شیخ طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
Sa.vakilian (بحث | مشارکتها) افزودن |
Sa.vakilian (بحث | مشارکتها) منبع |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمد بن حسن طوسی''' معروف به '''شیخ طوسی'''، '''شیخ‌الطایفه''' و '''شیخ'''، از علمای [[ایرانی]] [[شیعه]] در [[قرن ۵ (قمری)|قرن ۵ قمری]]. او معاصر [[سلطان محمود غزنوی]]، حکومت [[آل بویه]]، [[شیخ صدوق]]، [[فردوسی]]، [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] بوده‌است. |
'''محمد بن حسن طوسی''' معروف به '''شیخ طوسی'''، '''شیخ‌الطایفه''' و '''شیخ'''، از علمای [[ایرانی]] [[شیعه]] در [[قرن ۵ (قمری)|قرن ۵ قمری]]. او معاصر [[سلطان محمود غزنوی]]، حکومت [[آل بویه]]، [[شیخ صدوق]]، [[فردوسی]]، [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] بوده‌است. |
||
به نوشته [[ابوالقاسم گرجی]]، شیخ طوسی توانست مکتب اجتهادی [[فقه جعفری]] را در برابر مکاتب فقهی اهل سنت به استقلال برساند و آن را به کامل کند. دستاوردهای علمی وی در فقه |
به نوشته [[ابوالقاسم گرجی]]، شیخ طوسی توانست مکتب اجتهادی [[فقه جعفری]] را در برابر مکاتب فقهی اهل سنت به استقلال برساند و آن را به کامل کند. دستاوردهای علمی وی در [[حدیث|علم حدیث]]، [[علم رجال|رجال]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[فقه]]، [[کلام]] و [[تفسیر]] شیعه چنان بود که علمای بعدی از جمله [[علامه حلی]] وی را رئیس طایفه شیعه نامیده اند. <ref>گرجی، ابوالقاسم؛ تاریخ فقه و فقها، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، 1375 ، صص 181 تا 187</ref> |
||
== زندگی == |
== زندگی == |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[سید مرتضی علم الهدی]] به سال [[۴۳۶ (قمری)|۴۳۶]] درگذشت و پس از وی شیخ طوسی مرجع شیعه شناخته شد. ترکان سلجوقی در سال [[۴۴۷ (قمری)|۴۴۷]] با استفاده از ضعف [[آل بویه]] - که [[شیعه]] مذهب بودند - به [[بغداد]] حمله کردند و با اشغال آن حکومت آل بویه را برانداختند. طوسی تا سال [[۴۴۸ (قمری)|۴۴۸]] در [[بغداد]] بود و مجلس درس خود را در همان شهر تشکیل داد اما در سال [[۴۴۸ (قمری)|۴۴۸]] به سبب حمله [[طغرل]] به [[بغداد]] و انقراض [[آل بویه]] بر آزار و اذیت شیعیان توسط [[اهل سنت]] و سلجوقیان افزوده شد. |
