Ortolan: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięto kategorię "Trznadlowate"; Dodano kategorię "Trznadle" za pomocą HotCat, drobne merytoryczne |
m drobne techniczne |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|TSN = 559883 |
|TSN = 559883 |
||
|zoolog = [[Karol Linneusz|Linnaeus]], 1758 |
|zoolog = [[Karol Linneusz|Linnaeus]], 1758 |
||
|okres istnienia = |
|okres istnienia = |
||
|grafika = Emberiza hortulana cropped.jpg |
|grafika = Emberiza hortulana cropped.jpg |
||
|opis grafiki = Samiec |
|opis grafiki = Samiec |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
|rodzaj = ''[[Emberiza]]'' |
|rodzaj = ''[[Emberiza]]'' |
||
|gatunek = ortolan |
|gatunek = ortolan |
||
|synonimy = |
|synonimy = |
||
|status IUCN = LC |
|status IUCN = LC |
||
|IUCN id = 22720916 |
|IUCN id = 22720916 |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
Wielkości [[Wróbel zwyczajny|wróbla]]. Długość ciała 15–16 cm, masa ciała około 25 g{{r|ak}}. U samca głowa popielata, występuje żółty wąs i śliniak. Grzbiet rdzawobrązowy z czarnobrązowymi plamkami. Strona brzuszna cynamonowobrązowa, pierś zielonkawoszara. Dziób jest czerwonawy, oczy i nogi brązowe. Samice ubarwione bardziej blado, z prążkowaną piersią. Są nieznacznie mniejsze od samców, także ich [[obrączka oczna]] wykazuje mniejsze rozmiary{{r|ak}}. |
Wielkości [[Wróbel zwyczajny|wróbla]]. Długość ciała 15–16 cm, masa ciała około 25 g{{r|ak}}. U samca głowa popielata, występuje żółty wąs i śliniak. Grzbiet rdzawobrązowy z czarnobrązowymi plamkami. Strona brzuszna cynamonowobrązowa, pierś zielonkawoszara. Dziób jest czerwonawy, oczy i nogi brązowe. Samice ubarwione bardziej blado, z prążkowaną piersią. Są nieznacznie mniejsze od samców, także ich [[obrączka oczna]] wykazuje mniejsze rozmiary{{r|ak}}. |
||
W odróżnieniu od innych [[trznadle|trznadli]], ortolan odbywa dwa pierzenia. W lipcu wymieniają wszystkie pióra, |
W odróżnieniu od innych [[trznadle|trznadli]], ortolan odbywa dwa pierzenia. W lipcu wymieniają wszystkie pióra, zaś na [[przedwiośnie|przedwiośniu]] jedynie drobne pióra okrywowe, dzięki czemu samce przybierają swoje ozdobne barwy{{r|ak}}. |
||
== Zasięg występowania == |
== Zasięg występowania == |
||
W [[Europa|Europie]] gniazduje niemal na całym kontynencie, z wyjątkiem byłych republik nadbałtyckich i północnych części [[Skandynawia|Skandynawii]]. Do tego obszary lęgowe występują od [[Palestyna|Palestyny]] i [[Turcja|Turcji]] po [[Iran]] i [[Mongolia|Mongolię]]. Zimowiska leżą na południe od obszarów lęgowych, jednak w południowej Europie miejscami występują cały rok (miejsca ptaków lęgowych zajmują wtedy zimujące ptaki z północy). Wiele europejskich ortolanów zimuje w [[Afryka|Afryce]] na południe od [[Sahara|Sahary]], zaś azjatyckich na [[Półwysep Arabski|Półwyspie Arabskim]] i w [[Indiach]]{{r|ak}}. |
W [[Europa|Europie]] gniazduje niemal na całym kontynencie, z wyjątkiem byłych republik nadbałtyckich i północnych części [[Skandynawia|Skandynawii]]. Do tego obszary lęgowe występują od [[Palestyna|Palestyny]] i [[Turcja|Turcji]] po [[Iran]] i [[Mongolia|Mongolię]]. Zimowiska leżą na południe od obszarów lęgowych, jednak w południowej Europie miejscami występują cały rok (miejsca ptaków lęgowych zajmują wtedy zimujące ptaki z północy). Wiele europejskich ortolanów zimuje w [[Afryka|Afryce]] na południe od [[Sahara|Sahary]], zaś azjatyckich na [[Półwysep Arabski|Półwyspie Arabskim]] i w [[Indie|Indiach]]{{r|ak}}. |
||
Występuje na obszarach nizinnych. W [[Polska|Polsce]] nieliczny ptak lęgowy o nierównomiernym zasięgu. W ostatnich latach liczebność wzrosła do niekiedy kilku par na kilometr kwadratowy{{r|ak}}. |
Występuje na obszarach nizinnych. W [[Polska|Polsce]] nieliczny ptak lęgowy o nierównomiernym zasięgu. W ostatnich latach liczebność wzrosła do niekiedy kilku par na kilometr kwadratowy{{r|ak}}. |
||
Linia 45: | Linia 45: | ||
== Ochrona == |
== Ochrona == |
||
