Marek Edelman: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Wycofano edycje użytkownika 83.31.68.243 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to MalarzBOT. |
Znalezienie książki na śmietniku w Kielcach. Opis. |
||
Linia 44: | Linia 44: | ||
[[Plik:Grob Marka Edelmana-Grave of Marek Edelman 03.JPG|thumb|Grób Marka Edelmana na [[Cmentarz żydowski w Warszawie (Wola)|cmentarzu żydowskim]] przy ulicy [[Ulica Okopowa w Warszawie|Okopowej]] w Warszawie]] |
[[Plik:Grob Marka Edelmana-Grave of Marek Edelman 03.JPG|thumb|Grób Marka Edelmana na [[Cmentarz żydowski w Warszawie (Wola)|cmentarzu żydowskim]] przy ulicy [[Ulica Okopowa w Warszawie|Okopowej]] w Warszawie]] |
||
[[Plik:Pomnik ewakuacji bojowników getta warszawskiego w Warszawie 11.JPG|thumb|Nazwisko Marka Edelmana na tablicy pamiątkowej przy [[Pomnik ewakuacji bojowników getta warszawskiego|pomniku ewakuacji bojowników getta warszawskiego]]]] |
[[Plik:Pomnik ewakuacji bojowników getta warszawskiego w Warszawie 11.JPG|thumb|Nazwisko Marka Edelmana na tablicy pamiątkowej przy [[Pomnik ewakuacji bojowników getta warszawskiego|pomniku ewakuacji bojowników getta warszawskiego]]]] |
||
Przez ostatnie dwa lata życia mieszkał w [[Warszawa|Warszawie]] u swojej przyjaciółki, Pauli Sawickiej. 2 października 2009 zmarł z powodu niewydolności oddechowej. Został pochowany 9 października na [[Cmentarz żydowski w Warszawie (Wola)|cmentarzu żydowskim]] przy [[Ulica Okopowa w Warszawie|ulicy Okopowej]] (kwatera 12)<ref>[http://cemetery.jewish.org.pl/id_73135/info/_Marek_Edelman.html Grób Marka Edelmana] w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://wyborcza.pl/1,75248,7113189,W_piatek_pogrzeb_Marka_Edelmana.html| tytuł = W piątek pogrzeb Marka Edelmana| data dostępu = 6 października 2009| opublikowany = Gazeta Wyborcza| praca = | data = 05.10.2009| język = pl}}</ref>; mowę nad grobem wygłosił [[Jacek Bocheński]]. Wcześniej, podczas uroczystości żałobnej przed [[Pomnik Bohaterów Getta w Warszawie|Pomnikiem Bohaterów Getta]] przemawiali także: [[Tadeusz Mazowiecki]], [[Adam Michnik]] i [[Aleksander Smolar]]. |
Przez ostatnie dwa lata życia mieszkał w [[Warszawa|Warszawie]] u swojej przyjaciółki, Pauli Sawickiej. 2 października 2009 zmarł z powodu niewydolności oddechowej. Został pochowany 9 października na [[Cmentarz żydowski w Warszawie (Wola)|cmentarzu żydowskim]] przy [[Ulica Okopowa w Warszawie|ulicy Okopowej]] (kwatera 12)<ref>[http://cemetery.jewish.org.pl/id_73135/info/_Marek_Edelman.html Grób Marka Edelmana] w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://wyborcza.pl/1,75248,7113189,W_piatek_pogrzeb_Marka_Edelmana.html| tytuł = W piątek pogrzeb Marka Edelmana| data dostępu = 6 października 2009| opublikowany = Gazeta Wyborcza| praca = | data = 05.10.2009| język = pl}}</ref>; mowę nad grobem wygłosił [[Jacek Bocheński]]. Wcześniej, podczas uroczystości żałobnej przed [[Pomnik Bohaterów Getta w Warszawie|Pomnikiem Bohaterów Getta]] przemawiali także: [[Tadeusz Mazowiecki]], [[Adam Michnik]] i [[Aleksander Smolar]]. |
||
== Życie prywatne == |
== Życie prywatne == |
||
Linia 53: | Linia 53: | ||
* ''Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego'' (Wydawnictwo CK [[Bund (partia)|Bund]], Łódź [[1945 w literaturze|1945]]; wydanie emigracyjne: ''Getto walczy. W czterdziestą rocznicę. Agonia, walka i śmierć warszawskiego getta''. [[Polska Fundacja Kulturalna]] Londyn 1983 ISBN 0-85065-123-9, ''Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego'' w: "Zeszyty Historyczne" Paryż 1983 nr 65, przedruki w drugim obiegu: [[CDN (wydawnictwo)|Wydawnictwo CDN]], Warszawa 1983; [[Łódzki Zespół Oświaty Niezależnej]]; Wydawnictwo "Solidarność Walcząca" Łódź 1986; wydania późniejsze: Interpress, Warszawa 1988; Wydawnictwo Profil, Wrocław; Łódzka Księgarnia Niezależna, Łódź 1991)<ref>[http://www.incipit.home.pl/bibula_/bze.html Na stronie: Bibuła. Polskie wydawnictwa niezależne 1976-1989 r.]</ref> |
