Théodore Dubois: verschil tussen versies

Théodore Dubois
	Théodore Dubois rond 1890.
Volledige naam	François Clément Théodore
Geboren	24 augustus 1837
Overleden	11 juni 1924
Land	Frankrijk
Religie	RK
Jaren actief	1868-1924
Stijl	Romantiek
Beroep	Organist, Muziekpedagoog
Nevenberoep	Pianist, Bestuurder
Instrument	Orgel
Leraren	Antoine François Marmontel; François Bazin; Ambroise Thomas; François Benoist
Leerlingen	Paul Dukas; Florent Schmitt
Belangrijkste werken	Les Sept Paroles du Christ; La Fanrandole; Traité d’Harmonie; Concerto-capriccioso in c; Pianoconcert nr.2 in f; Suite voor piano en strijkers
Handtekening
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Huidige versie van 1 mrt 2024 om 14:55

François Clément Théodore Dubois (Rosnay, 24 augustus 1837 - Parijs, 11 juni 1924) was een Frans componist, organist en muziekpedagoog.

Muzikale loopbaan

Hij was leerling aan het Parijse conservatorium en studeerde theorie bij Antoine François Marmontel, compositie bij François Bazin en Ambroise Thomas, directeur van het conservatorium, en orgel bij François Benoist.

Dankzij het winnen van de Prix de Rome was hij vanaf 1868 werkzaam als koordirigent aan St. Clotilde in Parijs. Hij volgde negen jaar later Camille Saint-Saëns op als organist aan La Madeleine. In het jaar 1871 werd hij benoemd tot docent harmonieleer aan het Parijse conservatorium, waarvan hij van 1896 tot 1905 directeur was. Tot zijn leerlingen behoorden Paul Dukas, Fernand de La Tombelle en Florent Schmitt.

Dubois werd in 1905 gedwongen af te treden als directeur van het Conservatoire, omdat hij geweigerd had de Prix de Rome toe te kennen aan Maurice Ravel. De verontwaardiging daarover werd nog aangewakkerd door een vlammende open brief die Romain Rolland geschreven had. Gabriel Fauré nam het directeurschap over.

Théodore Dubois was een onbemind figuur. Hij werd geminacht als de auteur van een verbiedende verhandeling over harmonie en is het symbool geworden van een fel bekritiseerd 'academisme'. Toen Dubois een vioolsonate opdroeg aan de beroemde violist Eugène Ysaÿe, trachtte Vincent d'Indy hem ertoe te bewegen dit gebaar van de "macabere componist" Dubois niet aan te nemen. Ysaÿe trok zich daar niets van aan en heeft de sonate wel degelijk uitgevoerd. Ysaÿe was ook dirigent en voerde in Brussel twee van Dubois' drie symfonieën uit.

Als componist was Dubois conservatief en heeft hij weinig invloed uitgeoefend. Hoewel hij in het Franse muziekleven een vooraanstaande positie innam en meer dan 150 werken geschreven heeft, speelde hij in de richtingenstrijd tussen de aanhangers van Claude Debussy en de door Vincent d'Indy geleide school van César Franck slechts een bijrol. In de eerste plaats heeft hij een belangrijk oeuvre voor orgel op zijn naam staan. Verder componeerde hij onder meer opera's, oratoria, missen, orkestwerken, kamermuziek en liederen in een min of meer klassieke stijl. Zijn populairste werk en nog steeds vaak gespeeld, is de Toccata voor orgel uit 1889.

Publicatie

Théodore Dubois (red. Christine Collette-Kléo): Souvenirs de ma vie. Uitg. Symétrie, Lyon, 2009. ISBN 978-2-914373-42-5

Externe link

Bladmuziek van Théodore Dubois op de website van het International Music Score Library Project

Bronnen, noten en/of referenties

Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9, deel 3
Willemze, Theo. (1981) Componistenlexicon. Het Spectrum. Utrecht. ISBN 90-274-8975-0
Dratwicki, Alexandre. (2013), Textbook Théodore Dubois. Hyperion Records

