Spółgłoska szczelinowa międzyzębowa bezdźwięczna

rodzaj dźwięku spółgłoskowego

Spółgłoska szczelinowa międzyzębowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [θ].

Spółgłoska szczelinowa międzyzębowa bezdźwięczna
Numer IPA 130
θ
Jednostka znakowa

θ

Unikod

U+03b8

UTF-8 (hex)

ce b8

Inne systemy
X-SAMPA T
Kirshenbaum T
IPA Braille ⠨⠹
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja

edytuj

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [θ]:

Terminologia

edytuj

Spółgłoska szczelinowa międzyzębowa to inaczej spółgłoska frykatywna interdentalna lub frykatyw interdentalny.

Przykłady

edytuj

Spółgłoska ta nie występuje w wielu językach, dlatego jej wymowa sprawia trudność obcokrajowcom uczącym się angielskiego lub arabskiego. Przykładowo Polacy wymawiają ją często jak [f], Niemcy i Pakistańczycy jak [s].

Spółgłoska szczelinowa niesycząca dziąsłowa bezdźwięczna

edytuj

W niektórych językach występuje spółgłoska szczelinowa niesycząca dziąsłowa bezdźwięczna, nie posiadająca odrębnego symbolu IPA, zapisywana [θ̠], [θ͇] lub [ɹ̝̊], kiedy niezbędne jest rozróżnienie.

Artykulacja

edytuj

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [θ̠]:

Przykłady

edytuj
  • spółgłoska laminalna:
w języku islandzkim: þakið [θ̠akið̠] "dach"[1][2]

Przypisy

edytuj
  1. Magnus Pétursson. Étude de la réalisation des consonnes islandaises þ, ð, s, dans la prononciation d'un sujet islandais à partir de la radiocinématographie. „Phonetica”. 33, s. 203-216, 1971. DOI: 10.1159/000259344. (fr.). 
  2. Peter Ladefoged, Ian Maddieson: The Sounds of the World's Languages. Oxford: Blackwell, 1996, s. 144-145. ISBN 0-631-19814-8. (ang.).