* ''Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego'' (Wydawnictwo CK [[Bund (partia)|Bund]], Łódź [[1945 w literaturze|1945]]; wydanie emigracyjne: ''Getto walczy. W czterdziestą rocznicę. Agonia, walka i śmierć warszawskiego getta''. [[Polska Fundacja Kulturalna]] Londyn 1983 ISBN 0-85065-123-9, ''Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego'' w: "Zeszyty Historyczne" Paryż 1983 nr 65, przedruki w drugim obiegu: [[CDN (wydawnictwo)|Wydawnictwo CDN]], Warszawa 1983; [[Łódzki Zespół Oświaty Niezależnej]]; Wydawnictwo "Solidarność Walcząca" Łódź 1986; wydania późniejsze: Interpress, Warszawa 1988; Wydawnictwo Profil, Wrocław; Łódzka Księgarnia Niezależna, Łódź 1991)<ref>[http://www.incipit.home.pl/bibula_/bze.html Na stronie: Bibuła. Polskie wydawnictwa niezależne 1976-1989 r.]</ref> |
||
* książki naukowej z zakresu kardiologii ''Zawał serca: z doświadczeń Oddziału Intensywnej Terapii Szpitala im. Dr M. Pirogowa w Łodzi'' (Komitet Redakcyjny Posiedzeń Naukowych Oddziału Kardiologii i Reanimacji, Łódź [[1975 w literaturze|1975]], wyd. II uzupełnione: [[1979 w literaturze|1979]]) |
* książki naukowej z zakresu kardiologii ''Zawał serca: z doświadczeń Oddziału Intensywnej Terapii Szpitala im. Dr M. Pirogowa w Łodzi'' (Komitet Redakcyjny Posiedzeń Naukowych Oddziału Kardiologii i Reanimacji, Łódź [[1975 w literaturze|1975]], wyd. II uzupełnione: [[1979 w literaturze|1979]]) |
||
* ''I była miłość w getcie'' (spisała Paula Sawicka; Świat Książki 2009, ISBN 978-83-247-1416-2) |
* ''I była miłość w getcie'' (spisała Paula Sawicka; Świat Książki 2009, ISBN 978-83-247-1416-2) |
||
* W sobotę 8.02.2014 znaleziono na śmietniku w Kielcach książkę I była miłość w getcie, którą wysłuchała i napisała pani Paula Sawicka, przyjaciółka pana Edelmana, i dostał od niego prezydent Kielc pan Wojciech Lubawski z dedykacją dla niego i datą 19.04.2009 r. podczas premiery `Listów z Placu Zgody`, który odbył się właśnie tego dnia w Kieleckim Centrum Kultury. Pan prezydent Kielc powiedział, że miała ona wartość sentymentalną i została mu ukradziona. |
|||
oraz ok. 40 artykułów naukowych. |
oraz ok. 40 artykułów naukowych. |
||
Wersja z 19:56, 12 lut 2014
Marek Edelman Warszawa, 2005 | |
Data urodzenia |
niepewne: |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Odznaczenia | |
Marek Edelman (jid. מאַרעק עדעלמאַן; data i miejsce urodzin nieznane, przyjęto 1 stycznia 1922 w Warszawie lub 1 stycznia 1919 w Homlu[1], zm. 2 października 2009 w Warszawie[2]) – polski działacz polityczny i społeczny żydowskiego pochodzenia, lekarz kardiolog, jeden z przywódców powstania w getcie warszawskim, kawaler Orderu Orła Białego.
Życiorys
Młodość i II wojna światowa
Jego rodzice mieszkali w Homlu, później rodzina przeprowadziła się do Warszawy (po II wojnie światowej Marek Edelman podawał jako miejsce swoich urodzin Warszawę w celu uniknięcia repatriacji do Związku Radzieckiego). Rodzice byli zaangażowani w działalność polityczną: matka, Cecylia Edelman z domu Percowska, działała w kobiecym odłamie Bundu (Jidisze Arbeter Froj); ojciec, Natan Feliks (zm. ok. 1924), związany był z socjalistycznymi rewolucjonistami rosyjskimi (tzw. eserowcami).
