Zaligverklaring
Een zaligverklaring is een gebruik binnen de rooms-katholieke Kerk. Alleen de paus kan iemand zalig verklaren. Een van de vereisten is de verificatie van een wonder dat aan deze persoon werd toegeschreven. De persoon moet dan al de status hebben van eerbiedwaardig (venerabel).
Zaligverklaring kan de eerste stap zijn op weg naar een heiligverklaring. Daarvoor moeten minstens twee wonderen aan de persoon toegeschreven zijn.
Het verschil tussen zalig en heilig is dat een zalige een betekenis heeft voor een bepaald bisdom, een bepaalde regio of congregatie, terwijl een heilige betekenis heeft voor de gehele wereldkerk.
Zaligverklaring binnen het bisdom van de kandidaat
Tot 2005 was het, net zoals bij een heiligverklaring, zo dat de paus de zaligverklaring in Rome deed uitspreken. Paus Benedictus XVI veranderde dat en sindsdien worden zaligverklaringen uitgesproken in het bisdom van de kandidaat.
Om deze reden heeft paus Benedictus, naast de Congregatie voor de Heilig- en Zaligsprekingsprocessen, een pauselijke commissie in het leven geroepen, die plechtigheden regelt, namelijk de Pauselijke Commissie voor de plechtigheden van een Zaligverklaring.
Deze Commissie bestaat uit drie personen:
Zie ook
· 
· 