Wiktor Woroszylski: Różnice pomiędzy wersjami

Wiktor Woroszylski
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1927 ; Grodno
Data i miejsce śmierci	13 września 1996 ; Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Dziedzina sztuki	proza, poezja
	Odznaczenia
	Nagrody
	Nagroda Fundacji im. Kościelskich: 1965;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 23:06, 16 cze 2019

Wiktor Woroszylski (ur. 8 czerwca 1927 w Grodnie, zm. 13 września 1996 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, tłumacz i recenzent filmowy.

Życiorys

Syn Grzegorza i Barbary z domu Grodzieńczyk. Urodzony w zasymilowanej rodzinie żydowskiej (ojciec był znanym miejscowym lekarzem), okupację przeżył w Grodnie na fałszywych papierach, pracując w warsztacie stolarskim. W 1945 r. przyjechał do Łodzi, zaczął studia, początkowo medycynę, ostatecznie polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim. Zapisał się także do PPR, potem był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[1]. Zaczynał jako autor poezji publicystyczno-agitacyjnej, będąc czołową postacią tzw. pryszczatych. W 1947 r. przeniósł się do Warszawy. Od końca 1948 do 1951 mieszkał w Szczecinie, gdzie urodził się jego pierwszy syn – Feliks. Po 1955 r. zaczął pisać lirykę refleksyjną, opowiadania, szkice, utwory dla dzieci i młodzieży oraz zajął się przekładami literackimi z języka rosyjskiego.

Redaktor m.in. czasopism „Głos Ludu”, „Po prostu”, „Nowa Kultura” (od 1956 naczelny) i „Zapis”. Tłumacz utworów i listów Zoszczenki, Majakowskiego, Sołżenicyna, Brodskiego, Awierincewa.

Zerwał z komunizmem po stłumieniu rewolucji węgierskiej 1956, którą obserwował na własne oczy, przebywając wówczas w Budapeszcie (w PZPR formalnie pozostał do 1966 r.). W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej^[2]. W latach 70. XX w. związany z opozycją demokratyczną, współpracownik Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”^[1], od lutego 1978 r. członek i następnie wykładowca Towarzystwa Kursów Naukowych, objęty zakazem druku przez komunistyczną cenzurę, internowany po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r.

W 1950 r., z okazji święta 22 lipca, za poemat o Karolu Świerczewskim otrzymał Nagrodę Państwową III. stopnia^[3].

Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1955)^[4] i Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[5].

Twórczość

Proza

1958 Okrutna gwiazda
1960 I ty zostaniesz Indianinem (na podstawie powieści nakręcono film fabularny)
1962 Cyryl, gdzie jesteś?
1965 Podmuch malowanego wiatru
1973 Mniejszy szuka Dużego (na podstawie powieści nakręcono film fabularny)
1983 Don Kichot
1983 Kto zabił Puszkina?

Poezja

1949 Śmierci nie ma
1955 Z rozmów
1964 Niezgoda na ukłon
1970 Zagłada gatunków
1983 Lustro
1983 Dziennik internowania

Inne

Moi Moskale (przekład wyboru wierszy poetów rosyjskich)
Sny pod śniegiem. Opowieść o życiu Sałtykowa-Szczedrina (opowieść biograficzna)
Życie Majakowskiego (biografia)
Marsz Sportowy (przekład pieśni Izaaka Dunajewskiego)
Pozwólcie nam się cieszyć (wybór publicystyki)
Dziennik węgierski 1956
Życie Sergiusza Jesienina (Elwira Watała, Wiktor Woroszylski), 1973

Przypisy

↑ ^a ^b Kryptonim „Gracze”. Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” 1976-1981, wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 59.
↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. 2, Warszawa 1998, s. 315.
↑ 11 lipca 1955 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144
↑ 15 stycznia 1955 M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400, str. 1632

Bibliografia

Anna Bikont, Joanna Szczęsna: Lawina i kamienie: pisarze wobec komunizmu. Warszawa, 2006

Linki zewnętrzne

Wiktor Woroszylski w filmpolski.pl
granice.pl – Wiktor Woroszylski
PKF – Delegaci na Zlot Berliński w bazie Repozytorium Cyfrowego Filmoteki Narodowej – (Woroszylski przed domem w Szczecinie).

[KG-1] Kryptonim „Gracze”. Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” 1976-1981, wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 59.

[2] Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.

[3] Bohdan Urbankowski, Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. 2, Warszawa 1998, s. 315.

[4] 11 lipca 1955 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144

[5] 15 stycznia 1955 M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400, str. 1632

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 96: / Linia 96: @@
 [[Kategoria:Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie]]
 [[Kategoria:Politycy PPR]]
-[[Kategoria:Polscy poeci]]
-[[Kategoria:Polscy prozaicy]]
 [[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]]
 [[Kategoria:Polscy twórcy literatury dziecięcej i młodzieżowej]]
@@ Linia 105: / Linia 103: @@
 [[Kategoria:Urodzeni w 1927]]
 [[Kategoria:Zmarli w 1996]]
+[[Kategoria:Polscy poeci XX wieku]]
+[[Kategoria:Polscy prozaicy XX wieku]]