Wiktor Woroszylski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Ocalali z Holocaustu → Kategoria:Ocalali z Zagłady Żydów (przy użyciu QRC) |
m Dodano linki do Wikipedii (tekst bez zmian) Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 27: | Linia 27: | ||
}} |
}} |
||
[[Plik:Fundacja Ośrodka KARTA - urodziny Woroszylskiego.jpg|thumb|240px|Wizerunek Wiktora Woroszylskiego w tle]] |
[[Plik:Fundacja Ośrodka KARTA - urodziny Woroszylskiego.jpg|thumb|240px|Wizerunek Wiktora Woroszylskiego w tle]] |
||
[[Plik:Nagrobek Wiktor Woroszylski.JPG|thumb|240px|Grób Wiktora Woroszylskiego i jego żony Janiny na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Powązkach]], [[Warszawa]] 2008]] |
[[Plik:Nagrobek Wiktor Woroszylski.JPG|thumb|240px|Grób Wiktora Woroszylskiego i jego żony Janiny na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|cmentarzu Wojskowym na Powązkach]], [[Warszawa]] 2008]] |
||
'''Wiktor Woroszylski''' (ur. [[8 czerwca]] [[1927]] w [[Grodno|Grodnie]], zm. [[13 września]] [[1996]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Polacy|polski]] poeta, prozaik, tłumacz i recenzent filmowy. |
'''Wiktor Woroszylski''' (ur. [[8 czerwca]] [[1927]] w [[Grodno|Grodnie]], zm. [[13 września]] [[1996]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Polacy|polski]] [[Poezja|poeta]], [[Proza|prozaik]], [[tłumacz]] i [[Recenzja|recenzent]] [[Film|filmowy]]. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Urodził się w zasymilowanej rodzinie [[Żydzi|żydowskiej]] Grzegorza i Barbary z Grodzieńczyków. Ojciec był lekarzem prowadzącym praktykę przy ul. Rydza-Śmigłego 8 w Grodnie<ref name=":3">{{Cytuj odcinek|tytuł=Grodno Feliksa Woroszylskiego - Zamarznięta rzeka. Frozen river|url=https://www.youtube.com/watch?v=UNVCMbYu8mA|data dostępu=2022-11-07}}</ref>. Po 1941 roku przesiedlony przez Niemców do [[Getto w Grodnie|getta w Grodnie]], skąd wraz z rodziną się wydostał i ukrywał w [[Łosośna (Grodno)|Łosośnie]] na przedmieściach Grodna<ref>{{Cytuj |tytuł = Historia Pawła Charmuszko {{!}} Polscy Sprawiedliwi |data dostępu = 2022-11-07 |opublikowany = sprawiedliwi.org.pl |url = https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pawla-charmuszko}}</ref><ref name=":3" />, pracując na fałszywych dokumentach w warsztacie stolarskim. W 1945 został [[Repatriacja|repatriowany]] z Grodna do Łodzi, w której rozpoczął studia<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = Wspominamy Wiktora Woroszylskiego |data dostępu = 2022-11-07 |opublikowany = PolskieRadio.pl |url = https://polskieradio.pl/art156_682962}}</ref>. Początkowo studiował medycynę na [[Uniwersytet Łódzki|Uniwersytecie Łódzkim]]<ref name=":0" />, a od 1946 roku [[Polonistyka|polonistykę]] na Uniwersytecie Warszawskim<ref name=":1">{{Cytuj |autor = Instytut Pamięcie Narodowej |tytuł = Woroszylski Wiktor |data dostępu = 2022-11-07 |opublikowany = Encyklopedia Solidarności |url = https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/19511,Woroszylski-Wiktor.html |język = pl}}</ref>. Zapisał się do [[Polska Partia Robotnicza|PPR]], potem był członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]<ref name=KG>''Kryptonim „Gracze”. Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” 1976-1981'', wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 59.