Przejdź do zawartości

Ortolan: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Trznadlowate"; Dodano kategorię "Trznadle" za pomocą HotCat, drobne merytoryczne
m drobne techniczne
Linia 4: Linia 4:
|TSN = 559883
|TSN = 559883
|zoolog = [[Karol Linneusz|Linnaeus]], 1758
|zoolog = [[Karol Linneusz|Linnaeus]], 1758
|okres istnienia =
|okres istnienia =
|grafika = Emberiza hortulana cropped.jpg
|grafika = Emberiza hortulana cropped.jpg
|opis grafiki = Samiec
|opis grafiki = Samiec
Linia 19: Linia 19:
|rodzaj = ''[[Emberiza]]''
|rodzaj = ''[[Emberiza]]''
|gatunek = ortolan
|gatunek = ortolan
|synonimy =
|synonimy =
|status IUCN = LC
|status IUCN = LC
|IUCN id = 22720916
|IUCN id = 22720916
Linia 33: Linia 33:
Wielkości [[Wróbel zwyczajny|wróbla]]. Długość ciała 15–16 cm, masa ciała około 25 g{{r|ak}}. U samca głowa popielata, występuje żółty wąs i śliniak. Grzbiet rdzawobrązowy z czarnobrązowymi plamkami. Strona brzuszna cynamonowobrązowa, pierś zielonkawoszara. Dziób jest czerwonawy, oczy i nogi brązowe. Samice ubarwione bardziej blado, z prążkowaną piersią. Są nieznacznie mniejsze od samców, także ich [[obrączka oczna]] wykazuje mniejsze rozmiary{{r|ak}}.
Wielkości [[Wróbel zwyczajny|wróbla]]. Długość ciała 15–16 cm, masa ciała około 25 g{{r|ak}}. U samca głowa popielata, występuje żółty wąs i śliniak. Grzbiet rdzawobrązowy z czarnobrązowymi plamkami. Strona brzuszna cynamonowobrązowa, pierś zielonkawoszara. Dziób jest czerwonawy, oczy i nogi brązowe. Samice ubarwione bardziej blado, z prążkowaną piersią. Są nieznacznie mniejsze od samców, także ich [[obrączka oczna]] wykazuje mniejsze rozmiary{{r|ak}}.


W odróżnieniu od innych [[trznadle|trznadli]], ortolan odbywa dwa pierzenia. W lipcu wymieniają wszystkie pióra, za na [[przedwiośnie|przedwiośniu]] jedynie drobne pióra okrywowe, dzięki czemu samce przybierają swoje ozdobne barwy{{r|ak}}.
W odróżnieniu od innych [[trznadle|trznadli]], ortolan odbywa dwa pierzenia. W lipcu wymieniają wszystkie pióra, zaś na [[przedwiośnie|przedwiośniu]] jedynie drobne pióra okrywowe, dzięki czemu samce przybierają swoje ozdobne barwy{{r|ak}}.


== Zasięg występowania ==
== Zasięg występowania ==
W [[Europa|Europie]] gniazduje niemal na całym kontynencie, z wyjątkiem byłych republik nadbałtyckich i północnych części [[Skandynawia|Skandynawii]]. Do tego obszary lęgowe występują od [[Palestyna|Palestyny]] i [[Turcja|Turcji]] po [[Iran]] i [[Mongolia|Mongolię]]. Zimowiska leżą na południe od obszarów lęgowych, jednak w południowej Europie miejscami występują cały rok (miejsca ptaków lęgowych zajmują wtedy zimujące ptaki z północy). Wiele europejskich ortolanów zimuje w [[Afryka|Afryce]] na południe od [[Sahara|Sahary]], zaś azjatyckich na [[Półwysep Arabski|Półwyspie Arabskim]] i w [[Indiach]]{{r|ak}}.
W [[Europa|Europie]] gniazduje niemal na całym kontynencie, z wyjątkiem byłych republik nadbałtyckich i północnych części [[Skandynawia|Skandynawii]]. Do tego obszary lęgowe występują od [[Palestyna|Palestyny]] i [[Turcja|Turcji]] po [[Iran]] i [[Mongolia|Mongolię]]. Zimowiska leżą na południe od obszarów lęgowych, jednak w południowej Europie miejscami występują cały rok (miejsca ptaków lęgowych zajmują wtedy zimujące ptaki z północy). Wiele europejskich ortolanów zimuje w [[Afryka|Afryce]] na południe od [[Sahara|Sahary]], zaś azjatyckich na [[Półwysep Arabski|Półwyspie Arabskim]] i w [[Indie|Indiach]]{{r|ak}}.


