See also: circuló, círculo, and circulò

Asturian

edit

Verb

edit

circulo

  1. first-person singular present indicative of circular

Catalan

edit

Verb

edit

circulo

  1. first-person singular present indicative of circular

Italian

edit

Verb

edit

circulo

  1. first-person singular present indicative of circulare

Anagrams

edit

Latin

edit

Etymology 1

edit

From circulus +‎ .

Verb

edit

circulō (present infinitive circulāre, perfect active circulāvī, supine circulātum); first conjugation

  1. (transitive) to make circular, round, curved
Usage notes
edit

Not to be confused with the deponent verb circulor.

Conjugation
edit
   Conjugation of circulō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present circulō circulās circulat circulāmus circulātis circulant
imperfect circulābam circulābās circulābat circulābāmus circulābātis circulābant
future circulābō circulābis circulābit circulābimus circulābitis circulābunt
perfect circulāvī circulāvistī circulāvit circulāvimus circulāvistis circulāvērunt,
circulāvēre
pluperfect circulāveram circulāverās circulāverat circulāverāmus circulāverātis circulāverant
future perfect circulāverō circulāveris circulāverit circulāverimus circulāveritis circulāverint
passive present circulor circulāris,
circulāre
circulātur circulāmur circulāminī circulantur
imperfect circulābar circulābāris,
circulābāre
circulābātur circulābāmur circulābāminī circulābantur
future circulābor circulāberis,
circulābere
circulābitur circulābimur circulābiminī circulābuntur
perfect circulātus + present active indicative of sum
pluperfect circulātus + imperfect active indicative of sum
future perfect circulātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present circulem circulēs circulet circulēmus circulētis circulent
imperfect circulārem circulārēs circulāret circulārēmus circulārētis circulārent
perfect circulāverim circulāverīs circulāverit circulāverīmus circulāverītis circulāverint
pluperfect circulāvissem circulāvissēs circulāvisset circulāvissēmus circulāvissētis circulāvissent
passive present circuler circulēris,
circulēre
circulētur circulēmur circulēminī circulentur
imperfect circulārer circulārēris,
circulārēre
circulārētur circulārēmur circulārēminī circulārentur
perfect circulātus + present active subjunctive of sum
pluperfect circulātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present circulā circulāte
future circulātō circulātō circulātōte circulantō
passive present circulāre circulāminī
future circulātor circulātor circulantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives circulāre circulāvisse circulātūrum esse circulārī circulātum esse circulātum īrī
participles circulāns circulātūrus circulātus circulandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
circulandī circulandō circulandum circulandō circulātum circulātū
Derived terms
edit
Descendants
edit

Etymology 2

edit

Noun

edit

circulō

  1. dative/ablative singular of circulus

References

edit
  • circulo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • circulo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

edit

Etymology 1

edit

Noun

edit

circulo m (plural circulos)

  1. Obsolete spelling of círculo.

Etymology 2

edit

Verb

edit

circulo

  1. first-person singular present indicative of circular

Spanish

edit

Verb

edit

circulo

  1. first-person singular present indicative of circular