(3 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven)
Regel 9:
De [[scheiding tussen kerk en staat]] is een belangrijk principe in veel [[westerse cultuur|westerse]] [[staat (politiek)|staten]]. Er is geen verstrengeling tussen religieus gezag en overheidsmacht (ofwel [[wereldlijk gezag]]), maar dit sluit niet uit dat er een religie kan zijn die een bevoorrechte positie heeft.
Er zijn twee modellen van seculiereSeculiere staten.Ingaan heteen liberaalstapje model (Angelsaksisch) trachtverder: de staat tracht zich neutraal op te stellen tegenover alle religies, voor zover deze de burgerlijke wetgeving integraal erkennen en respecteren.{{Bron?||2011|09|23}}
Deze staten beschermen hun onderdanen ook tegenover eventuele religieus gemotiveerde inbreuken op hun rechten.
ReligieuzeIn tekensradicaal zijnseculiere aanvaart(dus insecularistische) de publieke sfeer. In het republikeinse modelstaten (zoals Frankrijk en het [[laïcisme]] aldaar) worden de meeste vormen van religie zelfs verbannen uit het staatsleven. De staat is een neutrale sfeer. Religieuze overtuiging mag daardoor enkel binnen de private levenssfeer geuit worden (dat heet privatisering van de religie). Degenen die de religie zo sterk uit het maatschappelijke leven willen weren, worden door sommige van hun tegenstanders ook wel [[verlichtingsfundamentalisme|verlichtingsfundamentalisten]] genoemd.
