Przejdź do zawartości

Polityka językowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
zob. całe kategorie, WP:SK
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (28) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q334451
Linia 12: Linia 12:


[[Kategoria:Polityka językowa| ]]
[[Kategoria:Polityka językowa| ]]

[[be:Моўная палітыка]]
[[be-x-old:Моўнае ўрадаваньне]]
[[br:Politikerezh yezh]]
[[ca:Política lingüística]]
[[cv:Чĕлхе политики]]
[[cy:Polisi iaith]]
[[de:Sprachpolitik]]
[[et:Keelepoliitika]]
[[el:Γλωσσική πολιτική]]
[[en:Language policy]]
[[es:Política lingüística]]
[[eo:Lingvopolitiko]]
[[eu:Hizkuntza politika]]
[[fr:Politique linguistique]]
[[gl:Normalización lingüística]]
[[lv:Valodu politika]]
[[lb:Sproochpolitik]]
[[lt:Kalbos politika]]
[[nl:Taalpolitiek]]
[[ja:言語政策]]
[[no:Språkpolitikk]]
[[pt:Política linguística]]
[[ru:Языковая политика]]
[[fi:Kielipolitiikka]]
[[sv:Språkpolitik]]
[[ta:மொழிக் கொள்கை]]
[[uk:Мовна політика]]
[[wa:Politike linwistike]]

Wersja z 13:15, 17 mar 2013

Polityka językowa – zbiór zasad i założeń przyjęty przez władze danego państwa w stosunku do języka lub języków obowiązujących bądź używanych na jego terenie. Obejmuje ona przyjęcie języka urzędowego, określenie sposobu jego nauczania, status języków mniejszości narodowych a także stosunek do ochrony języka przed wpływem obcych kultur[1].

Według innej, bardziej ogólnej definicji, polityka językowa jest to ogół środków stosowanych przez państwo, które służą docelowej regulacji procesów językowych[2]. Polityka językowa może dotyczyć zarówno jednego państwa, jak również organizacji międzynarodowych, np. Unii Europejskiej.

Polityka językowa w Polsce

W Polsce język polski jest określony jako urzędowy przez konstytucję[3], przy zastrzeżeniu iż zapis ten nie narusza praw mniejszości narodowych wynikających z zawartych i ratyfikowanych umów. Szczegółowe przepisy w tym względzie zawiera Ustawa o języku polskim oraz Ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych[4]. Zdaniem językoznawcy Walerego Pisarka polityka językowa w Polsce polega przede wszystkim na czuwaniu nad rozwojem języka, wydawaniu ustaw językowych, standaryzowaniu i kodyfikowaniu języka. Nadto jej istotą jest rozbudzenie świadomości językowej Polaków i promocja języka polskiego za granicą[5].

Zobacz też