Jako dziecko Marek Edelman wstąpił do Socjalistiszer Kinder-Farband (SKIF), organizacji dziecięcej działającej przy Bundzie. Po śmierci matki w 1934 sam zarabiał na swoje utrzymanie. Otoczony był też nieformalną opieką działaczek Bundu (Soni Nowogródzkiej i Estery Iwińskiej). W 1939 został członkiem Socjalistycznego Związku Młodzieży Przyszłość (Cukunft)[3].
W czasie II wojny światowej należał do Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego (Bund), w 1942 był wśród założycieli Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB). Pracował m.in. jako goniec w Szpitalu Bersohnów i Baumanów[4]. W 1943 uczestniczył w powstaniu w getcie warszawskim, a po śmierci Mordechaja Anielewicza został ostatnim przywódcą bojowników ŻOB podczas walk w getcie. 10 maja 1943 wraz z grupą żydowskich bojowców przedostał się kanałami na ulicę Prostą.
W 1944 brał udział w powstaniu warszawskim (jako członek ŻOB podporządkowanej Armii Ludowej na Starówce). Po wojnie nie wyjechał z Polski, od 1946 na stałe zamieszkał w Łodzi.
Okres PRL
W 1951 ukończył studia na Akademii Medycznej w Łodzi, specjalizował się następnie w zakresie kardiologii. Do 1967 pracował w Klinice Chorób Wewnętrznych macierzystej uczelni, a następnie na oddziale kardiologii w klinice Wojskowej Akademii Medycznej. W 1972 został ordynatorem oddziału intensywnej terapii łódzkiego Wojewódzkiego Szpitala im. Mikołaja Pirogowa[5].
Działalność opozycyjną rozpoczął w połowie lat 70., podejmując współpracę z Komitetem Obrony Robotników. W styczniu 1976 był jednym z sygnatariuszy skierowanego do władz PRL Listu 101 przeciwko zmianom w konstytucji[6]. Od początku lat 80. działał w „Solidarności”, m.in. jako członek Zarządu Regionu Ziemia Łódzka. W stanie wojennym został na krótko internowany w Łęczycy[7]. Został uwolniony w wyniku interwencji Jana Józefa Szczepańskiego, prezesa Związku Literatów Polskich. Nawiązał też kontakty z redakcją podziemnego Tygodnika Mazowsze. W 1983 odmówił władzom PRL udziału w Honorowym Komitecie Obchodów 40-lecia Powstania w Getcie, natomiast SB uniemożliwiła mu udział w obchodach niezależnych[8]. W 1984, wraz z Jerzym Dłużniewskim, został członkiem podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej Ziemia Łódzka[8]. W drugim obiegu ukazywały się wznowienia jego książki z 1945 roku pt. Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego. W 1988 przewodniczył Komisji ds. Mniejszości Narodowych w ramach Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Uczestniczył w obradach podzespołu do spraw zdrowia w ramach rozmów Okrągłego Stołu.
III Rzeczpospolita
W kwietniu 1989 był przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego w Łodzi, organizującego kampanię wyborczą do parlamentu. Po 1990 prowadził działalność polityczną w ramach ROAD (był członkiem-założycielem), a następnie Unii Demokratycznej, Unii Wolności (był m.in. członkiem rady politycznej partii) oraz Partii Demokratycznej.
Przez ostatnie dwa lata życia mieszkał w Warszawie u swojej przyjaciółki, Pauli Sawickiej. 2 października 2009 zmarł z powodu niewydolności oddechowej. Został pochowany 9 października na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 12)[9][10]; mowę nad grobem wygłosił Jacek Bocheński. Wcześniej, podczas uroczystości żałobnej przed Pomnikiem Bohaterów Getta przemawiali także: Tadeusz Mazowiecki, Adam Michnik i Aleksander Smolar.
Życie prywatne
Z małżeństwa z Aliną Margolis (1922–2008) miał dwoje dzieci: syna Aleksandra (ur. 1951) i córkę Annę (ur. 1956).
