Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈstatioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sta·ti·ō — morphologica: stat-io

Notatio

+/-
Latine: stō (stāre)

Nomen substantivum

+/-

stati|ō, -ōnis fem. [1][2][3][4][5]

  1. Actus standi seu consistendi.[1]
  2. (Translate) locus, ubi quis moratur.[1]
  3. Locus ubi res vel homines agendi aliquid causa colliguntur.

Declinatio

+/-
f. sing. plur.
nom. statiō statiōnēs I
gen. statiōnis statiōnum II
dat. statiōnī statiōnibus III
acc. statiōnem statiōnēs IV
abl. statiōne statiōnibus VI
voc. statiō statiōnēs V

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

  1. immōbilitās
  2. commoratiō, habitātiō

Antonyma · contraria

  1. itiō, mōtus

Collocationes

  1. stationem facere, manere in statione
  2. stationes hibernae
  3. statio ferriviaria

Dictiones derivatae

+/-

Composita

Translationes

+/-

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 474 — “STĂTĬO, f. 3. (sto)”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 658 — “stătĭo, ōnis, f. [sto]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — statio, ōnis, f. (sto) (tom. 2, p. 2788)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)statio
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)statio