</ref>. Zaczynał jako autor poezji publicystyczno-agitacyjnej, będąc czołową postacią tzw. [[Pryszczaci|pryszczatych]]. W 1947 r. przeniósł się do Warszawy. Od końca 1948 do 1951 mieszkał w Szczecinie, gdzie w 1949 roku urodził się jego pierwszy syn – Feliks. W 1950, z okazji [[Narodowe Święto Odrodzenia Polski|święta 22 lipca]], za poemat o [[Karol Świerczewski|Karolu Świerczewskim]] otrzymał Nagrodę Państwową III. stopnia<ref>[[Bohdan Urbankowski]], ''Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina'', t. 2, Warszawa 1998, s. 315.</ref>. W latach 1952–1956 studiował w Instytucie Literatury im. Maksyma Gorkiego w Moskwie, gdzie uzyskał doktorat z rusycystyki<ref name=":0" /><ref name=":2">{{Cytuj |tytuł = Wiktor Woroszylski {{!}} Życie i twórczość {{!}} Artysta |data dostępu = 2022-11-07 |opublikowany = Culture.pl |url = https://culture.pl/pl/tworca/wiktor-woroszylski |język = pl}}</ref>. Po 1955 zaczął pisać [[Liryka|lirykę]] refleksyjną, opowiadania, szkice, utwory dla dzieci i młodzieży oraz zajął się przekładami literackimi z [[Język rosyjski|języka rosyjskiego]]. |
|||
Redaktor m.in. czasopism „[[Głos Ludu (gazeta w Polsce)|Głos Ludu]]”, „[[Po prostu (czasopismo)|Po prostu]]”, „[[Nowa Kultura (1950–1963)|Nowa Kultura]]”, a po 1977 roku czasopisma „[[Zapis (czasopismo)|Zapis]]” wydawanego w drugim obiegu. Tłumacz utworów i listów [[Michaił Zoszczenko|Zoszczenki]], [[Władimir Majakowski|Majakowskiego]], [[Aleksandr Sołżenicyn|Sołżenicyna]], [[Iosif Brodski|Brodskiego]], [[Siergiej Awierincew|Awierincewa]]. |
Redaktor m.in. czasopism „[[Głos Ludu (gazeta w Polsce)|Głos Ludu]]”, „[[Po prostu (czasopismo)|Po prostu]]”, „[[Nowa Kultura (1950–1963)|Nowa Kultura]]”, a po 1977 roku czasopisma „[[Zapis (czasopismo)|Zapis]]” wydawanego w drugim obiegu. Tłumacz utworów i listów [[Michaił Zoszczenko|Zoszczenki]], [[Władimir Majakowski|Majakowskiego]], [[Aleksandr Sołżenicyn|Sołżenicyna]], [[Iosif Brodski|Brodskiego]], [[Siergiej Awierincew|Awierincewa]]. |
||
Zerwał z komunizmem po stłumieniu [[Powstanie węgierskie 1956|rewolucji węgierskiej 1956]], którą obserwował na własne oczy, przebywając wówczas w [[Budapeszt|Budapeszcie]]. Przeżycia i przemyślenia z 1956 roku umieścił w |
Zerwał z komunizmem po stłumieniu [[Powstanie węgierskie 1956|rewolucji węgierskiej 1956]], którą obserwował na własne oczy, przebywając wówczas w [[Budapeszt|Budapeszcie]]. Przeżycia i przemyślenia z 1956 roku umieścił w ''Dzienniku węgierskim'', którego z powodu cenzury nie mógł w całości wydrukować w Polsce, dlatego opublikowano go w Paryżu<ref name=":0" />. W 1957 roku usunięty ze stanowiska redaktora naczelnego pisma Nowa Kultura na osobiste polecenie [[Władysław Gomułka|Władysława Gomułki]]<ref name=":2" />. Woroszylski w 1964 roku sprzeciwił się władzom PRL, które zażądały potępienia autorów "[[List 34|listu trzydziestu czterech]]”, w którym krytykowano komunistyczną cenzurę<ref name=":0" />. W 1965 roku odmówił potępienia [[Orędzie biskupów polskich do biskupów niemieckich|listu biskupów polskich do biskupów niemieckich]]<ref name=":0" />. W 1967 roku wyrzucony z PZPR za podpisanie protestu przeciwko usunięciu z niej [[Leszek Kołakowski|Leszka Kołakowskiego]]<ref name=":1" />. W grudniu 1974 sygnatariusz [[List 15|listu 15]] ws. zapewnienia Polakom w ZSRR dostępu do polskiej nauki i kultury<ref name=":1" />. W styczniu 1976 roku podpisał [[Memoriał 101|list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej]]<ref>Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.