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty [[Gatunkowa ochrona zwierząt|ścisłą ochroną gatunkową]]<ref>Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną {{Dziennik Ustaw|rok=2004|numer=220|pozycja=2237}}</ref>. W starożytnym Rzymie mieszkańcy łapali drobne ptaki, w szczególności [[potrzos]] |
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty [[Gatunkowa ochrona zwierząt|ścisłą ochroną gatunkową]]<ref>Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną {{Dziennik Ustaw|rok=2004|numer=220|pozycja=2237}}</ref>. W starożytnym Rzymie mieszkańcy łapali drobne ptaki, w szczególności [[potrzos zwyczajny|potrzosy]] i ortolany, w celach spożywczych. We [[Włochy|Włoszech]] proceder jest kontynuowany{{r|ak}}. |
||
{{Przypisy|przypisy= |
{{Przypisy|przypisy= |
Wersja z 15:28, 13 lut 2016
Emberiza hortulana[1] | |
Linnaeus, 1758 | |
Samiec | |
Samica | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
ortolan |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
Ortolan[3], trznadel ortolan (Emberiza hortulana) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny trznadli (Emberizidae), zamieszkujący większość Europy i zachodnią Azję. W zachodniej Europie występuje wyspowo, nie na całym obszarze. W Polsce nieliczny ptak lęgowy niżu, choć rozmieszczony nierównomiernie i miejscowo może być liczny[4]. Przeloty IV–V i VIII–IX, zimuje w Afryce. Monotypowy.
Drugi człon nazwy naukowej hortulana pochodzi od łacińskiego słowa hortus – ogród[5].
Morfologia
Wielkości wróbla. Długość ciała 15–16 cm, masa ciała około 25 g[5]. U samca głowa popielata, występuje żółty wąs i śliniak. Grzbiet rdzawobrązowy z czarnobrązowymi plamkami. Strona brzuszna cynamonowobrązowa, pierś zielonkawoszara. Dziób jest czerwonawy, oczy i nogi brązowe. Samice ubarwione bardziej blado, z prążkowaną piersią. Są nieznacznie mniejsze od samców, także ich obrączka oczna wykazuje mniejsze rozmiary[5].
W odróżnieniu od innych trznadli, ortolan odbywa dwa pierzenia. W lipcu wymieniają wszystkie pióra, zaś na przedwiośniu jedynie drobne pióra okrywowe, dzięki czemu samce przybierają swoje ozdobne barwy[5].
Zasięg występowania
W Europie gniazduje niemal na całym kontynencie, z wyjątkiem byłych republik nadbałtyckich i północnych części Skandynawii. Do tego obszary lęgowe występują od Palestyny i Turcji po Iran i Mongolię. Zimowiska leżą na południe od obszarów lęgowych, jednak w południowej Europie miejscami występują cały rok (miejsca ptaków lęgowych zajmują wtedy zimujące ptaki z północy). Wiele europejskich ortolanów zimuje w Afryce na południe od Sahary, zaś azjatyckich na Półwyspie Arabskim i w Indiach[5].
Występuje na obszarach nizinnych. W Polsce nieliczny ptak lęgowy o nierównomiernym zasięgu. W ostatnich latach liczebność wzrosła do niekiedy kilku par na kilometr kwadratowy[5].
Lęgi
Ptaki przybywają z zimowisk pod koniec kwietnia lub na początku maja. Sezon lęgowy rozpoczyna się na początku maja. Gniazdo umieszczone jest na ziemi pośród gęstej roślinności; buduje je samica. Przy gnieździe ptaki są bardzo płochliwe. Zniesienie liczy około 5 jaj. Inkubacja trwa 12–14 dni. Młode pozostają w gnieździe przez blisko dwa tygodnie. Ortolan wyprowadza jeden lub dwa lęgi w sezonie. Odlatuje w sierpniu[5].
Ochrona
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[6]. W starożytnym Rzymie mieszkańcy łapali drobne ptaki, w szczególności potrzosy i ortolany, w celach spożywczych. We Włoszech proceder jest kontynuowany[5].
- ↑ Emberiza hortulana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Emberiza hortulana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015-4 (ang.).
- ↑ P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Emberizidae Vigors, 1825 - trznadle - Old word buntings (wersja: 2015-05-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2015-12-13].
- ↑ Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP "pro Natura", 2003, s. 778. ISBN 83-919626-1-X. Według skali przyjętej przez autorów, dla okresu lęgowego nieliczny oznacza zagęszczenie 1–10 par na 100 km2, a liczny – 100–1000 par na 100 km2.
- ↑ a b c d e f g h Andrzej Kruszewicz: Ptaki Polski. Warszawa: MULTICO, 2007, s. 296. ISBN 978-83-7074-474-9.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237