Ugo Frigerio

włoski lekkoatleta (chodziarz)

Ugo Frigerio (ur. 16 września 1901 w Mediolanie, zm. 7 lipca 1968 w Garda[1]) – włoski lekkoatleta, chodziarz.

Ugo Frigerio
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 września 1901
Mediolan

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1968
Garda

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
złoto Antwerpia 1920 lekkoatletyka
(chód na 3000 m)
złoto Antwerpia 1920 lekkoatletyka
(chód na 10 000 m)
złoto Paryż 1924 lekkoatletyka
(chód na 10 000 m)
brąz Los Angeles 1932 lekkoatletyka
(chód na 50 km)

Rozpoczął uprawianie chodu sportowego w 1918, w wieku 17 lat. W następnym roku zdobył po raz pierwszy mistrzostwo Włoch w chodzie na 10 000 metrów. W 1920 został mistrzem Włoch w chodzie na 10 000 metrów i wicemistrzem na 3000 metrów.

Na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii zwyciężył na obu dystansach chodu: na 3000 metrów i na 10 000 metrów. Przed finałem chodu na 3000 metrów podszedł do dyrygenta orkiestry grającej na środku stadionu i wręczył mu zestaw nut do zagrania. Maszerując w rytm muzyki oderwał się od konkurentów i wygrał o 20 metrów, zatrzymując się raz pod koniec, gdy zwrócił uwagę orkiestrze, że gra w niewłaściwym tempie. W chodzie na 10 km zwyciężył z przewagą ponad półtorej minuty[1][2].

Przez następne 4 lata regularnie zdobywał mistrzostwo Włoch, a w 1922 został również mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w chodzie na 2 mile[3].

Na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu rozgrywano tylko chód na 10 000 metrów. Frigerio zdobył w tej konkurencji swój trzeci złoty medal olimpijski[1]. W 1925 z sukcesami startował w Stanach Zjednoczonych[2].

Kontrowersje związane z sędziowaniem zawodów w chodzie sprawiły, że na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie nie rozgrywano tych konkurencji. Frigerio zrezygnował z wyczynowego uprawiania sportu. Powrócił jednak, gdy ogłoszono, że na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles będzie rozegrany chód na 50 kilometrów, tym razem na szosie, a nie na stadionie. W 1931 zdobył mistrzostwo Włoch na 10 000 metrów i Wielkiej Brytanii na 7 mil[4].

Na igrzyskach w 1932 miał już ponad 30 lat. Nie był w stanie wygrać chodu, ale zdobył brązowy medal[1]. Z czterema medalami olimpijskimi jest obok Roberta Korzeniowskiego i Wołodymyra Hołubnyczego najbardziej utytułowanym chodziarzem w historii.

Frigerio był mistrzem Włoch w chodzie na 3000 metrów w 1921 i 1922, w chodzie na 10 000 metrów w latach 1919–1921, 1923. 1924 i 1931 i w chodzie godzinnym w 1920[5].

Opublikował autobiografię Marciando nel nome dell’Italia (Chodząc w imieniu Włoch) w 1934[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Ugo Frigerio [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-10] (ang.).
  2. a b c Ugo Frigerio, Triple Olympic Walking Gold Mesallist [online], vrwc.org.au [dostęp 2021-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-12] (ang.).
  3. AAA and National Championships Medallists – 2 Miles/3000m Track Walk [online], nuts.org.uk [dostęp 2021-05-10] (ang.).
  4. AAA and National Championships Medallists – Long Track Walk [online], nuts.org.uk [dostęp 2021-05-10] (ang.).
  5. Campionati “assoluti” – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021) [online], sportolimpico.it, s. 13 [dostęp 2021-05-10] (wł.).

Linki zewnętrzne

edytuj