تنبیه‌النائمین

تنبیه النائمین نام کتابی است در ۳ بخش، نامه عبدالبهاء به عمهٔ ناتنی و ازلیش شاه سلطان خانم مشهور به عِزیه خانم، پاسخ وی مشهور به رسالهٔ عمّه، و در انتها موعظه‌ای از نویسنده‌ای ازلی شیخ احمد روحی کرمانی.

پس از آنکه بهاءالله خود را من یظهره‌الله معرفی کرد عده‌ای از بابیان با او مخالفت کردند و ردیه‌هایی در مخالفت با او نگاشتند. یکی از آنها عزیه نوری خواهر ناتنی بهاءالله و از طرفداران سرسخت یحیی صبح ازل بود. او در رد ادعای وی رساله‌ای در جواب نامه عبدالبهاء نگاشت که بعدها با عنوان تنبیه النائمین به همراه ۲ بخش دیگر چاپ شد.

محتوای کتاب

بخش دوم کتاب، پاسخ عزیه خانم نوری به عبدالبهاء، ردیهٔ تندی است بر بهاءالله. به نظر می رسد خواهر نا تنی بهاء الله، عزیه خانم، به نوشته های فراوانی از او در اوایل دوره تبعید بغداد که برخی از آنها را در تنبیه النائمین نقل می کند، دسترسی داشته است. عزیه در رد ادعای عبدالبهاء مبنی بر درس‌ناخواندگی بهاءالله با ارائه شواهدی این مورد را رد می‌کند و از درس خواندن بهاءالله و مجالست او با علما و عرفا یاد می‌کند. عزیه خانم داستانی از یک بابی سابق در ایمان که برای دیدن ازل هنگامی که در بغداد مستور و مختفی بود به آنجا رفته بود، نقل می کند. ابتدا نزد بهاء الله رفته بود . به او گفته شده بود که ملاقات با ازل ممکن نیست. وقتی از بهاء الله درباره مقام و رتبه خودش در جنبش سوال کرد، گفته بود من فانوسی هستم که آن شمس هدایت را از تندباد حوادث حفظ می نمایم.

منابع

• MacEoin, Denis (۱۹۹۲), The sources for early Bābī doctrine and history: a survey, Brill. [۱]

پیوند به بیرون

• مشاهده صفحات کتاب