[[سید مرتضی علم الهدی]] به سال [[۴۳۶ (قمری)|۴۳۶]] درگذشت و پس از وی شیخ طوسی مرجع شیعه شناخته شد. ترکان سلجوقی در سال [[۴۴۷ (قمری)|۴۴۷]] با استفاده از ضعف [[آل بویه]] - که [[شیعه]] مذهب بودند - به [[بغداد]] حمله کردند و با اشغال آن حکومت آل بویه را برانداختند. طوسی تا سال [[۴۴۸ (قمری)|۴۴۸]] در [[بغداد]] بود و مجلس درس خود را در همان شهر تشکیل داد اما در سال [[۴۴۸ (قمری)|۴۴۸]] به سبب حمله [[طغرل]] به [[بغداد]] و انقراض [[آل بویه]] بر آزار و اذیت شیعیان توسط [[اهل سنت]] و سلجوقیان افزوده شد. |
||
در این زمان ''عبد الملک'' وزیر [[طغرل بیک]]، به محله‌های شیعه‌نشین حمله کرده، به قتل آنان پرداختند. حتی خانه شیخ حمله کردند تا وی را به قتل برسانند، ولی او را نیافتند و وسایل منزل و کتاب‌های او را آتش زدند و نابود ساختند. گفته‌اند [[طغرل بیک]] تا سال [[۴۴۹ (قمری)|۴۴۹]]، چندین بار کتاب‌های شیخ طوسی را در ملا عام سوزاند. بعد از این حادثه شیخ از بغداد خارج شد و به [[نجف]] رفت و [[حوزه علمیه]] نجف را تأسیس کرد. گفته شده که در آنجا ۳۰۰ [[مجتهد]] تربیت کرد و چندین کتاب نوشت. نفوذ علمی به گونه‌ای بود که تا ۸۰ سال [[فتوا|فتوایی]] مخالف فتواهای وی صادر نشد. |
در این زمان ''عبد الملک'' وزیر [[طغرل بیک]]، به محله‌های شیعه‌نشین حمله کرده، به قتل آنان پرداختند. حتی خانه شیخ حمله کردند تا وی را به قتل برسانند، ولی او را نیافتند و وسایل منزل و کتاب‌های او را آتش زدند و نابود ساختند. گفته‌اند [[طغرل بیک]] تا سال [[۴۴۹ (قمری)|۴۴۹]]، چندین بار کتاب‌های شیخ طوسی را در ملا عام سوزاند. بعد از این حادثه شیخ از بغداد خارج شد و به [[نجف]] رفت و [[حوزه علمیه]] نجف را تأسیس کرد. گفته شده که در آنجا ۳۰۰ [[مجتهد]] تربیت کرد و چندین کتاب نوشت.<ref>گرجی، ابوالقاسم؛ تاریخ فقه و فقها، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، 1375 ، صص 184</ref> نفوذ علمی به گونه‌ای بود که تا ۸۰ سال [[فتوا|فتوایی]] مخالف فتواهای وی صادر نشد. |
||
خاندان شیخ طوسی تا چند نسل همه از علما و فقها بوده‌اند. پسرش ''شیخ ابو علی ملقب'' به «مفید ثانی» کتابی به نام «أمالی» دارد و کتاب «النهایة» تألیف پدرش را نیز شرح کرده‌است. همچنین دختران شیخ طوسی نیز فقیهه و فاضله بوده‌اند. |
خاندان شیخ طوسی تا چند نسل همه از علما و فقها بوده‌اند. پسرش ''شیخ ابو علی ملقب'' به «مفید ثانی» کتابی به نام «أمالی» دارد و کتاب «النهایة» تألیف پدرش را نیز شرح کرده‌است. همچنین دختران شیخ طوسی نیز فقیهه و فاضله بوده‌اند. |
||
نسخهٔ ۲۸ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۰۳:۴۳
محمد بن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی، شیخ‌الطایفه و شیخ، از علمای ایرانی شیعه در قرن ۵ قمری. او معاصر سلطان محمود غزنوی، حکومت آل بویه، شیخ صدوق، فردوسی، شیخ مفید و سید مرتضی بوده‌است.