</ref>. W latach 70. związany z [[Opozycja (polityka)|opozycją demokratyczną]], współpracownik [[Komitet Obrony Robotników|Komitetu Obrony Robotników]] i [[Komitet Samoobrony Społecznej „KOR”|Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”]]<ref name=KG />. Od lat 70. objęty zakazem druku przez [[Cenzura w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|cenzurę]]<ref name=":2" />. Od lutego 1978 członek i następnie wykładowca [[Towarzystwo Kursów Naukowych (1978–1981)|Towarzystwa Kursów Naukowych]]. W latach 1977–1979 wykładowca historii literatury rosyjskiej na [[Uniwersytet Latający (1977)|Uniwersytecie Latającym]]<ref name=":1" />. 23 sierpnia 1980 roku dołączył do [[apel 64|apelu 64]] uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze [[Sierpień 1980|strajkującymi robotnikami]]<ref>Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])</ref>. Internowany po wprowadzeniu [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] i osadzony w więzieniu na [[Białołęka|Białołęce]], a następnie w obozach w [[Jaworze (województwo zachodniopomorskie)|Jaworzu]] i [[Darłówko|Darłówku]]<ref name=":0" />. W 1983 po zamordowaniu [[Grzegorz Przemyk|Grzegorza Przemyka]] autor listu otwartego z protestem do wicepremiera [[Mieczysław Rakowski|Mieczysława F. Rakowskiego]]<ref name=":1" />. |
||
Był mężem Janiny z Witczaków (1925–2002). |
|||
⚫ | |||
⚫ | Zmarł w Warszawie, pochowany na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|cmentarzu Wojskowym na Powązkach]] (kwatera G-14-6)<ref>[http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=14&kwatera=G&grob=6&dane=+imie=+nazwisko=Woroszylski+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2020+miesiac2=6+dzien2=14+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2020+miesiac_zg2=6+dzien_zg2=14+cmentarz=#kotwica Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>. |
||
== Twórczość == |
== Twórczość == |
||
Linia 65: | Linia 67: | ||
* 1970 ''Zagłada gatunków'' |
* 1970 ''Zagłada gatunków'' |
||
*1974 ''Wybór wierszy'' |
*1974 ''Wybór wierszy'' |
||
*1982 Jesteś i inne wiersze |
*1982 ''Jesteś i inne wiersze'' |
||
* 1983 ''Lustro'' |
* 1983 ''Lustro'' |
||
* 1983 ''Dziennik internowania'' |
* 1983 ''Dziennik internowania'' |
||
Linia 74: | Linia 76: | ||
* ''Marsz Sportowy'' (przekład pieśni [[Izaak Dunajewski|Izaaka Dunajewskiego]]) |
* ''Marsz Sportowy'' (przekład pieśni [[Izaak Dunajewski|Izaaka Dunajewskiego]]) |
||
* ''Pozwólcie nam się cieszyć'' (wybór publicystyki) |
* ''Pozwólcie nam się cieszyć'' (wybór publicystyki) |
||
* ''Dzienniki. Tom I-III'', Ośrodek KARTA, Warszawa 2017-2019 |
|||
'''Omówienia:''' |
'''Omówienia:''' |
||
* |
* ''Woroszylski. Wieczór wspomnień'', red. Iwona Smolka, Baran i Suszczyński, Kraków 1997. |
||
* Elżbieta Sawicka, |
* Elżbieta Sawicka, ''Ułożyć książkę, ułożyć życie. Wiktor Woroszylski (1927–1996)'', „Rzeczpospolita” 216 / 1996. |
||
== Ordery i odznaczenia == |
|||
* Krzyż Oficerski [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] (11 lipca 1955)<ref>{{Monitor Polski|1955|91|1144}} „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.</ref> |
|||
* [[Medal 10-lecia Polski Ludowej]] (19 stycznia 1955)<ref>{{Monitor Polski|1955|101|1400}} - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.</ref> |
|||
== Upamiętnienie == |
== Upamiętnienie == |
||
Linia 89: | Linia 95: | ||
<ref name=kody>{{Cytuj stronę |url = http://kody.miastoliteratury.pl/ |tytuł = Kody Miasta |data dostępu = 2022-02-04}}</ref> |
<ref name=kody>{{Cytuj stronę |url = http://kody.miastoliteratury.pl/ |tytuł = Kody Miasta |data dostępu = 2022-02-04}}</ref> |
||
}} |
