δίγλωσσος

Greek

Etymology

δί- (δις) (dí- (dis), “two, twice”) +‎ γλώσσα (glóssa, “tongue, language”)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈði.ɣlo.sos/
• Hyphenation: δί‧γλωσ‧σος

Adjective

δίγλωσσος • (díglossos) m (feminine δίγλωσση, neuter δίγλωσσο)

1. bilingual (speaking two languages; written in two languages)
2. who expresses different opinions to different people, hypocrite

Declension

Declension of δίγλωσσος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δίγλωσσος •	δίγλωσση •	δίγλωσσο •	δίγλωσσοι •	δίγλωσσες •	δίγλωσσα •
genitive	δίγλωσσου •	δίγλωσσης •	δίγλωσσου •	δίγλωσσων •	δίγλωσσων •	δίγλωσσων •
accusative	δίγλωσσο •	δίγλωσση •	δίγλωσσο •	δίγλωσσους •	δίγλωσσες •	δίγλωσσα •
vocative	δίγλωσσε •	δίγλωσση •	δίγλωσσο •	δίγλωσσοι •	δίγλωσσες •	δίγλωσσα •

Related terms

• διγλωσσία f (diglossía)

• and see: γλώσσα f (glóssa, “tongue, language”)