Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Pieter1bot (overleg | bijdragen)
k Robot: Automated text replacement (-religeuze +religieuze)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 5:
De gnosis als kenmerk van religieuze stromingen, wordt door [[Gilles Quispel]], een gezaghebbend Nederlands onderzoeker van het klassieke en christelijke gnosticisme, gerekend tot 'de derde component van de westerse cultuur', naast rede en geloof. Naast de Griekse filosofie en het christendom zou ook de gnosis belangrijk hebben bijgedragen aan de cultuur van West-Europa.
 
Nog voor het kerkelijk christendom zich tot religieus instituut vormde, bloeide in het Romeinse rijk, in de eerste eeuwen van de westerse jaartelling, de [[gnostiek]] , een variant van het gnosticisme waarin Jezus een vooraanstaande rol speelt. De gnostici verzetteverzetten zich tegen de wreedheid en wraakzucht van de Oud-testamentischeoudtestamentische god [[JHWH|Jahweh]], die zij beschouwden als de Demiurg, de schepper van het Kwaad. Vanaf het [[concilie van Nicea]] in 325 werd de gnostiek door de zich toen als instituut vormende christelijke kerk als ketterij verworpen en bestreden. Wel zijn verschillende personen uit de vroege kerk, bijvoorbeeld [[Aurelius Augustinus|Augustinus]] een tijdlang aanhanger van een gnostische stroming geweest.
De katharen uit de twaalfde en dertiende eeuw vormden de laatste georganiseerde gnostische beweging. De kruistocht tegen de [[katharen]] van 1209 en de daaropvolgende oprichting van de [[inquisitie]] door de kerk van Rome, leidden tot een massale, systematische uitroeiing van deze laatste gnostici. In 1328 werd de laatste gnosticus verbrand, ene [[Guillaume Bélibaste]], in het Zuid-Franse [[Villerouge-Termenès]].