}} |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* Anna Bikont, Joanna Szczęsna: ''Lawina i kamienie: pisarze wobec komunizmu''. Warszawa, 2006 |
* Anna Bikont, Joanna Szczęsna: ''Lawina i kamienie: pisarze wobec komunizmu''. Warszawa, 2006. |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Linia 103: | Linia 108: | ||
{{SORTUJ:Woroszylski, Wiktor}} |
{{SORTUJ:Woroszylski, Wiktor}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Pisarze objęci zakazem publikacji w Polsce Ludowej]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Członkowie i współpracownicy KOR]] |
[[Kategoria:Członkowie i współpracownicy KOR]] |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Członkowie polskiego PEN Clubu]] |
[[Kategoria:Członkowie polskiego PEN Clubu]] |
||
[[Kategoria:Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] |
[[Kategoria:Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] |
||
[[Kategoria:Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982]] |
[[Kategoria:Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Laureaci Nagrody Fundacji im. Kościelskich]] |
[[Kategoria:Laureaci Nagrody Fundacji im. Kościelskich]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Grodnie]] |
||
[[Kategoria:Ocalali z Zagłady Żydów]] |
|||
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Odznaczeni Odznaką Nagrody Państwowej]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Pisarze objęci zakazem publikacji w Polsce Ludowej]] |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie]] |
[[Kategoria:Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Politycy PPR]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Urodzeni w 1927]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1927]] |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Zmarli w 1996]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1996]] |
Wersja z 22:16, 15 lut 2024
Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1927 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 września 1996 |
Narodowość | |
Język | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
|
Wiktor Woroszylski (ur. 8 czerwca 1927 w Grodnie, zm. 13 września 1996 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, tłumacz i recenzent filmowy.
Życiorys
Urodził się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej Grzegorza i Barbary z Grodzieńczyków. Ojciec był lekarzem prowadzącym praktykę przy ul. Rydza-Śmigłego 8 w Grodnie[1]. Po 1941 roku przesiedlony przez Niemców do getta w Grodnie, skąd wraz z rodziną się wydostał i ukrywał w Łosośnie na przedmieściach Grodna[2][1], pracując na fałszywych dokumentach w warsztacie stolarskim. W 1945 został repatriowany z Grodna do Łodzi, w której rozpoczął studia[3]. Początkowo studiował medycynę na Uniwersytecie Łódzkim[3], a od 1946 roku polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim[4]. Zapisał się do PPR, potem był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[5]. Zaczynał jako autor poezji publicystyczno-agitacyjnej, będąc czołową postacią tzw. pryszczatych. W 1947 r. przeniósł się do Warszawy. Od końca 1948 do 1951 mieszkał w Szczecinie, gdzie w 1949 roku urodził się jego pierwszy syn – Feliks. W 1950, z okazji święta 22 lipca, za poemat o Karolu Świerczewskim otrzymał Nagrodę Państwową III. stopnia[6]. W latach 1952–1956 studiował w Instytucie Literatury im. Maksyma Gorkiego w Moskwie, gdzie uzyskał doktorat z rusycystyki[3][7]. Po 1955 zaczął pisać lirykę refleksyjną, opowiadania, szkice, utwory dla dzieci i młodzieży oraz zajął się przekładami literackimi z języka rosyjskiego.
