoplakia malignant transformation risk assessment. We investigated whether classic or differentiated dysplasia were present in 84 oral leukoplakias. In 25 of these patients a squamous cell carcinoma developed during follow-up. Risk of malignant progression of oral leukoplakia increased from 3.3 (HR, p = 0.002) when only classic dysplasia was considered to 7.4 (HR, p = 0.001) when both classic and differentiated dysplasia were combined. This study demonstrates that identifying differentiated dysplasia as a separate type of dysplasia is important for the prognosis and stratification of patients with oral leukoplakia.
Orale leukoplakie is de meest voorkomende potentieel maligne afwijking van het mondslijmvlies waarvan jaarlijks 1-2% ontaardt in een plaveiselcelcarcinoom. De aan- of afwezigheid van dysplasie zoals gedefinieerd door de Wereldgezondheidsorganisatie is een belangrijke risicofactor voor de kans op maligne ontaarding, maar is niet accuraat genoeg voor patiëntstratificatie. Onderzocht werd of het onderkennen van gedifferentieerde dysplasie bijdraagt aan het voorspellen van de kans op maligne ontaarding van orale leukoplakie. Voor dit onderzoek werden 84 orale leukoplakieën onderzocht op de aanwezigheid van klassieke en gedifferentieerde dysplasie. Bij 25 patiënten ontwikkelde zich gedurende follow-up een plaveiselcelcarcinoom. Risico op maligne ontaarding van orale leukoplakie steeg van 3,3 (HR, p = 0,002) wanneer alleen klassieke dysplasie werd meegenomen naar 7,4 (HR, p = 0,001) wanneer dit werd gecombineerd met gedifferentieerde dysplasie. Dit onderzoek laat zien dat het onderkennen van gedifferentieerde dysplasie als een specifieke vorm van dysplasie belangrijk is voor de prognose en stratificatie van patiënten met orale leukoplakie.