Rzygacz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Wycofano ostatnią zmianę treści (zrobioną przez 87.204.62.27) i przywrócono wersję 28257655 autorstwa Artur Andrzej |
ilustracja |
||
(Nie pokazano 46 wersji utworzonych przez 37 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Przekierowanie|gargulec|[[Gargulec (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}} |
|||
⚫ | |||
'''Rzygacz''', inaczej '''gargulec''' ({{w języku|la|gargulio}} „gardło”)<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Sztuka świata. Słownik terminów A-K. Tom 17 | wydawca = [[Wydawnictwo Arkady]] | miejsce = Warszawa | rok = 2013 | strony = 216 | isbn = 978-83-213-4726-4}}</ref>, także: garłacz, pluwacz, plwacz – dekoracyjne, ozdobne, wystające poza lico [[mur]]u, zakończenie [[Rynna|rynny]] dachowej, z którego woda deszczowa ma swobodny odpływ wodospadowy. |
|||
⚫ | |||
⚫ | Początkowo kamienne, później wykonywane z [[Blacha|blachy]]. W czasach [[gotyk]]u we [[Francja|Francji]] przybierają fantazyjne formy: twarzy ludzkich, paszczy zwierzęcych, fantastycznych stworów (na przykład [[Katedra Notre-Dame w Paryżu|Katedra Notre-Dame]] w [[Paryż]]u). Z Francji rozpowszechniły się na całą [[Europa|Europę]]. W [[Polska|Polsce]] najciekawsze pochodzą z okresu [[renesans]]u. Były stosowane na budynkach świeckich i sakralnych. |
||
'''Rzygacz''' (gargulec, garłacz, pluwacz, plwacz) – w [[architektura|architekturze]], dekoracyjne, ozdobne, wystające poza lico [[Mur|muru]], zakończenie [[Rynna|rynny]] dachowej, z którego woda deszczowa ma swobodny odpływ. |
|||
Rzygacze, gargulce i [[maszkaron]]y umieszczano zwykle na zewnętrznych łukach i dachach świątyń: ostrzegały przed złem, ale jednocześnie chroniły przed nim, gdyż – jak wierzono – demony muszą uciec, gdy zobaczą własny obraz<ref>Joanna Derdowska: ''Praskie przemiany: sacrum i desakralizacja przestrzeni miejskiej Pragi'', Zakład Wydawniczy „Nomos”, Kraków 2006.</ref>. |
|||
⚫ | Początkowo kamienne, później wykonywane z [[Blacha|blachy]]. W czasach [[gotyk]]u we [[Francja|Francji]] przybierają fantazyjne formy: twarzy ludzkich, paszczy zwierzęcych, fantastycznych stworów ( |
||
Rzygaczami nazywani są również członkowie |
Rzygaczami nazywani są również członkowie stowarzyszenia [[Akademia Rzygaczy]] działającego w [[Gdańsk]]u i skupiającego miłośników tego miasta. |
||
== Galeria == |
== Galeria == |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
Plik:2014 Jaszkowa Dolna, kościół św. Jana Chrzciciela 09.JPG|Rzygacz na [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Jaszkowej Dolnej|kościele św. Jana Chrzciciela]] w [[Jaszkowa Dolna|Jaszkowej Dolnej]] |
|||
⚫ | |||
Plik: |
Plik:EE-37 - Tallinn - Dragon - 2009-07-16 (4890724977).jpg|Rzygacz na [[Ratusz w Tallinnie|ratuszu]] w [[Tallinn]]ie |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
Plik:Dijon - tour de Philippe le Bon - gargouille.jpg|Gargulec na [[Pałac książąt burgundzkich w Dijon|pałacu książąt burgundzkich]] w [[Dijon]] |
Plik:Dijon - tour de Philippe le Bon - gargouille.jpg|Gargulec na [[Pałac książąt burgundzkich w Dijon|pałacu książąt burgundzkich]] w [[Dijon]] |
||
Plik:Kłodzko, mury obronne, 14.JPG|Średniowieczny rzygacz w [[Mury miejskie w Kłodzku|murach miejskich]] w [[Kłodzko|Kłodzku]] |
