beygja

Icelandic

Etymology

From Old Norse beygja, from Proto-Germanic *baugijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpeiːja/

  Rhymes: -eiːja

Verb

beygja (weak verb, third-person singular past indicative beygði, supine beygt)

1. (transitive, governs the accusative) to bend
2. (intransitive) to turn

   Að beygja til hægri.

   To turn to the right.

3. (grammar, transitive) to inflect

Conjugation

beygja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að beygja
supine (sagnbót)		beygt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		beygjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég beygi	við beygjum	present (nútíð)	ég beygi	við beygjum
	þú beygir	þið beygið		þú beygir	þið beygið
	hann, hún, það beygir	þeir, þær, þau beygja		hann, hún, það beygi	þeir, þær, þau beygi
past (þátíð)	ég beygði	við beygðum	past (þátíð)	ég beygði	við beygðum
	þú beygðir	þið beygðuð		þú beygðir	þið beygðuð
	hann, hún, það beygði	þeir, þær, þau beygðu		hann, hún, það beygði	þeir, þær, þau beygðu
imperative (boðháttur)	beyg (þú)	beygið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	beygðu	beygiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

beygjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að beygjast
supine (sagnbót)		beygst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		beygjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég beygist	við beygjumst	present (nútíð)	ég beygist	við beygjumst
	þú beygist	þið beygist		þú beygist	þið beygist
	hann, hún, það beygist	þeir, þær, þau beygjast		hann, hún, það beygist	þeir, þær, þau beygist
past (þátíð)	ég beygðist	við beygðumst	past (þátíð)	ég beygðist	við beygðumst
	þú beygðist	þið beygðust		þú beygðist	þið beygðust
	hann, hún, það beygðist	þeir, þær, þau beygðust		hann, hún, það beygðist	þeir, þær, þau beygðust
imperative (boðháttur)	beygst (þú)	beygist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	beygstu	beygisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

beygður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beygður	beygð	beygt		beygðir	beygðar	beygð
accusative (þolfall)	beygðan	beygða	beygt		beygða	beygðar	beygð
dative (þágufall)	beygðum	beygðri	beygðu		beygðum	beygðum	beygðum
genitive (eignarfall)	beygðs	beygðrar	beygðs		beygðra	beygðra	beygðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beygði	beygða	beygða		beygðu	beygðu	beygðu
accusative (þolfall)	beygða	beygðu	beygða		beygðu	beygðu	beygðu
dative (þágufall)	beygða	beygðu	beygða		beygðu	beygðu	beygðu
genitive (eignarfall)	beygða	beygðu	beygða		beygðu	beygðu	beygðu

Synonyms

• (to bend): sveigja

Derived terms

• beygja sig (to stoop; to give in)

Noun

beygja f (genitive singular beygju, nominative plural beygjur)

1. bend, curve
2. turn

   Snörp beygja.

   A sharp turn.

Declension

declension of beygja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	beygja	beygjan	beygjur	beygjurnar
accusative	beygju	beygjuna	beygjur	beygjurnar
dative	beygju	beygjunni	beygjum	beygjunum
genitive	beygju	beygjunnar	beygja	beygjanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *baugijaną.

Verb

beygja (past participle beygðr)

1. to bend, bow

Conjugation

Conjugation of beygja — active (weak class 1)

infinitive	beygja
present participle	beygjandi
past participle	beygðr
indicative	present	past
1st-person singular	beygi	beygða
2nd-person singular	beygir	beygðir
3rd-person singular	beygir	beygði
1st-person plural	beygjum	beygðum
2nd-person plural	beygið	beygðuð
3rd-person plural	beygja	beygðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	beygja	beygða
2nd-person singular	beygir	beygðir
3rd-person singular	beygi	beygði
1st-person plural	beygim	beygðim
2nd-person plural	beygið	beygðið
3rd-person plural	beygi	beygði
imperative	present
2nd-person singular	beyg, beygi
1st-person plural	beygjum
2nd-person plural	beygið

Conjugation of beygja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	beygjask
present participle	beygjandisk
past participle	beygzk
indicative	present	past
1st-person singular	beygjumk	beygðumk
2nd-person singular	beygisk	beygðisk
3rd-person singular	beygisk	beygðisk
1st-person plural	beygjumsk	beygðumsk
2nd-person plural	beygizk	beygðuzk
3rd-person plural	beygjask	beygðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	beygjumk	beygðumk
2nd-person singular	beygisk	beygðisk
3rd-person singular	beygisk	beygðisk
1st-person plural	beygimsk	beygðimsk
2nd-person plural	beygizk	beygðizk
3rd-person plural	beygisk	beygðisk
imperative	present
2nd-person singular	beygsk, beygisk
1st-person plural	beygjumsk
2nd-person plural	beygizk

Descendants

• Icelandic: beygja
• Faroese: boyggja
• Norwegian Nynorsk: bøygja, bøya
• Old Swedish: bø̄ghia
  • Swedish: böja
• Danish: bøje
  • Norwegian Bokmål: bøye

References

• “beygja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press