Przejdź do zawartości

Język ojczysty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez BasileusAutokratorPL (dyskusja | edycje) o 12:50, 11 maj 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Język ojczysty, także język pierwszy, język rodzimy, język wyjściowy – pierwszy poznawany i doświadczany przez człowieka język, w którym porozumiewa się z otoczeniem. Ma on znaczący udział w poznawaniu świata i kształtowaniu osobowości, powodując że człowiek utożsamia się z nim, a w dorosłym życiu zazwyczaj w nim myśli, śni, liczy i modli się, jak również spontanicznie przeklina[1][2].

Każdą mowę można opanować jako język ojczysty lub inny. W literaturze naukowej występują następujące pary określeń: język ojczysty – język obcy, język pierwszy – język drugi, język wyjściowy (źródłowy) – język docelowy[3].

Każde normalne, słyszące dziecko jest zdolne do nauczenia się języka otoczenia, w którym przebywa od chwili narodzin. Nie musi to być język jego biologicznych rodziców. Proces ten ma charakter uniwersalny. Dzieci przechodzą kolejne etapy rozwoju mowy – od gaworzenia po poprawne wysławianie się, które stwierdza się niezależnie od przyswajanego języka. Wśród badaczy przeważa twierdzenie, że czterolatek ma już opanowane podstawy języka, siedmiolatek posiada wiedzę o gramatyce i systemie fonetycznym w około 80%, natomiast pełna kompetencja językowa i komunikacyjna jest osiągana dopiero w wieku szkolnym[4].

Niekompletne poznanie własnego języka sprawia kłopoty podczas nauki języków obcych. Stąd nauka języka ojczystego odgrywa ważną rolę w edukacji. Znane są przypadki dzieci, które żyły w odosobnieniu i nie nauczyły się mówić, np. Kaspar Hauser. Późniejsze próby nauczenia ich jakiegokolwiek języka zakończyły się niepowodzeniem.

Zobacz też

Przypisy

  1. Stephan Draf, Richard Stephens. Die Neurologie des Fluchens. „P.M.”. 2019 (02), s. 36. Gruner + Jahr. ISSN 1863-9313. (niem.). 
  2. Lipińska 2006 ↓, s. 22.
  3. Lipińska 2006 ↓, s. 19.
  4. Lipińska 2003 ↓, s. 16.

Bibliografia

  • Ewa Lipińska: Język ojczysty, język obcy, język drugi. Wstęp do badań dwujęzyczności. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2003. (pol.).
  • Ewa Lipińska: Przyswajanie języka pierwszego a uczenie się języka obcego/drugiego. W: Z zagadnień dydaktyki języka polskiego jako obcego. Kraków: Wydawnictwo Univeritas, 2006, s. 19-28. ISBN 97883-242-1097-8. (pol.).