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
+{{Infobox componist
-'''Théodore Dubois''' ([[Rosnay (Marne)|Rosnay]], [[24 augustus]] [[1837]] - [[Parijs]], [[11 juni]] [[1924]]) was een Frans [[orgel]]componist.
+| naam           = Théodore Dubois
+| afbeelding     =
+| onderschrift   = Théodore Dubois rond 1890.
+| volledige naam = François Clément Théodore
+| bijnaam        =
+| geboren        = [[24 augustus]] [[1837]]
+| overleden      = [[11 juni]] [[1924]]
+| land           = {{FR}}
+| religie        = [[Rooms-Katholieke kerk|RK]]
+| jaren actief   = 1868-1924
+| stijl          = [[Romantiek (muziek)|Romantiek]]
+| beroep         = [[Organist]], [[Muziekpedagoog]]
+| nevenberoep    = [[Pianist]], [[Bestuur]]der
+| instrument     = [[Orgel]]
+| leraren        = [[Antoine François Marmontel]]<br/>[[François Bazin]]<br/>[[Ambroise Thomas]]<br/>[[François Benoist]]
+| leerlingen     = [[Paul Dukas]]<br/>[[Florent Schmitt]]
+| werken         = Les Sept Paroles du Christ<br/>La Fanrandole<br/>Traité d’Harmonie<br/>Concerto-capriccioso in c<br/>Pianoconcert nr.2 in f<br/>Suite voor piano en strijkers
+| handtekening   = Théodore Dubois signature.png|thumb|Handtekening van Théodore Dubois in zijn Legioen van Eer-dossier.
+| website        =
+}}
+'''François Clément Théodore Dubois''' ([[Rosnay (Marne)|Rosnay]], [[24 augustus]] [[1837]] - [[Parijs]], [[11 juni]] [[1924]]) was een Frans [[componist]], [[organist]] en [[muziekpedagoog]].
+== Muzikale loopbaan ==
-Dankzij het winnen van de [[Prix de Rome]] was hij vanaf 1868 werkzaam als koordirigent aan St. Clotilde in [[Parijs]]. Hij volgde negen jaar later [[Camille Saint-Saens]] op als organist aan [[La Madeleine (kerk)|La Madeleine]]. In het jaar 1871 werd hij benoemd tot professor [[harmonieleer]] aan het [[Conservatoire national supérieur de musique|Conservatoire de Paris]], waarvan hij van 1896 tot 1905 directeur was. Tot zijn leerlingen behoorden [[Paul Dukas]] en [[Florent Schmitt]].
+Hij was leerling aan het [[Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris|Parijse conservatorium]] en studeerde theorie bij [[Antoine François Marmontel]], compositie bij [[François Bazin]] en [[Ambroise Thomas]], directeur van het conservatorium, en orgel bij [[François Benoist]].
+Dankzij het winnen van de [[Prix de Rome]] was hij vanaf 1868 werkzaam als koordirigent aan St. Clotilde in [[Parijs]]. Hij volgde negen jaar later [[Camille Saint-Saëns]] op als organist aan [[La Madeleine (kerk)|La Madeleine]]. In het jaar 1871 werd hij benoemd tot docent [[harmonieleer]] aan het Parijse conservatorium, waarvan hij van 1896 tot 1905 directeur was. Tot zijn leerlingen behoorden [[Paul Dukas]], [[Fernand de La Tombelle]] en [[Florent Schmitt]].
-Dubois werd in 1905 gedwongen af te treden als directeur van het Conservatoire, omdat hij geweigerd had de Prix de Rome toe te kennen aan [[Maurice Ravel]]. De verontwaardiging daarover werd nog aangewakkerd door een vlammende [[open brief]] die [[Romain Rolland]] geschreven had. [[Gabriel Fauré]] nam het directeurschap over.
