Rozziew: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): Język |
sandhi |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
* zlanie się dwóch samogłosek w jedną samogłoskę lub w [[dyftong]] |
* zlanie się dwóch samogłosek w jedną samogłoskę lub w [[dyftong]] |
||
Szczególnie wyraźne unikanie rozziewu (poprzez elizję) występowało w [[poezja|poezji]] [[łacina|łacińskiej]]. |
Szczególnie wyraźne unikanie rozziewu (poprzez elizję) występowało w [[poezja|poezji]] [[łacina|łacińskiej]]. Również w klasycznym (a także poniekąd wcześniejszym) sanskrycie widoczne są bardzo wyraźne tendencje do unikania rozziewu (z wyjątkiem niektórych konkretnych przypadków), czemu poświęcona jest spora część ściśle określonych reguł [[sandhi]]. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 13:27, 15 wrz 2010
Rozziew (hiatus, hiat) - sąsiedztwo dwóch samogłosek bądź wewnątrz wyrazu (na przykład boa, moa - tak zwany hiatus wewnętrzny), bądź też na styku dwóch wyrazów (hiatus zewnętrzny). W wielu językach istnieje tendencja do unikania rozziewu, może być ona realizowana przez:
- epentezę, najczęściej półsamogłoski, na przykład błędne "kakało" zamiast kakao
- zanik sylabiczności poprzez przekształcenie samogłoski w półsamogłoskę, na przykład: dojdę = do + idę
- zanik jednej z samogłosek (elizja)
- zlanie się dwóch samogłosek w jedną samogłoskę lub w dyftong
Szczególnie wyraźne unikanie rozziewu (poprzez elizję) występowało w poezji łacińskiej. Również w klasycznym (a także poniekąd wcześniejszym) sanskrycie widoczne są bardzo wyraźne tendencje do unikania rozziewu (z wyjątkiem niektórych konkretnych przypadków), czemu poświęcona jest spora część ściśle określonych reguł sandhi.
Bibliografia
Encyklopedia językoznawstwa ogólnego (Wrocław 2003) ISBN 83-04-04680-6