Տատիկ (գավառ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Տատիկ (այլ կիրառումներ)
| Գավառակ | |
|---|---|
| Տատիկ | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Երկրամաս | Բիթլիսի վիլայեթ |
| Գավառ | Բիթլիսի գավառ |
| Այլ անվանումներ | Գյոզալդարա, Դադիկ, Դատիկ, Կյուզելտերե, Տաթիկ, Տատկո, Տատկու |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Բնակչություն | 4 000[1] մարդ (1915) |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Տեղաբնականուն | տատիկցի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Տատիկ, գավառ Մեծ Հայքի Աղձնիք աշխարհում, իսկ ավելի ուշ ժամանակներում գավառակ Արևմտյան Հայաստանում, Բիթլիսի վիլայեթի Բիթլիսի գավառում։ Գավառը գտնվում էր Տատիկ գետի հովտում, Բաղեշ քաղաքից հարավ-արևելք։
Համապատասխանել է հնագույն սեպագիր արձանագրություններում հիշատակված Տատի (Դադի) երկրամասին։
Նշանավոր գյուղը Խուլթիկն է։
Աշխարհագրություն
Տատիկն ունի լեռնային ռելիեֆ։ Ջրառատ գավառ է։
Բնակչություն
Մինչև 1915 թվականի Մեծ եղեռնը բնակչության 80 %-ը հայեր էին։
Թուրքերի կողմից գավառակն ավերվել է 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ, իսկ հայ բնակիչները կոտորվել կամ տարագրվել են։
Տնտեսություն
Բնակիչները հիմնականում զբաղվել են անասնապահությամբ, երկրագործությամբ, արհեստներով և առևտրով, իսկ ձորահովիտներում նաև պտղաբուծությամբ, այգեգործությամբ և ծխախախոտագործությամբ։
Վարչական բաժանում
Տատիկի գավառակը բաժանված էր 2 մասի՝ Ներքին Տատիկ և Վերին Տատիկ։ 1915 թվականի դրությամբ հայկական գյուղերն էին Ծղկամ, Կերխր, Կյալհոկ, Խուլթիկ, Մոճկանիս, Շեն, Ոստին, Պաս, Սամի, Սասիկ, Վանիկ։ Այդ գյուղերում ապրում էր մոտ 4 000 հայ[1]։
Աղբյուրներ
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
| ||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||