Étymologie

modifier
Du moyen anglais droupen, apparenté à drop (« tomber »).
Temps Forme
Infinitif to droop
\ˈdɹuːp\
Présent simple,
3e pers. sing.
droops
\ˈdɹuːps\
Prétérit drooped
\ˈdɹuːpt\
Participe passé drooped
\ˈdɹuːpt\
Participe présent drooping
\ˈdɹuːp.ɪŋ\
voir conjugaison anglaise

droop \ˈdɹuːp\ intransitif

  1. Se faner.
  2. Pendre, retomber.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
droop
\ˈdɹuːp\
droops
\ˈdɹuːps\

droop \ˈdɹuːp\

  1. Définition manquante ou à compléter. (Ajouter)

Prononciation

modifier

Forme de verbe

modifier

droop \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du prétérit de druipen.
  2. Deuxième personne du singulier du prétérit de druipen.
  3. Troisième personne du singulier du prétérit de druipen.

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 69,9 % des Flamands,
  • 72,9 % des Néerlandais.


Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]