Manna mielec

Szablon:Roślina infobox Manna mielec (Glyceria maxima) (Hartm. Holmb.) - gatunek rośliny należący do rodziny wiechlinowatych. Gatunek rodzimy pospolity. Występuje w całym kraju, również w Europie i Azji. W Polsce najczęściej spotykana jest na niżu.

Manna mielec

Charakterystyka

Roślina wieloletnia, mrozoodporna, należąca do gatunku traw, wiosną rozwija się wolno, później rośnie szybko.

Pokrój

Zielona roślina, tworząca pełzające rozłogi i luźne kępy.

Łodyga

Źdźbła, proste, rynienkowato prążkowane osiągają wysokość od 90 do 200 cm. jest dość obficie i równomiernie ulistnione. Obok pędów kwiatostanowych wykształca wydłużone pędy wegetatywne, o długich, jasnozielonych blaszkach liściowych.

Liście

Liście koloru szarozielonego, o kształcie lancetowtatym, szorstkie w dotyku, szczególnie na spodnim nerwie środkowym. Języczek liściowy krótki do 3 mm, tępy, podparty. Pochwy liściowe szorstkie i klinowate. Blaszka liścia o długości od 50 do 70 cm i szerokości do 2 cm, niewyraźnie unerwiona. Na liściach widoczne poprzeczne przegrody kanałów powietrznych, w postaci ciemniejszych punktów. Liść w pączku złożony.

Kwiaty

Na szczycie sztywnego, prostego, trzcinowego źdźbła bardzo duże od 20 do 40 cm długości wiechy, bogatokłoskowe, z 5-8 kwiatowymi kłoskami. Dolne gałązki u podstawy wiechy mają liczne gałązki boczne. Kłoski najpierw jasnozielone, później brunatne lub lekko fioletowe. Kwiaty wiatropylne. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Nasiona

Opelewione ziarniaki o barwie czarno brunatnej.

Korzeń

Długie podziemne czołgające się kłącza.

Biotop

Pospolita wodna trawa, występująca na wilgotnych, mokrych, żyznych łąkach, długotrwale zalewanych. Nad mulistymi brzegami wód wolno płynących, w płytkich jeziorach eutroficznych. Tworzy prawie jednogatunkowe zbiorowiska.

Rozmnażanie

Gatunek rozmnaża się przez wysiew ziarn oraz wegetatywnie przez rozłogi, fragmentację kłącza i pędów.

Zbiorowisko

Gatunek charakterystyczny dla: klasy (Cl.) Phragmitetea i związku (Ass.) Glycerietum maximae.

Zastosowanie

Daje dość wysoki plon, o średniej wartości pokarmowej. Przy późniejszym zbiorze nadaję się tylko na ściółkę.

Wady

Roślina zawiera glikozyd cyjanogenny, spasanie jej na zielono jest niebezpieczne.

Inne używane nazwy

manna wodna, manna duża, manna wielka.