Publikacje
Autor książek:
- Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego (Wydawnictwo CK Bund, Łódź 1945; wydanie emigracyjne: Getto walczy. W czterdziestą rocznicę. Agonia, walka i śmierć warszawskiego getta. Polska Fundacja Kulturalna Londyn 1983 ISBN 0-85065-123-9, Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego w: "Zeszyty Historyczne" Paryż 1983 nr 65, przedruki w drugim obiegu: Wydawnictwo CDN, Warszawa 1983; Łódzki Zespół Oświaty Niezależnej; Wydawnictwo "Solidarność Walcząca" Łódź 1986; wydania późniejsze: Interpress, Warszawa 1988; Wydawnictwo Profil, Wrocław; Łódzka Księgarnia Niezależna, Łódź 1991)[11]
- książki naukowej z zakresu kardiologii Zawał serca: z doświadczeń Oddziału Intensywnej Terapii Szpitala im. Dr M. Pirogowa w Łodzi (Komitet Redakcyjny Posiedzeń Naukowych Oddziału Kardiologii i Reanimacji, Łódź 1975, wyd. II uzupełnione: 1979)
- I była miłość w getcie (spisała Paula Sawicka; Świat Książki 2009, ISBN 978-83-247-1416-2)
- W sobotę 8.02.2014 znaleziono na śmietniku w Kielcach książkę I była miłość w getcie, którą wysłuchała i napisała pani Paula Sawicka, przyjaciółka pana Edelmana, i dostał od niego prezydent Kielc pan Wojciech Lubawski z dedykacją dla niego i datą 19.04.2009 r. podczas premiery `Listów z Placu Zgody`, który odbył się właśnie tego dnia w Kieleckim Centrum Kultury. Pan prezydent Kielc powiedział, że miała ona wartość sentymentalną i została mu ukradziona.
oraz ok. 40 artykułów naukowych.
Jego dzieje spisała Hanna Krall w wywiadzie pt. Zdążyć przed Panem Bogiem (wyd. I: Wydawnictwo Literackie 1977), powstały także jego biografie:
- Rudi Assuntino, Wlodek Goldkorn: Strażnik. Marek Edelman opowiada (Znak 1999, ISBN 83-7006-919-3; 2006, ISBN 83-240-0647-8)
- Witold Bereś, Krzysztof Burnetko, Marek Edelman. Życie. Po prostu (Świat Książki 2008, ISBN 978-83-247-0892-5)
- Witold Bereś, Krzysztof Burnetko, Marek Edelman: Bóg śpi (Świat Książki 2010, ISBN 978-83-247-1719-4)
Nagrody i wyróżnienia
- 19 kwietnia 1948 na wniosek Zarządu Głównego ZBoWiD "za zasługi położone w walce zbrojnej z okupantem hitlerowskim" został odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[12]
- W kwietniu 1989 Edelman odebrał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Yale[13][14].
- W kwietniu 1998 prezydent Aleksander Kwaśniewski wyróżnił Marka Edelmana najwyższym polskim odznaczeniem, Orderem Orła Białego.
- W październiku 2007 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi[15].
- W kwietniu 2008 prezydent Francji Nicolas Sarkozy odznaczył go Legią Honorową[16].
- W czerwcu 2009 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego[17] w Krakowie (uroczystość odbyła się w budynku Uniwersytetu Warszawskiego)[18].
- W kwietniu 2013 r. w Warszawie powiązany z antyfaszystowskim Stowarzyszeniem "Nigdy Więcej" artysta Dariusz Paczkowski namalował mural, upamiętniający Marka Edelmana. Pokazując go w ten sposób, chciałbym, żeby stał się superbohaterem dla młodych - tłumaczył Paczkowski w wywiadzie[19].
Upamiętnienie
- 3 października 2011 w Muzeum Miasta Łodzi otwarto Gabinet Marka Edelmana, dwie sale muzealne poświęcone Markowi Edelmanowi; pierwsza sala jest odwzorowaniem łódzkiego mieszkania Marka i Aliny Edelmanów, drugą wypełnia zbiór fotografii rodzinnych[20][21][22].
- Nazwisko Marka Edelmana widnieje na tablicy pamiątkowej umieszczonej przy pomniku ewakuacji bojowników getta warszawskiego przy ulicy Prostej 51 w Warszawie.
Filmy
- Obszerne fragmenty rozmowy Marka Edelmana z Symchą Ratajzerem z 1997 znalazły się w filmie dokumentalnym Agnieszki Arnold Rotem (2013).
- ↑ 90. urodziny Marka Edelmana – skrót artykułu z Gazety Łódzkiej w internetowym archiwum serwisu Gazeta.pl
- ↑ Marek Edelman nie żyje. gazeta.pl, 2 października 2009.