Występuje na obszarach nizinnych. W [[Polska|Polsce]] nieliczny ptak lęgowy o nierównomiernym zasięgu. W ostatnich latach liczebność wzrosła do niekiedy kilku par na kilometr kwadratowy{{r|ak}}.
Występuje na obszarach nizinnych. W [[Polska|Polsce]] nieliczny ptak lęgowy o nierównomiernym zasięgu. W ostatnich latach liczebność wzrosła do niekiedy kilku par na kilometr kwadratowy{{r|ak}}.
Linia 45: Linia 45:


== Ochrona ==
== Ochrona ==
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty [[Gatunkowa ochrona zwierząt|ścisłą ochroną gatunkową]]<ref>Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną {{Dziennik Ustaw|rok=2004|numer=220|pozycja=2237}}</ref>. W starożytnym Rzymie mieszkańcy łapali drobne ptaki, w szczególności [[potrzos]]y i ortolany, w celach spożywczych. We [[Włochy|Włoszech]] proceder jest kontynuowany{{r|ak}}.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty [[Gatunkowa ochrona zwierząt|ścisłą ochroną gatunkową]]<ref>Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną {{Dziennik Ustaw|rok=2004|numer=220|pozycja=2237}}</ref>. W starożytnym Rzymie mieszkańcy łapali drobne ptaki, w szczególności [[potrzos zwyczajny|potrzosy]] i ortolany, w celach spożywczych. We [[Włochy|Włoszech]] proceder jest kontynuowany{{r|ak}}.


{{Przypisy|przypisy=
{{Przypisy|przypisy=

Wersja z 15:28, 13 lut 2016

Ortolan
Emberiza hortulana[1]
Linnaeus, 1758
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

trznadle

Rodzaj

Emberiza

Gatunek

ortolan

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Ortolan[3], trznadel ortolan (Emberiza hortulana) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny trznadli (Emberizidae), zamieszkujący większość Europy i zachodnią Azję. W zachodniej Europie występuje wyspowo, nie na całym obszarze. W Polsce nieliczny ptak lęgowy niżu, choć rozmieszczony nierównomiernie i miejscowo może być liczny[4]. Przeloty IV–V i VIII–IX, zimuje w Afryce. Monotypowy.

Drugi człon nazwy naukowej hortulana pochodzi od łacińskiego słowa hortus – ogród[5].

Morfologia

Wielkości wróbla. Długość ciała 15–16 cm, masa ciała około 25 g[5]. U samca głowa popielata, występuje żółty wąs i śliniak. Grzbiet rdzawobrązowy z czarnobrązowymi plamkami. Strona brzuszna cynamonowobrązowa, pierś zielonkawoszara. Dziób jest czerwonawy, oczy i nogi brązowe. Samice ubarwione bardziej blado, z prążkowaną piersią. Są nieznacznie mniejsze od samców, także ich obrączka oczna wykazuje mniejsze rozmiary[5].

W odróżnieniu od innych trznadli, ortolan odbywa dwa pierzenia. W lipcu wymieniają wszystkie pióra, zaś na przedwiośniu jedynie drobne pióra okrywowe, dzięki czemu samce przybierają swoje ozdobne barwy[5].

Zasięg występowania

W Europie gniazduje niemal na całym kontynencie, z wyjątkiem byłych republik nadbałtyckich i północnych części Skandynawii. Do tego obszary lęgowe występują od Palestyny i Turcji po Iran i Mongolię. Zimowiska leżą na południe od obszarów lęgowych, jednak w południowej Europie miejscami występują cały rok (miejsca ptaków lęgowych zajmują wtedy zimujące ptaki z północy). Wiele europejskich ortolanów zimuje w Afryce na południe od Sahary, zaś azjatyckich na Półwyspie Arabskim i w Indiach[5].

Występuje na obszarach nizinnych. W Polsce nieliczny ptak lęgowy o nierównomiernym zasięgu. W ostatnich latach liczebność wzrosła do niekiedy kilku par na kilometr kwadratowy[5].

Lęgi

Jaja E. hortulana

Ptaki przybywają z zimowisk pod koniec kwietnia lub na początku maja. Sezon lęgowy rozpoczyna się na początku maja. Gniazdo umieszczone jest na ziemi pośród gęstej roślinności; buduje je samica. Przy gnieździe ptaki są bardzo płochliwe. Zniesienie liczy około 5 jaj. Inkubacja trwa 12–14 dni. Młode pozostają w gnieździe przez blisko dwa tygodnie. Ortolan wyprowadza jeden lub dwa lęgi w sezonie. Odlatuje w sierpniu[5].

Ochrona

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[6]. W starożytnym Rzymie mieszkańcy łapali drobne ptaki, w szczególności potrzosy i ortolany, w celach spożywczych. We Włoszech proceder jest kontynuowany[5].

  1. Emberiza hortulana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Emberiza hortulana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015-4 (ang.).
  3. P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Emberizidae Vigors, 1825 - trznadle - Old word buntings (wersja: 2015-05-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2015-12-13].
  4. Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP "pro Natura", 2003, s. 778. ISBN 83-919626-1-X. Według skali przyjętej przez autorów, dla okresu lęgowego nieliczny oznacza zagęszczenie 1–10 par na 100 km2, a liczny – 100–1000 par na 100 km2.
  5. a b c d e f g h Andrzej Kruszewicz: Ptaki Polski. Warszawa: MULTICO, 2007, s. 296. ISBN 978-83-7074-474-9.
  6. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Zobacz też

Linki zewnętrzne