Naar inhoud springen

Bonifacius Cornelis de Jonge (1875-1958)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bonifacius Cornelis de Jonge
Gouverneur-Generaal De Jonge tijdens een toespraak
Gouverneur-Generaal De Jonge tijdens een toespraak
Algemeen
Volledige naam Bonifacius Cornelis de Jonge
Geboren 22 januari 1875
Geboorteplaats Den Haag
Overleden 24 juni 1958
Overlijdensplaats Zeist
Partij CHU
Religie Nederlands-hervormd
Titulatuur jhr. mr.
Alma mater Rijksuniversiteit Utrecht
Functies
1917–1918 Minister van Oorlog
1918 Minister van Marine a.i.
1931–1936 Gouverneur-Generaal van Nederlands-Indië
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Bonifacius Cornelis (Bonne) de Jonge (Den Haag, 22 januari 1875Zeist, 24 juni 1958) was gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Hij was voorstander van een sterk overheidsgezag, zowel in Nederland als in Nederlands-Indië.

De Jonge was een zoon van jhr. mr. Bonifacius Cornelis de Jonge (1834-1907), president van de Haagse arrondissementsrechtbank en daarna raadsheer in de Hoge Raad der Nederlanden, en Elisabeth Henrietta Maria Philipse (1839-1927). Op 5 juli 1904 trad hij in het huwelijk met Anna Cornelia barones van Wassenaer (1883-1959), oprichter en voorzitter van het Algemeen Steunfonds voor Inheemse Behoeftigen; uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren.

Leven en werk

[bewerken | brontekst bewerken]

De Jonge begon zijn loopbaan als ambtenaar. Als CHU-sympathisant werd hij in 1910 onder het confessionele kabinet-Heemskerk referendaris en hoofd van de juridische afdeling. Toen in mei 1917, op het hoogtepunt van de Eerste Wereldoorlog de minister van Oorlog Nicolaas Bosboom aftrad, wilde koningin Wilhelmina Hendrik Colijn terughalen. Deze diende echter een tienjarig contract uit bij de Koninklijke Bataafse Petroleummaatschappij. Hij schoof zijn geestverwant De Jonge naar voren.

Zo was de christelijke De Jonge een jaar minister van Oorlog in het vrijzinnige kabinet-Cort van der Linden. Na de Eerste Wereldoorlog kwam hij door toedoen van Colijn in dienst van de BPM en werd in 1931 gouverneur-generaal. In die functie ontving hij tweemaal NSB-leider Mussert en trad krachtig op tegen de inheemse oppositie. Hij liet Soekarno, Hatta en Sjahrir interneren in het kamp Boven-Digoel op Nieuw-Guinea. De Quay wenste hem in 1940 als 'sterke man' van de Nederlandsche Unie.

Terug in Nederland had De Jonge zich teruggetrokken op het landgoed Dennenoord in Oosterbeek, vanwege het rustige karakter van het dorp. Tijdens de Slag om Arnhem in september 1944 werd het dorp bezet door Britse parachutisten en volgde een week lang van harde gevechten. Zijn tennisbaan en gazon werden geruïneerd door granaatinslagen en loopgraven en zijn huis liep grote schade op.[1]

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Voorganger:
N.Bosboom
Minister van Oorlog
1917-1918
Opvolger:
G.A.A. Alting von Geusau
Voorganger:
J.J. Rambonnet
Minister van Marine a.i.
1918
Opvolger:
G.A.A. Alting von Geusau
Voorganger:
Jhr. A.C.D. de Graeff
Gouverneur-Generaal van Nederlands-Indië
1931–1936
Opvolger:
Jhr. A.W.L. Tjarda van Starkenborgh Stachouwer