- ↑ Krzysztof Lesiakowski, Marek Edelman [w:] Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-89, Tom 1, Warszawa 2000, s. 74.
- ↑ Barbara Engelking, Jacek Leociak, Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 2001, s. 265
- ↑ Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności
- ↑ Marek Edelman nie żyje. polityka.pl, 2009-10-03. [dostęp 13 sierpnia 2011].
- ↑ Mirosława Łątkowska, Adam Borowski: Marek Edelman. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2013-02-25].
- ↑ a b Krzysztof Lesiakowski, Marek Edelman, op. cit. s. 75.
- ↑ Grób Marka Edelmana w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- ↑ W piątek pogrzeb Marka Edelmana. Gazeta Wyborcza, 05.10.2009. [dostęp 6 października 2009]. (pol.).
- ↑ Na stronie: Bibuła. Polskie wydawnictwa niezależne 1976-1989 r.
- ↑ Monitor Polski, poz. 192
- ↑ OIR Home | Office of Institutional Research
- ↑ Yale University; Honorary Degrees
- ↑ Doktor h.c. dla Marka Edelmana. wyborcza.pl, 7 października 2007.
- ↑ Legia Honorowa dla Marka Edelmana. gazeta.pl, 11 kwietnia 2008.
- ↑ Doktorzy honoris causa
- ↑ Marek Edelman z tytułem honoris causa UJ. gazeta.pl, 2009-06-08. [dostęp 2012-11-22].
- ↑ Znany artysta stworzy mural z Markiem Edelmanem, [dostęp: 06.04.2013 r.]
- ↑ Anna Pawłowska: Gabinet Marka Edelmana w Muzeum Miasta Łodzi. dzienniklodzki.pl. [dostęp 2012-11-22].
- ↑ Dziennik Łódxki: Gabinet Marka Edelmana. [dostęp 2012-11-30].
- ↑ Koniak i papierosy. Gabinet Marka Edelmana w pałacu Poznańskich. [dostęp 2012-11-30].
Bibliografia
- Rudi Assuntino, Wlodek Goldkorn, Strażnik. Marek Edelman opowiada (Znak 1999, ISBN 83-7006-919-3)
- Witold Bereś, Krzysztof Burnetko, Marek Edelman. Życie. Po prostu (Świat Książki 2008, ISBN 978-83-247-0892-5)
- Marek Edelman, I była miłość w getcie (spisała Paula Sawicka; Świat Książki 2009, ISBN 978-83-247-1416-2)
- Marek Edelman – nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności
- Krzysztof Lesiakowski, Marek Edelman, w: Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-89, Tom 1, Ośrodek Karta, Warszawa 2000 ISBN 83-88288-65-2.
Linki zewnętrzne
- ISNI: 0000000122821895
- VIAF: 78769980
- LCCN: n84099601
- GND: 118528866
- BnF: 119015443
- SUDOC: 026848325
- SBN: RAVV006975
- NLA: 35868021
- NKC: xx0102749
- BNE: XX4906031
- NTA: 073183857
- BIBSYS: 4112842
- CiNii: DA17287884
- Open Library: OL6761543A
- PLWABN: 9810646539705606
- NUKAT: n93120685
- J9U: 987007296513505171
- CANTIC: a11605303
- NSK: 000690670
- LIH: LNB:nz+;=CC
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Członkowie i współpracownicy KOR
- Honorowi obywatele Łodzi
- Honorowi Obywatele miasta stołecznego Warszawy
- Polscy kardiolodzy
- Laureaci medalu świętego Jerzego
- Ludzie związani z Homlem
- Ludzie związani z Łodzią
- Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (III Rzeczpospolita)
- Pochowani na cmentarzu żydowskim na Woli w Warszawie
- Polacy odznaczeni Legią Honorową
- Politycy Bundu
- Politycy Partii Demokratycznej - demokraci.pl
- Politycy ROAD
- Politycy Unii Demokratycznej
- Politycy Unii Wolności
- Polscy chirurdzy
- Polscy Żydzi
- Powstańcy getta warszawskiego
- Powstańcy warszawscy
- Sygnatariusze protestów przeciwko zmianom w konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w 1976
- Uczestnicy Okrągłego Stołu (strona solidarnościowa)
- Urodzeni w XX wieku
- Więźniowie getta warszawskiego
- Żołnierze Armii Ludowej
- Żołnierze Żydowskiej Organizacji Bojowej
- Zmarli w 2009