Ortolan

Ortolan
	{{{nazwa łacińska}}}
	Linnaeus, 1758
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	trznadlowate
Rodzaj	Emberiza
Gatunek	ortolan
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 4 lis 2010, była oparta na tej wersji.

Szablon:Cechy taksonu Ortolan, trznadel ortolan (Emberiza hortulana) – mały ptak wędrowny z rodziny trznadlowatych, zamieszkujący większość Europy i zachodnią Azję. W zachodniej Europie występuje wyspowo, nie na całym obszarze. W Polsce nieliczny ptak lęgowy niżu, choć rozmieszczony nierównomiernie i miejscowo może być liczny^[3]. Przeloty IV–V i VIII–IX, zimuje w Afryce.

Cechy gatunku: Wielkości wróbla. U samca głowa popielata, żółta gardziel, wokół oczu widoczny żółty pasek. Grzbiet rdzawobrązowy z czarnobrązowymi plamkami. Strona brzuszna cynamonowobrązowa, pierś zielonkawoszara. Dziób jest czerwonawy, oczy i nogi brązowe. Samice ubarwione bardziej blado, z prążkowaną piersią.; Śpiew przypomina głos trznadla, ale jest bardziej melodyjny i melancholijny. Często śpiewa na czubkach drzew lub łodygach zarośli.
Wymiary średnie: długość ciała ok. 16 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 23-28 cm
masa ciała ok. 25 g
Biotop: Tereny nizinne. Żyzne pola przeplatane laskami, alejami lub pojedynczymi drzewami, obrzeża sadów i ogrodów.
Gniazdo: Umieszczone na ziemi w miejscu nasłonecznionym, w małej jamce lub zaroślach, uwite z trawy i korzonków. Wśród niewysokiej i dość luźnej roślinności zielnej, słabo osłonięte.
Jaja: Pierwszy lęg w połowie maja, natomiast drugi w lipcu. W zniesieniu 4–5 jaj o białym tle niekiedy z lekko różowym lub szarym odcieniem, o średnich wymiarach 20x15 mm.
Wysiadywanie: Od złożenia ostatniego jaja trwa 11–14 dni. Wysiaduje samica. Pisklęta opuszczają gniazdo po 12 dniach.
Pożywienie: Nasiona i drobne owady.
Ochrona: Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową^[4].
Ciekawostki: Końcowa nuta śpiewu jest o tercję niższa od poprzedzających akordów i tym właśnie motywem, zaczerpniętym ze śpiewu ortolana, rozpoczął swą V Symfonię Beethoven.; W przeszłości ortolan był w niektórych krajach ceniony dla smacznego mięsa – ptaki chwytano żywe, karmiono owsem i prosem, a utuczone zjadano.

↑ {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ {{{nazwa łacińska}}}, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP "pro Natura", 2003, s. 778. ISBN 83-919626-1-X. Wg skali przyjętej przez autorów, dla okresu lęgowego nieliczny oznacza zagęszczenie 1–10 par na 100 km², a liczny – 100–1000 par na 100 km².
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.

BŁĄD PRZYPISÓW

Zobacz też

ptaki Polski

Linki zewnętrzne

głos ptaka, format .wav Copyright by Alberto Masi – www.scricciolo.com

[itis-1] {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] {{{nazwa łacińska}}}, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[3] Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP "pro Natura", 2003, s. 778. ISBN 83-919626-1-X. Wg skali przyjętej przez autorów, dla okresu lęgowego nieliczny oznacza zagęszczenie 1–10 par na 100 km², a liczny – 100–1000 par na 100 km².

[4] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237

[1]

[2]

[3]

[4]