εἰσάγω

See also: εισάγω

Ancient Greek

Etymology

From εἰς (eis, “into”) +‎ ἄγω (ágō, “to lead”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eː.sá.ɡɔː/ → /iˈsa.ɣo/ → /iˈsa.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.sá.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈsa.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈsa.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈsa.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈsa.ɣo/

Verb

εἰσάγω • (eiságō)

1. to lead in or into (esp. into one’s dwelling)
2. to bring in, bring forward (esp. as a law-term, e.g. "bring forward a case")
3. to introduce to a subject, instruct
4. (intransitive) to enter

Inflection

   Present: εἰσάγω, εἰσάγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἰσάγω	εἰσάγεις	εἰσάγει	εἰσάγετον	εἰσάγετον	εἰσάγομεν	εἰσάγετε	εἰσάγουσῐ(ν)
	subjunctive	εἰσάγω	εἰσάγῃς	εἰσάγῃ	εἰσάγητον	εἰσάγητον	εἰσάγωμεν	εἰσάγητε	εἰσάγωσῐ(ν)
	optative	εἰσάγοιμῐ	εἰσάγοις	εἰσάγοι	εἰσάγοιτον	εἰσαγοίτην	εἰσάγοιμεν	εἰσάγοιτε	εἰσάγοιεν
	imperative		εἴσαγε	εἰσαγέτω	εἰσάγετον	εἰσαγέτων		εἰσάγετε	εἰσαγόντων
middle/ passive	indicative	εἰσάγομαι	εἰσάγῃ, εἰσάγει	εἰσάγεται	εἰσάγεσθον	εἰσάγεσθον	εἰσαγόμεθᾰ	εἰσάγεσθε	εἰσάγονται
	subjunctive	εἰσάγωμαι	εἰσάγῃ	εἰσάγηται	εἰσάγησθον	εἰσάγησθον	εἰσαγώμεθᾰ	εἰσάγησθε	εἰσάγωνται
	optative	εἰσαγοίμην	εἰσάγοιο	εἰσάγοιτο	εἰσάγοισθον	εἰσαγοίσθην	εἰσαγοίμεθᾰ	εἰσάγοισθε	εἰσάγοιντο
	imperative		εἰσάγου	εἰσαγέσθω	εἰσάγεσθον	εἰσαγέσθων		εἰσάγεσθε	εἰσαγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		εἰσάγειν				εἰσάγεσθαι
participle	m	εἰσάγων				εἰσαγόμενος
	f	εἰσάγουσᾰ				εἰσαγομένη
	n	εἰσᾶγον				εἰσαγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: εἰσήγαγον, εἰσηγαγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἰσήγαγον	εἰσήγαγες	εἰσήγαγε(ν)	εἰσηγάγετον	εἰσηγαγέτην	εἰσηγάγομεν	εἰσηγάγετε	εἰσήγαγον
	subjunctive	εἰσαγάγω	εἰσαγάγῃς	εἰσαγάγῃ	εἰσαγάγητον	εἰσαγάγητον	εἰσαγάγωμεν	εἰσαγάγητε	εἰσαγάγωσῐ(ν)
	optative	εἰσαγάγοιμῐ	εἰσαγάγοις	εἰσαγάγοι	εἰσαγάγοιτον	εἰσαγαγοίτην	εἰσαγάγοιμεν	εἰσαγάγοιτε	εἰσαγάγοιεν
	imperative		εἰσάγαγε	εἰσαγαγέτω	εἰσαγάγετον	εἰσαγαγέτων		εἰσαγάγετε	εἰσαγαγόντων
middle	indicative	εἰσηγαγόμην	εἰσηγάγου	εἰσηγάγετο	εἰσηγάγεσθον	εἰσηγαγέσθην	εἰσηγαγόμεθᾰ	εἰσηγάγεσθε	εἰσηγάγοντο
	subjunctive	εἰσαγάγωμαι	εἰσαγάγῃ	εἰσαγάγηται	εἰσαγάγησθον	εἰσαγάγησθον	εἰσαγαγώμεθᾰ	εἰσαγάγησθε	εἰσαγάγωνται
	optative	εἰσαγαγοίμην	εἰσαγάγοιο	εἰσαγάγοιτο	εἰσαγάγοισθον	εἰσαγαγοίσθην	εἰσαγαγοίμεθᾰ	εἰσαγάγοισθε	εἰσαγάγοιντο
	imperative		εἰσαγαγοῦ	εἰσαγαγέσθω	εἰσαγάγεσθον	εἰσαγαγέσθων		εἰσαγάγεσθε	εἰσαγαγέσθων
		active			middle
infinitive		εἰσαγαγεῖν			εἰσαγαγέσθαι
participle	m	εἰσαγαγών			εἰσαγαγόμενος
	f	εἰσαγαγοῦσᾰ			εἰσαγαγομένη
	n	εἰσαγαγόν			εἰσαγαγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: εισάγω (eiságo)

References

• “εἰσάγω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “εἰσάγω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• εἰσάγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• εἰσάγω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G1521 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible