Teatr Powszechny w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa ujedn., WP:SK+Bn, usunięcie zbędnych linków do dat |
szablon |
||
Linia 90: | Linia 90: | ||
* [http://www.powszechny.com/ Strona internetowa teatru] |
* [http://www.powszechny.com/ Strona internetowa teatru] |
||
{{Teatry w Warszawie}} |
|||
[[Kategoria:Teatry Warszawy|Powszechny]] |
[[Kategoria:Teatry Warszawy|Powszechny]] |
||
[[Kategoria:Praga-Południe]] |
[[Kategoria:Praga-Południe]] |
Wersja z 20:15, 10 kwi 2016
Teatr Powszechny widziany z alei Zielenieckiej | |
Pełna nazwa |
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera |
---|---|
Założyciel |
{{{założyciel}}} |
Data powstania |
1944 |
Państwo | {{{państwo}}} |
Lokalizacja |
ul. Zamoyskiego 20 |
Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} | |
Położenie na mapie świata | |
52,247042°N 21,048498°E/52,247042 21,048498 | |
Strona internetowa |
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera – teatr założony w 1944 znajdujący się przy ulicy Jana Zamoyskiego 20 w Warszawie.
Historia
Przed II wojną światową znajdował się w tym samym miejscu Kino-Teatr Popularny. Teatr Powszechny działa od 1944 otwarty z inicjatywy Jana Mrozińskiego jeszcze dalej pod nazwą Teatr Popularny. W 1945 dyrekcję teatru objął Eugeniusz Poreda.
W pierwszych latach Teatr Powszechny był miejscem pracy dla wielu przedwojennych aktorów. Od początku grano największych twórców światowej literatury takich jak: Włodzimierza Perzyńskiego, Gabrielę Zapolską, Karola Dickensa czy Szekspira. W 1955, na jeden sezon, Teatr Powszechny objął Henryk Szletyński. Po nim dyrektorem był Tadeusz Kaźmierski, a kierownikiem artystycznym została Irena Babel.
W końcu lat 50. rozpoczął się okres odnowy, przełomowa okazała się premiera spektaklu Wojna i pokój. Gwiazdą teatru był niewątpliwie Adam Hanuszkiewicz, który objął w 1963 dyrekcję sceny przy ulicy Zamoyskiego. W 1969 Adam Hanuszkiewicz został mianowany szefem Teatru Narodowego w Warszawie. Aktorzy Powszechnego i Narodowego stworzyli jeden zespół. W 1975 dyrektorem teatru został Zygmunt Hübner, wybitny reżyser i aktor. Zygmunt Hübner skoncentrował wokół sceny najlepszych ówcześnie aktorów: Mariusza Benoit, Janusza Gajosa, czy Krystynę Jandę. W 1989 zmarł Zygmunt Hübner, a dyrektorem artystycznym Teatru Powszechnego został Andrzej Wajda, a od 1991 do 2007 dyrektorem naczelnym i artystycznym teatru był Krzysztof Rudziński, który z powodzeniem zastosował formułę teatru gwiazdorskiego. W latach 2007-2011 dyrektorem naczelnym i artystycznym był reżyser Jan Buchwald. Od września 2011 dyrektorem był Robert Gliński, od 2014 Paweł Łysak.
W latach 2009–2010 przeprowadzono remont generalny budynku teatru. W okresie remontu zespół grał gościnnie na deskach innych warszawskich teatrów.
Patron Teatru Powszechnego
- Osobny artykuł:
Zygmunt Hübner rozpoczął pracę w Teatrze Powszechnym w Warszawie w 1974 i był z nim związany aż do śmierci. Do 1977 pracował tam jako kierownik artystyczny, a od 1977 jako dyrektor naczelny i artystyczny. Dzięki swojemu talentowi artystycznemu i organizacyjnemu oraz współpracy z najwybitniejszymi indywidualnościami polskiego teatru powtórzył sukces z pracy w Starym Teatrze, czyniąc z Teatru Powszechnego jedną z najlepszych scen w kraju. Wyreżyserował tam wiele ważnych i cenionych spektakli, m.in. Lot nad kukułczym gniazdem (1977) Dale’a Wassermana na podstawie powieści Kena Keseya, Zemstę (1978) Aleksandra Fredry, Spiskowców na podstawie powieści W oczach Zachodu (1980) Josepha Conrada, Iwonę, księżniczkę Burgunda (1983) Witolda Gombrowicza, Garderobianego (1986) Ronalda Harwooda i Medeę (1988) Eurypidesa. W kierowanym przez niego zespole aktorskim znaleźli się artyści współpracujący z nim wcześniej w Gdańsku i Krakowie: Mirosława Dubrawska, Anna Seniuk, Edmund Fetting, Kazimierz Kaczor, Władysław Kowalski, Franciszek Pieczka, Wojciech Pszoniak i Marek Walczewski oraz inny wybitni aktorzy: Krystyna Janda, Elżbieta Kępińska, Mariusz Benoit, Janusz Gajos, Leszek Herdegen, Piotr Machalica, Stanisław Zaczyk czy Zbigniew Zapasiewicz.
Z teatrem współpracowało wielu znakomitych reżyserów, wśród nich Kazimierz Kutz, Aleksander Bardini czy Piotr Cieślak, a także Andrzej Wajda, który w 1977 wystawił w Teatrze Powszechnym spektakl na podstawie Rozmów z katem Kazimierza Moczarskiego, w którym Hübner grał rolę Moczarskiego.
Sceny Teatru Powszechnego
Teatr Powszechny posiada 3 sceny:
- Scena 300 – realizowane są na niej największe spektakle światowego i krajowego repertuaru.
- Scena 200 – realizowane są na niej bardziej kameralne spektakle światowego i krajowego repertuaru
- Scena 100 – realizowane są tu spektakle wymagające małych nakładów finansowych, głównie małoobsadowe sztuki współczesne.
Zespół artystyczny Teatru Powszechnego
- Jacek Beler
- Tomasz Błasiak
- Eliza Borowska
- Aleksandra Bożek
- Paulina Chruściel
- Grzegorz Falkowski
- Jarosław Gruda
- Paulina Holtz
- Kazimierz Kaczor
- Elżbieta Kępińska
- Zbigniew Konopka
- Agnieszka Krukówna
- Piotr Ligienza
- Anna Moskal
- Michał Napiątek
- Edyta Olszówka
- Dominika Ostałowska
- Joanna Osyda
- Sławomir Pacek
- Franciszek Pieczka
- Maria Robaszkiewicz
- Olga Sawicka
- Jerzy Schejbal
- Karina Seweryn
- Dariusz Siastacz
- Justyna Sieńczyłło
- Zygmunt Sierakowski
- Michał Sitarski
- Krzysztof Szczerbiński
- Kazimierz Wysota
- Katarzyna Maria Zielińska
- Joanna Żółkowska
Do zespołu artystycznego teatru w przeszłości należeli również: Maciej Góraj (w latach 1974–1989), Krzysztof Stroiński oraz zmarły Andrzej Piszczatowski.