Przejdź do zawartości

Pieter Zeeman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Joanna Kośmider (dyskusja | edycje) o 17:42, 19 lip 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 19 lip 2014, była oparta na tej wersji.
Pieter Zeeman
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1865
Zonnemaire

Data i miejsce śmierci

9 października 1943
Amsterdam

Zawód, zajęcie

fizyk

Multimedia w Wikimedia Commons

Pieter Zeeman (ur. 25 maja 1865 w Zonnemaire, zm. 9 października 1943 w Amsterdamie) – fizyk holenderski, uczeń Hendrika Antoona Lorentza na Uniwersytecie w Lejdzie, współodkrywca zjawiska nazwanego jego imieniem (efekt Zeemana), laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki z roku 1902 (wspólnie z H.A. Lorentzem)[1][2].

Badania wpływu pola magnetycznego na promieniowanie rozpoczął w roku 1890, na polecenie swojego mentora. W roku 1896 doświadczalnie stwierdził występowanie dubletu sodowego w widmie sodu, badanym za pomocą spektrografu w warunkach, gdy płomień palnika emitującego promieniowanie był umieszczony między biegunami silnego magnesu trwałego. Zjawisko zostało wyjaśnione teoretycznie przez Lorentza[1][2].

Od roku 1900 Pieter Zeeman był profesorem Uniwersytetu w Amsterdamie, od roku 1908 – dyrektorem Instytutu Fizyki tego uniwersytetu. Prowadził prace badawcze z zakresu optyki i fizyki atomowej[1][2].

  1. ↑ a b c Pieter Zeeman - Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1902 > Hendrik A. Lorentz, Pieter Zeeman [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-10]. (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, May 2, 1903, Light Radiation in a Magnetic Field
  2. ↑ a b c Pieter Zeeman. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki
XX wiek
XXI wiek

Nobel

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pieter_Zeeman&oldid=39912453”