Naar inhoud springen

Esopet: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
 
(21 tussenliggende versies door 15 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Esopet''' - dat is Oudfrans voor 'kleine Esopus' - is de naam van een bundel van 67 [[Middelnederlands]]e dier[[fabel]]s met doorgaans [[satire|satirische]] strekking, daterend uit de tweede helft van de 13de eeuw.
'''''Esopet''''' - dat is [[Oudfrans]] voor kleine [[Aisopos]] - is de naam van een bundel van 67 [[Middelnederlands]]e dier[[fabel]]s met doorgaans [[satire|satirische]] strekking, daterend uit de tweede helft van de 13de eeuw.


Een niet geïdentificeerde bron beweert dat de bundel door twee dichters is geschreven, mogelijk de door [[Jacob van Maerlant]] in zijn [[Spiegel Historiael (kroniek)|Spieghel Historiael]] genoemde Calfstaf en Noydekijn.
Een niet geïdentificeerde bron beweert dat de bundel door twee dichters is geschreven, mogelijk de door [[Jacob van Maerlant]] in zijn [[Spiegel Historiael (kroniek)|Spieghel Historiael]] genoemde Calfstaf en Noydekijn.
De fabels zijn duidelijk geïnspireerd op die van [[Aisopos]].
De fabels zijn duidelijk geïnspireerd op die van Aisopos.


Het enig bekende handschrift van de ''Esopet'' berust in de [[Universiteitsbibliotheek Leiden]]: LTK 191-4. Het manuscript is ook digitaal beschikbaar. <ref>{{cite web|url=http://hdl.handle.net/1887.1/item:1598537 |title=Digitale versie van Composite manuscript, six parts (Dutch): 1. (ff. 1-32) Roman van Ferguut. - 2. (ff. 33-58) Floris ende Blancefloer / Diederik van Assenede. - 3. (ff. 59r-84v) Der ystorien bloeme. 4. (ff. 85r-94v) Esopet. 5. contains: (ff. 95r-103v) Die bediedenisse van der missen. 6. (ff. 104r-146v) Die Dietsche doctrinale., LTK 191 |publisher=[[Universitaire Bibliotheken Leiden]] |access-date=2024-04-12}}</ref>
Het enig bekende handschrift van de ''Esopet'' berust in de [[Universiteitsbibliotheek Leiden]]: hs. Letterk. 191-3.


==Edities==
==Edities==

*''Esopet, Facsimile-uitgave naar het enig bewaard gebleven handschrift''. Ingeleid en toegelicht door [[Garmt Stuiveling]]. 2 dln. Amsterdam 1965.
*''Esopet, Facsimile-uitgave naar het enig bewaard gebleven handschrift''. Ingeleid en toegelicht door [[Garmt Stuiveling]]. 2 dln. Amsterdam 1965.


==Literatuur==
==Literatuur==
*K. van Sacke (ed.), ''Uit de Middelnederlandse fabelbundel Esopet'' (1979).
* Willem Kuiper, 'De Middelnederlandse ''Esopet''', in: ''Spektator, tijdschrift voor Neerlandistiek'' 21 (1992), p. 35-54.
* Davide Bertagnolli, ''Esopet. Una raccolta di favole in nederlandese medio'', Trento, Tangram Edizioni, 2017.


== Referenties ==
*K. van Sacke (ed.), ''Uit de Middelnederlandse fabelbundel Esopet'' (1979).
{{References}}


{{Cursief}}
==Links==


[[Categorie:Manuscript]]
[[Categorie:Middelnederlands manuscript]]
[[Categorie:Manuscript uit de 13e eeuw]]
[[Categorie:Middelnederlandse literatuur]]
[[Categorie:Middelnederlandse literatuur]]
[[Categorie:13e-eeuwse literatuur]]

Huidige versie van 12 apr 2024 om 12:16

Esopet - dat is Oudfrans voor kleine Aisopos - is de naam van een bundel van 67 Middelnederlandse dierfabels met doorgaans satirische strekking, daterend uit de tweede helft van de 13de eeuw.

Een niet geïdentificeerde bron beweert dat de bundel door twee dichters is geschreven, mogelijk de door Jacob van Maerlant in zijn Spieghel Historiael genoemde Calfstaf en Noydekijn. De fabels zijn duidelijk geïnspireerd op die van Aisopos.

Het enig bekende handschrift van de Esopet berust in de Universiteitsbibliotheek Leiden: LTK 191-4. Het manuscript is ook digitaal beschikbaar. [1]

  • Esopet, Facsimile-uitgave naar het enig bewaard gebleven handschrift. Ingeleid en toegelicht door Garmt Stuiveling. 2 dln. Amsterdam 1965.
  • K. van Sacke (ed.), Uit de Middelnederlandse fabelbundel Esopet (1979).
  • Willem Kuiper, 'De Middelnederlandse Esopet', in: Spektator, tijdschrift voor Neerlandistiek 21 (1992), p. 35-54.
  • Davide Bertagnolli, Esopet. Una raccolta di favole in nederlandese medio, Trento, Tangram Edizioni, 2017.