Lukasówka

'Lukasówka'

Owoce odmiany 'Lukasówka' w okresie zbioru
Rodzaj	Grusza (Pyrus)
Gatunek	Pyrus communis L., (Grusze zachodnie)
Grupa odmian	zimowe
Mutanty	Lucas Bronzee
Rodzice	siewka nieznanego pochodzenia
Inne nazwy	'Alexander Lucas', 'Bera Lukasa', 'Beurre Alexandre Lucas'
Hodowca	Aleksander Lucas
Data wyhodowania	1874
Data zarejestrowania	1990 (PL)
Pochodzenie	Francja, Blois

Grusza 'Lukasówka' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich, o późnej porze dojrzewania (odmiana zimowa). Odmiana bardzo stara, którą znalazł Aleksander Lucas w 1874 roku jako przypadkową siewkę w lesie koło Blois we Francji. Do uprawy w Europie Zachodniej weszła bardzo szybko i zyskała duże uznanie. W Polsce znana i szeroko uprawiana od okresu międzywojennego, a obecnie obok 'Faworytki' i 'Konferencji' jest jedną z najpopularniejszych odmian grusz. Do Rejestru Odmian prowadzonego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych wpisana w 1990 roku.

Morfologia

Pokrój

Drzewo w młodości rośnie silnie, w starszym wieku średniosilnie, a nawet słabo. Tworzy koronę szerokostożkowatą, lub kulistojajowatą. Konary początkowo rosną w górę, lecz w strszym wieku poziomo, a często nawet lekko zwisają. Owocuje zarówno na krótkopędach jak i na długopędach.

Owoc

Wielkość średnia do bardzo dużej i są wyrównane na drzewie pod względem wielkości. Kształt jest jajowatoowalny lub tępostożkowaty, czasem nieregularny. Skórka jest gładka, lekko tłustawa i nieznacznie błyszcząca. Barwa skórki zielonkawożółta, po dojrzeniu słomkowożółta, czasem z delikatnym karminowym rumieńcem, bez ordzawienia. Szypułka jest dość krótka i gruba. Zagłębienie szypułkowe szerokie i płytkie. Zagłębienie kielichowe jest szerokie i pofałdowane, a kielich dość duży, otwarty, z długimi działkami. Miąższ ma barwę żółtawobiałą, jest średnioziarnisty, słodko – winny, soczysty, smaczny. Smak owocu jest często uzależniony od stanowiska na jakim się uprawia. Na złych stanowiskach, w chłodne lata owoce mogą być niesmaczne – "jałowe". Gniazdo nasienne otoczone jest cienkim pierścieniem komórek kamiennych.

Zastosowanie

• Roślina uprawna. W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie, najczęściej 3–5 roku po posadzeniu. Plonuje umiarkowanie obficie, lecz corocznie. Do obfitego owocowania wymaga zapylenia inną odmianą, a sama jest złym zapylaczem, gdyż jest odmianą triploidalną. W porównaniu do takich odmian jak Konferencja czy Bonkreta Williamsa zawiązuje niewiele owoców partenokarpicznie.
• Jest odmianą zalecaną do uprawy w Polsce w sadach towarowych, natomiast do uprawy amatorskiej pod warunkiem przeprowadzania starannej ochrony.

Uprawa

• Odmiana powinna być głównie uprawiana na podkładkach słabo rosnących. Z doświadczeń polskich wynika, że najlepsza jest pigwa S1. Oba komponenty zrastają się dobrze i nie ma potrzeby stosowania pośredniej, choć w Niemczech na pigwie MA jest stosowana. Na pigwach owocowanie jest obfitsze, a owoce dorodniejsze.
• Lukasówka jest odmianą średnio wytrzymałą na mróz i na zarazę ogniową. Jest jednak wrażliwa na parcha gruszy.
• Zbiór i przechowywanie: W warunkach polskich w zależności od rejonu i przebiegu pogody owoce dojrzałość zbiorczą osiągają od końca września do połowy października. Przechowują się bardzo dobrze, w zwykłej chłodni można je przechować do końca marca, a w chłodni z kontrolowaną o dwa miesiące dłużej, choć należy kontrolować stan owoców, gdyż czasem ulegają zbrązowieniu miąższu. Optymalna temperatura przechowywania wynosi -1 °C. Najlepsza do spożycia jest po miesiącu przechowywania, lub po 6 dniach w temperaturze 18 °C.

Bibliografia

• Aleksander Rejman: Pomologia. Warszawa: PWRiL, 1994. ISBN 83-09-01612-3. Brak numerów stron w książce
• Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006, s. 156. ISBN 83-89211-18-1.
• Bolesław Sękowski: Pomologia systematyczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993. ISBN 83-01-10859-2. Brak numerów stron w książce