به نوشته ابوالقاسم گرجی، شیخ طوسی توانست مکتب اجتهادی فقه جعفری را در برابر مکاتب فقهی اهل سنت به استقلال برساند و آن را به کامل کند. دستاوردهای علمی وی در علم حدیث، رجال، اصول، فقه، کلام و تفسیر شیعه چنان بود که علمای بعدی از جمله علامه حلی وی را رئیس طایفه شیعه نامیده اند. [۱]
زندگی
وی در رمضان سال ۳۸۵ هجری قمری در توس زاده شد، گرچه تاریخ دقیق تولد او در دست نیست. از کودکی آغاز به آموختن علوم اسلامی کرد. در سال ۴۰۸، ۲۳سالگی، خراسان را به قصد عراق ترک کرد و به بغداد رفت تا از محضر بزرگ‌ترین دانشمند شیعه آن عصر یعنی شیخ مفید درس آموزی کند.[۲]
شیخ طوسی در دوران جوانی به درجه اجتهاد رسید و کتاب تهذیب الاحکام را در این دوره و با پیشنهاد استادش، شیخ مفید تألیف کرد.[۳][۴] وی پنج سال شاگردی شیخ مفید کرد. بعد از مرگ شیخ نزد شاگرد او سید مرتضی حاضر شد و ۲۳ سال تلمذ کرد.[۵]
سید مرتضی علم الهدی به سال ۴۳۶ درگذشت و پس از وی شیخ طوسی مرجع شیعه شناخته شد. ترکان سلجوقی در سال ۴۴۷ با استفاده از ضعف آل بویه - که شیعه مذهب بودند - به بغداد حمله کردند و با اشغال آن حکومت آل بویه را برانداختند. طوسی تا سال ۴۴۸ در بغداد بود و مجلس درس خود را در همان شهر تشکیل داد اما در سال ۴۴۸ به سبب حمله طغرل به بغداد و انقراض آل بویه بر آزار و اذیت شیعیان توسط اهل سنت و سلجوقیان افزوده شد.
در این زمان عبد الملک وزیر طغرل بیک، به محله‌های شیعه‌نشین حمله کرده، به قتل آنان پرداختند. حتی خانه شیخ حمله کردند تا وی را به قتل برسانند، ولی او را نیافتند و وسایل منزل و کتاب‌های او را آتش زدند و نابود ساختند. گفته‌اند طغرل بیک تا سال ۴۴۹، چندین بار کتاب‌های شیخ طوسی را در ملا عام سوزاند. بعد از این حادثه شیخ از بغداد خارج شد و به نجف رفت و حوزه علمیه نجف را تأسیس کرد. گفته شده که در آنجا ۳۰۰ مجتهد تربیت کرد و چندین کتاب نوشت.[۶] نفوذ علمی به گونه‌ای بود که تا ۸۰ سال فتوایی مخالف فتواهای وی صادر نشد.
خاندان شیخ طوسی تا چند نسل همه از علما و فقها بوده‌اند. پسرش شیخ ابو علی ملقب به «مفید ثانی» کتابی به نام «أمالی» دارد و کتاب «النهایة» تألیف پدرش را نیز شرح کرده‌است. همچنین دختران شیخ طوسی نیز فقیهه و فاضله بوده‌اند.
اساتید
اساتید شیخ طوسی بسیارند، محدث نوری در مستدرک الوسائل ۳۷ نفر را ذکر می‌نماید که اسامیشان را از کتب شیخ طوسی خارج نموده‌است. اما مهمترین اساتید که از آنان بیشتر روایات تهذیب واستبصار را ذکر نموده ۵ نفر بودند:
- ابوعبدالله، أحمد بن عبد الواحد بو أحمد البزاز معروف بابن الحاشر، و ابن عبدون، متوفی ۴۳۲ (قمری)
- أحمد بن محمد بن موسی معروف به ابن صلت اهوازی، متوفی بعد ازسال ۴۰۸ (قمری)
- ابوعبدالله حسین بن عبیداللهبن الغضائری متوفی سال ۴۱۱ (قمری)
- ابوالحسین علی بن احمد بن محمد بن أبی جید متوفی سال ۴۰۸ (قمری)
- ابوعبدالله، محمد بن نعمان مشهور به شیخ مفید متوفی سال ۴۱۳ (قمری)[۷]
این ۵ نفر را در بیشتر کتبش ذکر می‌نماید واز آنان روایت می‌نماید، واما دیگر مشایخ او عبارتند از
- ابوالحسین صفار (ابن صفار)
- ابوطالب بن غرور
- قاضی ابوطیب حویری
شاگردان
تعداد شاگردان وی از فقها و مجتهدان و علمای شیعه، بیش از ۳۰۰ نفر بود[۸] و در همان وقت چند صد نفر از علمای اهل سنت نیز نزد او تحصیل می‌کردند.