Redaktor m.in. czasopism „Głos Ludu”, „Po prostu”, „Nowa Kultura”, a po 1977 roku czasopisma „Zapis” wydawanego w drugim obiegu. Tłumacz utworów i listów Zoszczenki, Majakowskiego, Sołżenicyna, Brodskiego, Awierincewa.
Zerwał z komunizmem po stłumieniu rewolucji węgierskiej 1956, którą obserwował na własne oczy, przebywając wówczas w Budapeszcie. Przeżycia i przemyślenia z 1956 roku umieścił w Dzienniku węgierskim, którego z powodu cenzury nie mógł w całości wydrukować w Polsce, dlatego opublikowano go w Paryżu[3]. W 1957 roku usunięty ze stanowiska redaktora naczelnego pisma Nowa Kultura na osobiste polecenie Władysława Gomułki[7]. Woroszylski w 1964 roku sprzeciwił się władzom PRL, które zażądały potępienia autorów "listu trzydziestu czterech”, w którym krytykowano komunistyczną cenzurę[3]. W 1965 roku odmówił potępienia listu biskupów polskich do biskupów niemieckich[3]. W 1967 roku wyrzucony z PZPR za podpisanie protestu przeciwko usunięciu z niej Leszka Kołakowskiego[4]. W grudniu 1974 sygnatariusz listu 15 ws. zapewnienia Polakom w ZSRR dostępu do polskiej nauki i kultury[4]. W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[8]. W latach 70. związany z opozycją demokratyczną, współpracownik Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”[5]. Od lat 70. objęty zakazem druku przez cenzurę[7]. Od lutego 1978 członek i następnie wykładowca Towarzystwa Kursów Naukowych. W latach 1977–1979 wykładowca historii literatury rosyjskiej na Uniwersytecie Latającym[4]. 23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[9]. Internowany po wprowadzeniu stanu wojennego i osadzony w więzieniu na Białołęce, a następnie w obozach w Jaworzu i Darłówku[3]. W 1983 po zamordowaniu Grzegorza Przemyka autor listu otwartego z protestem do wicepremiera Mieczysława F. Rakowskiego[4].
Był mężem Janiny z Witczaków (1925–2002).
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera G-14-6)[10].
Twórczość
Proza
- 1956 Dziennik węgierski
- 1958 Okrutna gwiazda (opowiadania)
- 1960 I ty zostaniesz Indianinem (na podstawie powieści nakręcono film fabularny)
- 1962 Cyryl, gdzie jesteś? (powieść dla młodzieży)
- 1963 Sny pod śniegiem. Opowieść o życiu Sałtykowa-Szczedrina (opowieść biograficzna)
- 1965 Podmuch malowanego wiatru (powieść dla młodzieży)
- 1973 Mniejszy szuka Dużego (na podstawie powieści nakręcono film fabularny)
- 1973 Życie Sergiusza Jesienina (współautor: Elwira Watała)
- 1977 Literatura (powieść)
- 1983 Don Kichot
- 1983 Kto zabił Puszkina? (biografia)
- 2022 Historie i inne opowiadania (opowiadania, wznowienie wydania z 1987 r.)
