Danish

edit

Etymology

edit

From Middle Low German anval.

Noun

edit

anfald n (singular definite anfaldet, plural indefinite anfald)

  1. (medicine) attack, seizure

Declension

edit

Derived terms

edit

References

edit

Middle English

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From Old English ānfeald, ānfald (single, simple), from Proto-Germanic *ainafalþaz; equivalent to an +‎ -fald.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈaːnfaːld/, /ˈɔ(ː)nfɔːld/

Adjective

edit

anfald

  1. simple, honest; literal
    Godes wei is streinðe þe anfalde monne..Iob wes anfald rihtwis Mon. — Homilies in Lambeth, 1225
  2. single, one, onefold
    Anfald godd i cal in thre, / Lauerd loued in trinite. — Cursor Mundi, 1400

Descendants

edit

References

edit