+Dubois werd in 1905 gedwongen af te treden als directeur van het Conservatoire, omdat hij geweigerd had de Prix de Rome toe te kennen aan [[Maurice Ravel]]. De verontwaardiging daarover werd nog aangewakkerd door een vlammende [[open brief]] die [[Romain Rolland]] geschreven had. [[Gabriel Fauré]] nam het directeurschap over.
-Als componist was Dubois [[conservatief]] en heeft hij weinig invloed uitgeoefend. Hoewel hij in het Franse muziekleven een vooraanstaande positie innam, speelde hij in de richtingenstrijd tussen [[Claude Debussy]] en de door [[Vincent d'Indy]] geleide school van [[César Franck]] slechts een bijrol. In de eerste plaats heeft hij een belangrijk oeuvre voor [[kerkorgel|orgel]] op zijn naam staan. Verder componeerde hij o.a. opera's, oratoria, missen, orkestwerken, kamermuziek en liederen in een min of meer [[classicisme (muziek)|klassiek]]e stijl.
+Théodore Dubois was een onbemind figuur. Hij werd geminacht als de auteur van een verbiedende verhandeling over harmonie en is het symbool geworden van een fel bekritiseerd 'academisme'. Toen Dubois een [[vioolsonate]] opdroeg aan de beroemde violist [[Eugène Ysaÿe]], trachtte [[Vincent d'Indy]] hem ertoe te bewegen dit gebaar van de "macabere componist" Dubois niet aan te nemen. Ysaÿe trok zich daar niets van aan en heeft de sonate wel degelijk uitgevoerd. Ysaÿe was ook dirigent en voerde in Brussel twee van Dubois' drie symfonieën uit.
-===Trivia===
-Toen Dubois een vioolsonate opdroeg aan de beroemde violist [[Eugène Ysaÿe]], trachtte Vincent d'Indy hem ertoe te bewegen dit gebaar van de ''"macabere componist"'' Dubois niet aan te nemen. Ysaÿe trok zich daar niets van aan en heeft de sonate wel degelijk uitgevoerd.
+Als componist was Dubois [[conservatief]] en heeft hij weinig invloed uitgeoefend. Hoewel hij in het Franse muziekleven een vooraanstaande positie innam en meer dan 150 werken geschreven heeft, speelde hij in de richtingenstrijd tussen de aanhangers van [[Claude Debussy]] en de door Vincent d'Indy geleide school van [[César Franck]] slechts een bijrol. In de eerste plaats heeft hij een belangrijk oeuvre voor [[kerkorgel|orgel]] op zijn naam staan. Verder componeerde hij onder meer opera's, oratoria, missen, orkestwerken, [[kamermuziek]] en liederen in een min of meer [[classicisme (muziek)|klassiek]]e stijl. Zijn populairste werk en nog steeds vaak gespeeld, is de ''[[Toccata]]'' voor orgel uit 1889.
-== Externe links  ==
-* {{IMSLP|id=Dubois%2C_Th%C3%A9odore|cname=Théodore Dubois}}
+== Publicatie ==
-[[Categorie:Frans componist|Dubois, Théodore]]
+* Théodore Dubois (red. Christine Collette-Kléo): ''Souvenirs de ma vie''. Uitg. Symétrie, [[Lyon]], 2009. ISBN 978-2-914373-42-5
-[[Categorie:Frans organist|Dubois, Théodore]]
+== Externe link ==
-[[de:Théodore Dubois]]
-[[en:Théodore Dubois]]
+* {{Link IMSLP|id=Dubois%2C_Th%C3%A9odore|cname=Théodore Dubois}}
-[[es:Théodore Dubois]]
+{{Appendix|2=
-[[fi:Théodore Dubois]]
+*{{Citeer Algemene muziek encyclopedie|3}}
-[[fr:Théodore Dubois]]
+*Willemze, Theo. (1981) ''Componistenlexicon''. Het Spectrum. Utrecht. {{ISBN|90-274-8975-0}}
-[[he:תאודור דובואה]]
+*Dratwicki, Alexandre. (2013), ''Textbook Théodore Dubois''. Hyperion Records
-[[ja:テオドール・デュボワ]]
+{{References}}
-[[ko:테오도르 뒤부아]]
+}}
+{{Bibliografische informatie}}
+{{DEFAULTSORT:Dubois, Theodore}}
+[[Categorie:Frans componist]]
+[[Categorie:Frans organist]]