درگذشت
شیخ طوسی در شب دوشنبه ۲۲ محرم سال ۴۶۰ درگذشت و در نجف در خانه خویش به خاک سپرده شد. بنا به وصیت وی، آن جا تبدیل به مسجد شد. این مسجد هم اکنون در قسمت شمال بقعه علوی، به نام مسجد طوسی معروف است.
آثار
تعداد آثار شیخ طوسی به ۵۱ جلد می‌رسد، که از آن جمله‌است:
- در حدیث
- تهذیب الأحکام، در احادیث فقهی که از کتب اربعه شیعه است؛
- الإستبصار فیما اختلف من الأخبار، در احادیث فقهی که از کتب اربعه محسوب می‌شود؛
- کتاب الإمالی، که مطالب جلسات روایی اوست؛
- رجال
- الابواب معروف به رجال شیخ طوسی؛
- الفهرست؛
- اختیار معرفة رجال، که شیخ به حذف اشتباهات و اصلاح اصل کتاب رجال کشی اقدام کرد؛
- تفسیر
- التبیان فی تفسیر القرآن
- المسائل الدمشقیه فی تفسیر القرآن
- المسائل الرجبیه فی تفسیر آیة من القرآن
- فقه
- النهایة فی مجرد الفقه و الفتوی
- المبسوط فی الفقه الإمامیة
- الجمل و العقود فی العبادات
- الخلاف فی الاحکام، که شیخ در این کتاب آراء علمای شیعه و مذاهب مختلف اهل سنت را در هر مساله گردآوری کرده‌است؛
- الایجاز فی الفرائض
- مناسک الحج فی مجرد العمل
- المسائل الحلبیه فی الفقه
- المسائل الجنبلائیه فی الفقه
- المسائل الحائریه فی الفقه
- مسأله فی وجوب الجزیه علی الیهود و المنتمین الی الجبابرة
- مسأله فی تحریم الفقاع
- اصول
- عده در اصول
- مسأله فی العمل بخبر الواحد و بیان حجیة الاخبار
- کلام
- اصول عقائد یا اصول العقائد
- تلخیص الشافی
- تمهید الاصول
- الاقتصاد الهادی الی طریق الرشاد
- المفصح فی الامامه
- الغیبه، در مورد غیبت امام زمان؛
- ما یعلل و ما لایعلل
- کتب ادعیه
- مصباح المتهج‍ّد و سلاح المتعب‍ّد
- انس الوحید
- هدایه المسترشد و بصیرة المتعبد فی الادعیه و العبادات
- دیگر آثار
- النهایه، که در واقع رساله عملیه اوست
- عده الاصول، در اصول فقه
- تلخیص الشافی، در مباحث مربوط به امامت که در واقع این کتاب گزیده کتاب «الشافی» تألیف استادش سید مرتضی است.
پانویس
- ↑ گرجی، ابوالقاسم؛ تاریخ فقه و فقها، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، 1375 ، صص 181 تا 187
- ↑ سید محن امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۹، ص ۱۵۹.
- ↑ آغا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج ۴، ص ۵۰۴.
- ↑ میرزا محمد باقر خوانساری، روضات الجنات، ج ۶، ص ۲۳.
- ↑ سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج ۹، ص ۱۵۹
- ↑ گرجی، ابوالقاسم؛ تاریخ فقه و فقها، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، 1375 ، صص 184
- ↑ شیخ طوسی، مقدمه التبیان، دارالاحیاء التراث العربی، بیروت.
- ↑ دوانی، هزاره شیخ، ص ۲۳.
پیوند به بیرون
- بزرگداشت شیخ طوسی در وب‌گاه کاتبان
- سخنرانی آیت‌الله حاج میرزا خلیل کمره‌ای در بزرگداشت شیخ طوسی
در میان تصاویر و رسانهها از ویکیانبار
در میان گفتاوردها از ویکیگفتاورد
در میان متون از ویکینبشته
در میان مراجع از ویکیدانشگاه
جوامع روایی شیعه | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| جوامع حدیثی |
|  | ||||
| محدثین | ||||||