Polityka językowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Link do Pisarka wystarczy jeden, drobne redakcyjne |
m →Polityka językowa w Polsce: drobne redakcyjne |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
Zdaniem językoznawcy [[Walery Pisarek|Walerego Pisarka]] polityka językowa w Polsce polega przede wszystkim na czuwaniu nad rozwojem języka, wydawaniu ustaw językowych, [[standaryzacja językowa|standaryzowaniu]] i [[kodyfikacja (językoznawstwo)|kodyfikowaniu]] języka. Nadto jej istotą jest rozbudzenie [[świadomość językowa|świadomości językowej]] Polaków i promocja języka polskiego za granicą<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=384:nastpstwa-czonkostwa-ue-dla-maego-jzyka-wystpienie-honorowego&catid=50&Itemid=50| tytuł = Następstwa członkostwa UE dla małego języka| autor = Walery Pisarek| opublikowany = | data = 2001 | język = | data dostępu = 2019-12-12}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=780:pierwszy-rozbior-polszczyzny&catid=46&Itemid=53| tytuł = Pierwszy rozbiór polszczyzny| data dostępu = 2011-11-14| autor = Walery Pisarek| opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref><ref name="Bień2003">{{Cytuj pismo |nazwisko = Bień |imię = Janusz S.|autor link=Janusz Stanisław Bień |tytuł = O „pierwszym rozbiorze polszczyzny”, Radzie Języka Polskiego i normalizacji |url = https://www.researchgate.net/publication/40006327| czasopismo = [[Prace Filologiczne]] |wolumin = XLVIII |strony = 33–62 |rok = 2003 |issn = 0138-0567 |data dostępu = 2016-11-26}}</ref>. |
Zdaniem językoznawcy [[Walery Pisarek|Walerego Pisarka]] polityka językowa w Polsce polega przede wszystkim na czuwaniu nad rozwojem języka, wydawaniu ustaw językowych, [[standaryzacja językowa|standaryzowaniu]] i [[kodyfikacja (językoznawstwo)|kodyfikowaniu]] języka. Nadto jej istotą jest rozbudzenie [[świadomość językowa|świadomości językowej]] Polaków i promocja języka polskiego za granicą<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=384:nastpstwa-czonkostwa-ue-dla-maego-jzyka-wystpienie-honorowego&catid=50&Itemid=50| tytuł = Następstwa członkostwa UE dla małego języka| autor = Walery Pisarek| opublikowany = | data = 2001 | język = | data dostępu = 2019-12-12}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=780:pierwszy-rozbior-polszczyzny&catid=46&Itemid=53| tytuł = Pierwszy rozbiór polszczyzny| data dostępu = 2011-11-14| autor = Walery Pisarek| opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref><ref name="Bień2003">{{Cytuj pismo |nazwisko = Bień |imię = Janusz S.|autor link=Janusz Stanisław Bień |tytuł = O „pierwszym rozbiorze polszczyzny”, Radzie Języka Polskiego i normalizacji |url = https://www.researchgate.net/publication/40006327| czasopismo = [[Prace Filologiczne]] |wolumin = XLVIII |strony = 33–62 |rok = 2003 |issn = 0138-0567 |data dostępu = 2016-11-26}}</ref>. |
||
W Polsce język polski jest określony jako urzędowy przez [[Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej|konstytucję]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.sejm.gov.pl/prawo/konst/polski/kon1.htm| tytuł = Konstytucja Rzeczypospolitej polskiej, art 27| data dostępu = 2011-11-14| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref>, przy zastrzeżeniu, iż zapis ten nie narusza praw mniejszości narodowych wynikających z zawartych i ratyfikowanych umów. Szczegółowe przepisy w tym względzie zawiera [[ustawa o języku polskim]] oraz ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.mswia.gov.pl/portal/pl/1782958Ustawa_o_mniejszosciach_narodowych_i_etnicznych_oraz_o_jezyku_regionalnym.html| tytuł = Ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym| data dostępu = 2011-11-14| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref>. |
W [[Polska|Polsce]] [[język polski]] jest określony jako urzędowy przez [[Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej|konstytucję]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.sejm.gov.pl/prawo/konst/polski/kon1.htm| tytuł = Konstytucja Rzeczypospolitej polskiej, art 27| data dostępu = 2011-11-14| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref>, przy zastrzeżeniu, iż zapis ten nie narusza praw mniejszości narodowych wynikających z zawartych i ratyfikowanych umów. Szczegółowe przepisy w tym względzie zawiera [[ustawa o języku polskim]] oraz ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.mswia.gov.pl/portal/pl/1782958Ustawa_o_mniejszosciach_narodowych_i_etnicznych_oraz_o_jezyku_regionalnym.html| tytuł = Ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym| data dostępu = 2011-11-14| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref>. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
{{Układ wielokolumnowy | szerokość = 550px | |
{{Układ wielokolumnowy | szerokość = 550px | |
||
Wersja z 13:17, 16 gru 2019
Polityka językowa – ogół świadomych działań mających na celu kształtowanie pożądanych indywidualnych i zespołowych zachowań językowych[1].
Według innej definicji polityka językowa to zbiór zasad i założeń przyjęty przez władze danego państwa w stosunku do języka lub języków obowiązujących bądź używanych na jego terenie. Obejmuje ona przyjęcie języka urzędowego, określenie sposobu jego nauczania, status języków mniejszości narodowych, a także stosunek do ochrony języka przed wpływem obcych kultur[2].
Według innej, bardziej ogólnej definicji, polityka językowa jest to ogół środków stosowanych przez państwo, które służą docelowej regulacji procesów językowych[3]. Polityka językowa może dotyczyć zarówno jednego państwa, jak również organizacji międzynarodowych, np. Unii Europejskiej.
Polityka językowa w Polsce
Zdaniem językoznawcy Walerego Pisarka polityka językowa w Polsce polega przede wszystkim na czuwaniu nad rozwojem języka, wydawaniu ustaw językowych, standaryzowaniu i kodyfikowaniu języka. Nadto jej istotą jest rozbudzenie świadomości językowej Polaków i promocja języka polskiego za granicą[4][5][6].
W Polsce język polski jest określony jako urzędowy przez konstytucję[7], przy zastrzeżeniu, iż zapis ten nie narusza praw mniejszości narodowych wynikających z zawartych i ratyfikowanych umów. Szczegółowe przepisy w tym względzie zawiera ustawa o języku polskim oraz ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym[8].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Walery Pisarek: Polityka językowa Rzeczypospolitej Polskiej, państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 2010. [dostęp 2019-12-12].
- ↑ Polityka językowa. [dostęp 2011-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-18)].
- ↑ Recenzja książki Mariana Susskina "Paninterlingwa. Powszechny język międzynarodowy. [dostęp 2011-11-14].
- ↑ Walery Pisarek: Następstwa członkostwa UE dla małego języka. 2001. [dostęp 2019-12-12].
- ↑ Walery Pisarek: Pierwszy rozbiór polszczyzny. [dostęp 2011-11-14].
- ↑ Janusz S. Bień. O „pierwszym rozbiorze polszczyzny”, Radzie Języka Polskiego i normalizacji. „Prace Filologiczne”. XLVIII, s. 33–62, 2003. ISSN 0138-0567. [dostęp 2016-11-26].
- ↑ Konstytucja Rzeczypospolitej polskiej, art 27. [dostęp 2011-11-14].
- ↑ Ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym. [dostęp 2011-11-14].