klemm

Brezhoneg

klemm /ˈklɛmː/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : klemmet) (displegadur)

Lavarout ez a fall an traoù
- Dec'h da noz e klevjoun ac'hanoc'h (ha ne deo ket ar wech kenta eo d'in), o klemm kement hag eur Vadalen. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 10.)
Bezañ da glemm, bezañ peadra da glemm : bezañ maleürus, ha dre se kaout abet da glemm.
- -Mont a ra mat? -N'eus ket da glemm!
kaout da glemm
- Kenta medesin. — Ah ! ya ! N'en devezo ket da glemm ! [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 18.)
klemm ouzh un den:
- Klemm a reas un deiz ouzh e gabiten ... — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 131.)
klemm-klemm: lesanv roet d'un den a vez o klemm atav.
- Klemm-klemm a ya da gozh (krennlavar).