Przejdź do zawartości

3 Gwardyjska Armia Pancerna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
3 Gwardyjska Armia Pancerna
3-я гвардейская танковая армия
Ilustracja
Czołgi 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej pod Żytomierzem, 1944
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

maj 1943

Rozformowanie

1979

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Pawieł Rybałko

Działania zbrojne
II wojna światowa
Operacja orłowska
Bitwa o Kijów (1943)
Operacja żytomiersko-berdyczowska
Operacja proskurowsko-czerniowiecka
Operacja lwowsko-sandomierska
Operacja wiślańsko-odrzańska
Operacja dolnośląska
Operacja berlińska
Operacja praska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

Front Briański[1]
1 Front Ukraiński

Skład

12 Korpus Pancerny
15 Korpus Pancerny
6 Gwardyjski Korpus Pancerny
7 Gwardyjski Korpus Pancerny
9 Korpus Zmechanizowany

3 Gwardyjska Armia Pancerna (ros. 3-я гвардейская танковая армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej Armii Radzieckiej z okresu II wojny światowej oraz okresu powojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W maju 1943 rozpoczęto formowanie nowej 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej pod dowództwem gen. por. wojsk pancernych Pawła Rybałki. W lipcu weszła w skład Frontu Briańskiego i w jego składzie brała udział w bitwie na łuku kurskim[2]. W tym czasie w 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej służyło około 40 tys. żołnierzy którzy do dyspozycji mieli 731 pojazdów pancernych oraz 700 dział i moździerzy[3]. Początkowo w jej skład wchodziły: 12 Korpus Pancerny, 15 Korpus Pancerny i inne oddziały.

Ludowy Komisarz Obrony ZSRR doceniając postawę żołnierzy korpusów w bitwie wydał 26 lipca 1943 rozkaz o ich przemianowaniu w korpusy gwardyjskie[4]. Wysoko ocenił działania bojowe 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej Naczelny Dowódca Józef Stalin składając podziękowania całemu jej składowi osobowemu[5]. Po bitwie pod Kurskiem, 3 Gwardyjską Armię Pancerną wycofano do odwodu Naczelnego Dowództwa i zmieniono jej skład. Po zmianach jej skład przedstawiał się następująco: 6 Gwardyjski Korpus Pancerny, 7 Gwardyjski Korpus Pancerny, 9 Korpus Zmechanizowany, 91 Samodzielna Brygada Pancerna i 50 Pułk Motocyklowy[6]. Wspomniana 91 SBPanc. i 50 PM stanowiły odwód dowódcy armii i były używane do zadań doraźnych[7]. W rejon Dniepru na południe od Kijowa oddziały 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej dotarły 21 września 1943, pokonując w trzy dni około 200 km[8]. Jako pierwsi Dniepr sforsowali żołnierze 51 Gwardyjskiej Brygady Pancernej[9]. Pod koniec 1944 walczyła na przyczółku sandomierskim. Operację wiślańsko-odrzańską, rozpoczęła 12 stycznia 1945 atakiem na Kielce, zdobywając miasto już 15 stycznia[10].

Dowództwo armii

[edytuj | edytuj kod]

Dowódca:

Szef sztabu:

  • gen. mjr Wasilij Mitrofanow (14.05.1943 - 29.03.1944)
  • gen. mjr Dmitrij Bachmietiew[13] (29.03.1944 - 09.05.1945)

Członek Rady Wojennej:

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1943[4]:

Skład w 1945:

Operacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]