|||
⚫ | |||
Plik:Ciężkowice gm. Ciężkowice. Kościół pw. św. Andrzeja A214 rzygacz.jpg|Rzygacz na kościele w [[Ciężkowice|Ciężkowicach]] |
|||
</gallery> |
</gallery> |
||
== |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy}} |
|||
⚫ | |||
* [[maszkaron]] |
|||
* [[rynna]] |
|||
* [[żygacz]] - termin żeglarski o takim samym brzmieniu, ale innej pisowni |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
⚫ | |||
{{Bibliografia|1= |
|||
⚫ | |||
}} |
|||
{{Commonscat|Gargoyles}} |
{{Commonscat|Gargoyles}} |
||
⚫ | |||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
[[Kategoria:Detale architektoniczne]] |
[[Kategoria:Detale architektoniczne]] |
||
[[Kategoria:Instalacje sanitarne]] |
[[Kategoria:Instalacje sanitarne]] |
||
[[Kategoria:Potwory]] |
|||
[[ar:غرغول]] |
|||
[[bg:Гаргойл]] |
|||
[[ca:Gàrgola]] |
|||
[[cs:Chrlič]] |
|||
[[cy:Gargoil]] |
|||
[[da:Gargoil]] |
|||
[[de:Wasserspeier]] |
|||
[[en:Gargoyle]] |
|||
[[es:Gárgola (arquitectura)]] |
|||
[[eo:Gargojlo]] |
|||
[[fa:آبپران]] |
|||
[[fr:Gargouille]] |
|||
[[gl:Gárgola (arquitectura)]] |
|||
[[hr:Vodoriga]] |
|||
[[is:Ufsagrýla]] |
|||
[[it:Gargolla]] |
|||
[[he:גרגויל]] |
|||
[[lb:Waasserspäizer]] |
|||
[[nl:Waterspuwer]] |
|||
[[ja:ガーゴイル]] |
|||
[[no:Vannkaster]] |
|||
[[pt:Gárgula]] |
|||
[[ro:Gargui]] |
|||
[[ru:Гаргулья]] |
|||
[[scn:Catusu]] |
|||
[[simple:Gargoyle]] |
|||
[[fi:Gargoili]] |
|||
[[sv:Vattenkastare]] |
|||
[[th:ปนาลี]] |
|||
[[tr:Gargoyle]] |
|||
[[zh:雨漏]] |
Aktualna wersja na dzień 02:03, 3 wrz 2024
Rzygacz, inaczej gargulec (łac. gargulio „gardło”)[1], także: garłacz, pluwacz, plwacz – dekoracyjne, ozdobne, wystające poza lico muru, zakończenie rynny dachowej, z którego woda deszczowa ma swobodny odpływ wodospadowy.
Początkowo kamienne, później wykonywane z blachy. W czasach gotyku we Francji przybierają fantazyjne formy: twarzy ludzkich, paszczy zwierzęcych, fantastycznych stworów (na przykład Katedra Notre-Dame w Paryżu). Z Francji rozpowszechniły się na całą Europę. W Polsce najciekawsze pochodzą z okresu renesansu. Były stosowane na budynkach świeckich i sakralnych.
Rzygacze, gargulce i maszkarony umieszczano zwykle na zewnętrznych łukach i dachach świątyń: ostrzegały przed złem, ale jednocześnie chroniły przed nim, gdyż – jak wierzono – demony muszą uciec, gdy zobaczą własny obraz[2].
Rzygaczami nazywani są również członkowie stowarzyszenia Akademia Rzygaczy działającego w Gdańsku i skupiającego miłośników tego miasta.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Rzygacz na kościele św. Jana Chrzciciela w Jaszkowej Dolnej
-
Rzygacz na wieży kościoła pw. NMP w Katowicach
-
Rzygacz kaplicy Zygmunta na Wawelu
-
Gargulec na pałacu książąt burgundzkich w Dijon
-
Średniowieczny rzygacz w murach miejskich w Kłodzku
-
Rzygacz na mauzoleum Donnersmarcków w Świerklańcu
-
Rzygacz na kościele w Ciężkowicach
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sztuka świata. Słownik terminów A-K. Tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 216. ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ Joanna Derdowska: Praskie przemiany: sacrum i desakralizacja przestrzeni miejskiej Pragi, Zakład Wydawniczy „Nomos”, Kraków 2006.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 140. ISBN 83-85001-89-1.