Wilhelm Wichurski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne, przypis, sekcja |
lepiej |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
== Filmografia == |
== Filmografia == |
||
* 1953: ''[[Celuloza (film)|Celuloza]]'' |
* 1953: ''[[Celuloza (film)|Celuloza]]'' |
||
* 1955: ''Ostry dyżur'' (spektakl TV) |
* 1955: ''Ostry dyżur'' (spektakl TV)<ref>{{Filmpolski|tytuł|523707|Ostry dyżur}}</ref> – Korgut |
||
* 1956: ''[[Szkice węglem (film)|Szkice węglem]]'' |
* 1956: ''[[Szkice węglem (film)|Szkice węglem]]'' |
||
* 1958: ''[[Koniec świata o godzinie ósmej]]'' – Stevens, woźny |
* 1958: ''[[Koniec świata o godzinie ósmej]]'' – Stevens, woźny |
||
Wersja z 11:47, 30 kwi 2020
| Imię i nazwisko |
Wilhelm Franciszek Gwizdała |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Katarzyna Wietek |
| Lata aktywności |
1931–1976 |
| Odznaczenia | |
| |
Wilhelm Wichurski, właśc. Wilhelm Franciszek Gwizdała (ur. 19 października 1907 w Tarnowie, zm. 4 lipca 1979 w Warszawie) – polski aktor teatralny i telewizyjny.
Życiorys
Był synem Wojciecha Gwizdały i Marii z Bąków. Jego pierwszą żoną była Wanda z domu Gacek, a drugą Katarzyna z domu Wietek, z którą był związany aż do swojej śmierci w roku 1979. W rodzinnym Tarnowie ukończył gimnazjum, aby następnie kształcić się w Miejskiej Szkole Dramatycznej w Krakowie. W wieku 22 lat zdał egzamin eksternistyczny ZASP-u.
Zadebiutował w roku 1931 na scenie Teatru im. Słowackiego w Krakowie. Szybko też nawiązał współpracę z Teatrem Kameralnym oraz Teatrem im. Żeromskiego w Kielcach. Następnie do roku 1936 występował w Teatrze Miejskim w Grodnie.
Podczas II Wojny Światowej Wilhelm pracował najpierw w fabryce samochodów w Warszawie, a w roku 1944 był pracownikiem Dworca Wschodniego w Warszawie. Krótko po wojnie, w roku 1946 udało mu się na nowo rozpocząć prace w swoim zawodzie, dzięki czemu pojawił się na deskach Teatru Dramatycznego miasta stołecznego Warszawy. W kilka lat potem, mianowicie od roku 1951 aż do przejścia na emeryturę w lutym 1976 roku związał się z Teatrem Narodowym.
Na krótko przed śmiercią, w roku 1977 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wilhelm Wichurski zmarł 4 lipca 1979 roku w Warszawie. Pochówek miał miejsce na Cmentarzu Północnym w Warszawie.
Filmografia
- 1953: Celuloza
- 1955: Ostry dyżur (spektakl TV)[1] – Korgut
- 1956: Szkice węglem
- 1958: Koniec świata o godzinie ósmej – Stevens, woźny
- 1958: Dwie rurki z kremem – komisarz Lepere
- 1963: Skandal w Hellbergu – sierżant Blom
- 1964: Pożegnania – barman z Cafe Clubu
- 1966: Jedna noc – Woźnica
- 1970: Piszę pamiętnik artysty – lokaj Hrabiny
- 1977: Kremlowskie kuranty – przewodniczący komitetu domowego
Przypisy
- ↑ Ostry dyżur w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne
- Wilhelm Wichurski w bazie IMDb (ang.)
- Wilhelm Wichurski w bazie Filmweb
- Wilhelm Wichurski w bazie filmpolski.pl
- Szablon:E-teatr