dierlijk

Dutch

Etymology

From dier (“animal”) +‎ -lijk. Compare German tierlich.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdiːr.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dier‧lijk

Adjective

dierlijk (comparative dierlijker, superlative dierlijkst)

1. (literally) animal, relating to fauna
2. made of animal(s) (parts), such as furs and edible species
3. (derogatory) beastly, subhuman, inhumane, etc.
4. (figuratively) instinctive, primitive

Inflection

Declension of dierlijk
uninflected	dierlijk
inflected	dierlijke
comparative	dierlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		dierlijk	dierlijker	het dierlijkst het dierlijkste
indefinite	m./f. sing.	dierlijke	dierlijkere	dierlijkste
	n. sing.	dierlijk	dierlijker	dierlijkste
	plural	dierlijke	dierlijkere	dierlijkste
definite		dierlijke	dierlijkere	dierlijkste
partitive		dierlijks	dierlijkers	—

Synonyms

• beestig
• beestachtig

Antonyms

• menselijk
• plantaardig

Derived terms

• dierlijkheid
• verdierlijken

Descendants

• Afrikaans: dierlik