Караль Мараўскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
|||
| Радок 4: | Радок 4: | ||
У маладосці жыў у [[Вена|Вене]]. Служыў у 2-м пешым рэгіменце вял. булавы [[ВКЛ]] (з 1789 - [[палкоўнік]]). На чале палка ўдзельнічаў у [[Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай, 1792|вайне Расіі з Рэччу Паспалітай 1792]] (у т.л. ў [[Бітва пад Мірам, 1792|бітвах пад Мірам]] 11 чэрвеня 1792 і [[Бітва пад Берасцем, 1792|Берасцем]] 23 ліпеня 1792), за мужнасць узнагароджаны [[Virtuti Militari|крыжам «Віртуці мілітары»]]. Пасля далучэння [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|караля польскага і вялікага князя літоўскага Станіслава Аўгуста Панятоўскага]] да [[Таргавіцкая канфедэрацыя|Таргавіцкай канфедэрацыі]] Мараўскі выйшаў у адстаўку. У пачатку [[Паўстанне 1794 года|паўстання 1794]] накіраваны Тадэвушам Касцюшкам 14 красавіка ў ВКЛ для арганізацыі паўстанцкіх узброеных сіл з рангам «генерал-маёр, камандуючы літоўскім войскам». Мараўскаму было даручана далучыць да паўстання армію ВКЛ, шляхецкае паспалітае рушэнне, а таксама ўзброіць народ. Аднак Мараўскі быў перахоплены расійскім атрадам, высланы ў [[Сібір]], а яго маёнтак канфіскаваны. Вызвалены ў 1797 [[Павел I, імператар расійскі|Паўлам І]], у званні генерал-маёра прыняты ў [[Руская імператарская армія|расійскую армію]]. Атрымаў ад Паўла І чын [[Камергер|камергера]] і ўвайшоў у бліжэйшае атачэнне [[імператар|імператара]]. Пасля жыў у сваім маёнтку [[Завушша]] каля [[Нясвіж|Нясвіжа]]. У [[1812]] служыў у арміі [[Напалеон I Банапарт|Напалеона]] ў званні генерала [[Брыгада, войска|брыгады]]. Уваходзіў у склад некалькіх [[масонства|масонскіх ложаў]]. |
У маладосці жыў у [[Вена|Вене]]. Служыў у 2-м пешым рэгіменце вял. булавы [[ВКЛ]] (з 1789 - [[палкоўнік]]). На чале палка ўдзельнічаў у [[Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай, 1792|вайне Расіі з Рэччу Паспалітай 1792]] (у т.л. ў [[Бітва пад Мірам, 1792|бітвах пад Мірам]] 11 чэрвеня 1792 і [[Бітва пад Берасцем, 1792|Берасцем]] 23 ліпеня 1792), за мужнасць узнагароджаны [[Virtuti Militari|крыжам «Віртуці мілітары»]]. Пасля далучэння [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|караля польскага і вялікага князя літоўскага Станіслава Аўгуста Панятоўскага]] да [[Таргавіцкая канфедэрацыя|Таргавіцкай канфедэрацыі]] Мараўскі выйшаў у адстаўку. У пачатку [[Паўстанне 1794 года|паўстання 1794]] накіраваны Тадэвушам Касцюшкам 14 красавіка ў ВКЛ для арганізацыі паўстанцкіх узброеных сіл з рангам «генерал-маёр, камандуючы літоўскім войскам». Мараўскаму было даручана далучыць да паўстання армію ВКЛ, шляхецкае паспалітае рушэнне, а таксама ўзброіць народ. Аднак Мараўскі быў перахоплены расійскім атрадам, высланы ў [[Сібір]], а яго маёнтак канфіскаваны. Вызвалены ў 1797 [[Павел I, імператар расійскі|Паўлам І]], у званні генерал-маёра прыняты ў [[Руская імператарская армія|расійскую армію]]. Атрымаў ад Паўла І чын [[Камергер|камергера]] і ўвайшоў у бліжэйшае атачэнне [[імператар|імператара]]. Пасля жыў у сваім маёнтку [[Завушша]] каля [[Нясвіж|Нясвіжа]]. У [[1812]] служыў у арміі [[Напалеон I Банапарт|Напалеона]] ў званні генерала [[Брыгада, войска|брыгады]]. Уваходзіў у склад некалькіх [[масонства|масонскіх ложаў]]. |
||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
||
* |
*[http://vkl.by/articles/1487|Мараўскі Кароль] |
||
* |
*[http://www.istpravda.ru/artifacts/15049/|Душкава. Апошні прытулак генерала] |
||
Версія ад 10:59, 18 красавіка 2017
Караль Мараўскі (1767-6 кастрычніка 1841) - ваенны дзеяч. З шляхецкага роду герба «Дамброва», сын І.Ф.Мараўскага.
Біяграфія
У маладосці жыў у Вене. Служыў у 2-м пешым рэгіменце вял. булавы ВКЛ (з 1789 - палкоўнік). На чале палка ўдзельнічаў у вайне Расіі з Рэччу Паспалітай 1792 (у т.л. ў бітвах пад Мірам 11 чэрвеня 1792 і Берасцем 23 ліпеня 1792), за мужнасць узнагароджаны крыжам «Віртуці мілітары». Пасля далучэння караля польскага і вялікага князя літоўскага Станіслава Аўгуста Панятоўскага да Таргавіцкай канфедэрацыі Мараўскі выйшаў у адстаўку. У пачатку паўстання 1794 накіраваны Тадэвушам Касцюшкам 14 красавіка ў ВКЛ для арганізацыі паўстанцкіх узброеных сіл з рангам «генерал-маёр, камандуючы літоўскім войскам». Мараўскаму было даручана далучыць да паўстання армію ВКЛ, шляхецкае паспалітае рушэнне, а таксама ўзброіць народ. Аднак Мараўскі быў перахоплены расійскім атрадам, высланы ў Сібір, а яго маёнтак канфіскаваны. Вызвалены ў 1797 Паўлам І, у званні генерал-маёра прыняты ў расійскую армію. Атрымаў ад Паўла І чын камергера і ўвайшоў у бліжэйшае атачэнне імператара. Пасля жыў у сваім маёнтку Завушша каля Нясвіжа. У 1812 служыў у арміі Напалеона ў званні генерала брыгады. Уваходзіў у склад некалькіх масонскіх ложаў.