Polityka językowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Robot dodał be:Моўная палітыка |
m Robot dodał et:Keelepoliitika |
||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
[[cy:Polisi iaith]] |
[[cy:Polisi iaith]] |
||
[[de:Sprachpolitik]] |
[[de:Sprachpolitik]] |
||
[[et:Keelepoliitika]] |
|||
[[el:Γλωσσική πολιτική]] |
[[el:Γλωσσική πολιτική]] |
||
[[en:Language policy]] |
[[en:Language policy]] |
||
Wersja z 04:38, 6 lis 2012
Polityka językowa – zbiór zasad i założeń przyjęty przez władze danego państwa w stosunku do języka lub języków obowiązujących bądź używanych na jego terenie. Obejmuje ona przyjęcie języka urzędowego, określenie sposobu jego nauczania, status języków mniejszości narodowych a także stosunek do ochrony języka przed wpływem obcych kultur[1].
Według innej, bardziej ogólnej definicji, polityka językowa jest to ogół środków stosowanych przez państwo, które służą docelowej regulacji procesów językowych[2]. Polityka językowa może dotyczyć zarówno jednego państwa, jak również organizacji międzynarodowych, np. Unii Europejskiej.
Polityka językowa w Polsce
W Polsce język polski jest określony jako urzędowy przez konstytucję[3], przy zastrzeżeniu iż zapis ten nie narusza praw mniejszości narodowych wynikających z zawartych i ratyfikowanych umów. Szczegółowe przepisy w tym względzie zawiera Ustawa o języku polskim oraz Ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych[4]. Zdaniem językoznawcy Walerego Pisarka polityka językowa w Polsce polega przede wszystkim na czuwaniu nad rozwojem języka, wydawaniu ustaw językowych, standaryzowaniu i kodyfikowaniu języka. Nadto jej istotą jest rozbudzenie świadomości językowej Polaków i promocja języka polskiego za granicą[5].
- ↑ Polityka językowa. [dostęp 2011-11-14].
- ↑ Recenzja książki Mariana Susskina "Paninterlingwa. Powszechny język międzynarodowy. [dostęp 2011-11-14].
- ↑ Konstytucja Rzeczypospolitej polskiej, art 27. [dostęp 2011-11-14].
- ↑ Ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym. [dostęp 2011-11-14].
- ↑ Walery Pisarek: Pierwszy rozbiór polszczyzny. [dostęp 2011-11-14].