Enrico Corradini (ur. w 1865, zm. w 1931 w Rzymie) – włoski polityk, pisarz i filozof nacjonalistyczny.

Enrico Corradini
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1865
okolice Montelupo Fiorentino

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1931
Rzym

Senator Włoch (dożywotni)
Okres

od 1922
do 1931

Założyciel skrajnie prawicowego Zrzeszenia Włoskich Nacjonalistów (1910)[1][2], od 1923 dożywotni senator[2] z nominacji Mussoliniego, następnie minister stanu[2] w rządzie duce (1926), w latach 20. nawiązał kontakty z polskim ruchem narodowym Romana Dmowskiego. Zmarł w 1931 roku i został pochowany we florenckiej bazylice Świętego Krzyża, stanowiącej narodowy panteon Włochów, obok Dantego Alighieri, Michała Anioła, Niccolò Machiavellego, Galileusza, Rossiniego i innych historycznych postaci.

Głosił metafizyczną łączność współczesnego państwa włoskiego i starożytnego Rzymu, zdecydowany przeciwnik indywidualizmu, demokracji, liberalizmu i socjalizmu, krytyk ustroju parlamentarnego. Popierał politykę kolonialną i zbrojenia - wierzył w znaczenie wojny jako czynnika rozwoju narodu, głosił ideę "społeczeństwa wojującego"; warunkiem rozwoju przyszłych Włoch miała być likwidacja systemu demokratycznego, wzmocnienie roli monarchy i Kościoła, jako czynników spajających społeczeństwo[3].

Przypisy

edytuj
  1. Italy - World War I and fascism, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-10-31] (ang.).
  2. a b c Corradini, Enrico. Dizionario Biografico. [dostęp 2016-10-31]. (wł.).
  3. J.Sondel-Cedarmas, Nacjonalizm włoski. Geneza i ewolucja doktryny politycznej (1896-1923), Kraków: Księgarnia Akademicka, 2013, ISBN 978-83-7638-300-2.