Catalan

edit

Etymology

edit

From Old Occitan doctrina, from Latin doctrīna.

Pronunciation

edit

Noun

edit

doctrina f (plural doctrines)

  1. doctrine

Derived terms

edit

Further reading

edit

Latin

edit

Etymology

edit

From doctor (teacher) +‎ -īna (feminine of -īnus).

Pronunciation

edit

Noun

edit

doctrīna f (genitive doctrīnae); first declension

  1. teaching, instruction
  2. learning, erudition
  3. doctrine, theory

Declension

edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative doctrīna doctrīnae
Genitive doctrīnae doctrīnārum
Dative doctrīnae doctrīnīs
Accusative doctrīnam doctrīnās
Ablative doctrīnā doctrīnīs
Vocative doctrīna doctrīnae

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit

References

edit
  • doctrina”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • doctrina”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • doctrina in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • doctrina in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the origin, first beginnings of learning: incunabula doctrinae
    • to have a theoretical knowledge of a thing: ratione, doctrina (opp. usu) aliquid cognitum habere
    • to combine theory with practice: doctrinam ad usum adiungere
    • a man perfect in all branches of learning: vir omni doctrina eruditus
    • to be a man of great learning: doctrina abundare (De Or. 3. 16. 59)
    • to have received only a moderate education: a doctrina mediocriter instructum esse
    • sound knowledge; scholarship: doctrina exquisita, subtilis, elegans
    • profound erudition: doctrina recondita
    • to pass as a man of great learning: magnam doctrinae speciem prae se ferre
    • the usual subjects taught to boys: doctrinae, quibus aetas puerilis impertiri solet (Nep. Att. 1. 2)
    • Pythagoras' principles were widely propagated: Pythagorae doctrina longe lateque fluxit (Tusc. 4. 1. 2)
    • systematic, methodical knowledge: ratio et doctrina

Old Occitan

edit

Etymology

edit

Learned borrowing from Latin doctrīna.

Noun

edit

doctrina f (oblique plural doctrinas, nominative singular doctrina, nominative plural doctrinas)

  1. doctrine

Spanish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /doɡˈtɾina/ [d̪oɣ̞ˈt̪ɾi.na]
  • Rhymes: -ina
  • Syllabification: doc‧tri‧na

Etymology 1

edit

Borrowed from Latin doctrīna.

Noun

edit

doctrina f (plural doctrinas)

  1. teaching
  2. doctrine
Derived terms
edit

Etymology 2

edit

Verb

edit

doctrina

  1. inflection of doctrinar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further reading

edit