Poezja
- 1949 Czuwającym w noc noworoczną
- 1949 Śmierci nie ma
- 1955 Z rozmów
- Poemat Świt nad Nową Hutą[11]
- 1960 Wanderjahre
- 1962 Twój powszedni morderca
- 1964 Niezgoda na ukłon
- 1969 Przygoda w Babilonie
- 1970 Zagłada gatunków
- 1974 Wybór wierszy
- 1982 Jesteś i inne wiersze
- 1983 Lustro
- 1983 Dziennik internowania
Inne
- Moi Moskale (przekład wyboru wierszy poetów rosyjskich)
- Życie Majakowskiego (biografia)
- Marsz Sportowy (przekład pieśni Izaaka Dunajewskiego)
- Pozwólcie nam się cieszyć (wybór publicystyki)
- Dzienniki. Tom I-III, Ośrodek KARTA, Warszawa 2017-2019
Omówienia:
- Woroszylski. Wieczór wspomnień, red. Iwona Smolka, Baran i Suszczyński, Kraków 1997.
- Elżbieta Sawicka, Ułożyć książkę, ułożyć życie. Wiktor Woroszylski (1927–1996), „Rzeczpospolita” 216 / 1996.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 lipca 1955)[12]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[13]
Upamiętnienie
Jest patronem ławeczki w Parku Ratuszowym w Krakowie w dzielnicy XVIII Nowa Huta, o czym informuje tabliczka. Patroni ławeczek w przestrzeni publicznej są wybierani w ramach projektu Kody Miasta realizowanego przez Krakowskie Biuro Festiwalowe, operatora tytułu Kraków Miasto Literatury UNESCO, którym Kraków został uhonorowany w 2013 roku[14][11].
Przypisy
- ↑ a b Grodno Feliksa Woroszylskiego - Zamarznięta rzeka. Frozen river. [dostęp 2022-11-07].
- ↑ Historia Pawła Charmuszko | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2022-11-07] .
- ↑ a b c d e f g Wspominamy Wiktora Woroszylskiego [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2022-11-07] .
- ↑ a b c d e Instytut Pamięcie Narodowej , Woroszylski Wiktor [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2022-11-07] (pol.).
- ↑ a b Kryptonim „Gracze”. Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” 1976-1981, wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 59.
- ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. 2, Warszawa 1998, s. 315.
- ↑ a b c Wiktor Woroszylski | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2022-11-07] (pol.).
- ↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
- ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ a b Lista patronów. [dostęp 2022-02-04].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- ↑ Kody Miasta. [dostęp 2022-02-04].
Bibliografia
- Anna Bikont, Joanna Szczęsna: Lawina i kamienie: pisarze wobec komunizmu. Warszawa, 2006.
Linki zewnętrzne
- Wiktor Woroszylski w filmpolski.pl
- granice.pl – Wiktor Woroszylski
- PKF – Delegaci na Zlot Berliński w bazie Repozytorium Cyfrowego Filmoteki Narodowej – (Woroszylski przed domem w Szczecinie).
- Wiktor Woroszylski – publikacje w bibliotece Polona
- Członkowie i współpracownicy Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”
- Członkowie i współpracownicy KOR
- Członkowie polskiego PEN Clubu
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Laureaci Nagrody Fundacji im. Kościelskich
- Ludzie urodzeni w Grodnie
- Ocalali z Zagłady Żydów
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Odznaką Nagrody Państwowej
- Pisarze objęci zakazem publikacji w Polsce Ludowej
- Pisarze socrealiści
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Politycy PPR
- Polscy artyści socrealizmu
- Polscy pisarze współcześni
- Polscy poeci XX wieku
- Polscy prozaicy XX wieku
- Polscy tłumacze literatury rosyjskojęzycznej
- Polscy twórcy literatury dziecięcej i młodzieżowej
- Polscy Żydzi
- Sygnatariusze Listu 15
- Sygnatariusze Memoriału 101
- Urodzeni w 1927
- Wspierający Apel 64
- Zmarli w 1996